راشل کوری؛ سرباز نبرد بین حقیقت و دروغ

به گزارش خبرگزاری قدس (قدسنا)، جهان حقیقی به وضوح در حال دیده شدن است. کافی است اندکی منصف و دقیق باشیم. اکنون پس از گذشت تنها چند روز از درگیری دو کشور روسیه و اکراین و تشکیل صفوف جهانی در نفی جنگ و خشونت و احترام به آزادی ملتها آنچه حیرت انگیز است تبعیض هولناکی است که دیده و شنیده می شود.  گویا جهان به طبقات مختلف انسانی از جهت اهمیت تقسیم شده است و ملت هایی از حیطه توجه و نگرانی برای شرایطشان! حذف شده اند. چیزی که این روزها برای ملتهایی چون فلسطین رنج آور است نمایشی پر هیاهو در دفاع از مرزها و انسانیت برای مردم اکراین است.  در حالی که ملت فلسطین شرایط رنج بارتری را تجربه و درک کرده اند و همچنان در آن حضور دارند اما جهان آنها را نادیده می گیرد.

آیا این یک اجماع جهانی برای نژادپرستیست ؟ در حالی که در فوریه 2022 هماهنگ کننده ویژه سازمان ملل متحد (تور وینسلاند) در سخنانی برای شورای امنیت سازمان ملل از ادامه خشونت شهرک نشینان و گسترش شهرک سازی غیر قانونی در اراضی اشغالی فلسطین می گوید و گوش کسی بدهکار نیست چگونه  شورای امنیت برای شرایط اکراین تصمیمات قاطع، سریع  و بدون نگرانی اتخاذ می کند؟ این سوالی است که ناخوداگاه به ذهن های تحلیل گر می رسد.

بدون شک اعلام گزارشهایی درباره وضعیت سخت ملت فلسطین در شرایط اشغال کشورشان، برای اولین بار نیست. ازین دست گزارشهایی که  همواره تعدیل شده و با ملاحظاتی تهیه میشوند و همین گزارشهای تعدیل شده نیز هیچ گاه توسط دولت اسراییل مورد توجه قرار نگرفته اند زیرا سازمان ملل هیچ گونه اقدام تنبیهی یا بازدارنده در قبال آن انجام نمی دهد.  

این مساله مربوط به امروز نیست و چندین دهه اتفاق افتاده. و بارها فجایع انسانی هولناکی به وقوع پیوسته و نادیده گرفته شده است. شاید داستان تلخ زیرگرفتن یک دختر جوان 23 ساله آمریکایی در سال 2003 توسط عوامل این دولت اشغالگر و کشته شدن این جوان، نمونه ای از بسیار فجایع  اشغالگران صهیونیست باشد. اکنون 19 سال ازین حمله خشونت بار گذشته است.

راشل یکی از بسیار  افراد دلسوز جهان است که صرف نظر از ملیت و دین تنها با رویکرد انسانی و برای دفاع از ستمدیدگان وارد سرزمین های فلسطین اشغالی شد و در جریان مبارزات خود و دوستانش در دفاع از خانواده ای فلسطینی که سرپناهشان برای تخریب مورد تهدید صهیونیستها قرار گرفته بود به شهادت رسید. او می دانست روبرویش افرادی هستند که به هیچ چارچوب اخلاقی و انسانی پایبند نیستند اما حاضر نشد این مردم را که توسط مجامع حقوق بشری جهانی و دولتهای وابسته و ضعیف رها شده بودند ترک کند.

راشل نامه های بسیاری به خانواده اش نوشته و در آن تاکید کرده زندگی و شادیهایش را دوست دارد اما نمی تواند این کودکان وحشتزده از خشونت صهیونیستها و والدین تنها و رها شده شان توسط مجامع جهانی را ترک کند.

هنگامی که راشل عمدا  و به شکلی بسیار خشونت بار توسط بولدوزر سواران اسراییلی کشته شد والدینش برای احقاق حق وی در دادگاههای بسیاری حاضر شدند اما رفاقت و تعاملات نزدیک دولت آمریکا و اسراییل مانع از این شد که جنایتکار مورد تعقیب قرار گیرد. دادگاه فرمایشی که شهادت شهود فلسطینی و دوستان آمریکایی ریچل را مورد توجه قرار نداد و رسانه های آمریکایی که با سکوت از کنار این جنایت گذشتند و یا به تمسخر ریچل و آرمانش پرداختند و او را احمق نامیدند.

 هیچ سازمان حقوق بشری پیگیر این جنایت نشد و اسراییل مثل بسیار بار دیگر توانست خشونت بارترین رفتار را بدون تنبیه پشت سر بگذارد. به نظر می رسد با توجه به حوادث این روزهای جهان در حال درک چرایی تلخ این موضوع باشیم. این که ما در یک جهان آزاد و همراه با بی طرفی و صرفا پیگیر  برای اهداف انسانی زیست نمی کنیم و تفکر حاکم بر جهان و سردمداران آن خوش دارند جهانی طبقاتی داشته باشند تا ملت ها و کشورها را در گروه های خودخوانده یارگیری کرده و جنگ های بزرگ به راه بیندازند. شاید برای ترسیم نوع جدیدی از برده داری.

 اما آیا این قصه پایان یافته است؟  قصه تلخ مرگ خشونت بار و مظلومانه راشل؟ و جهان تابع محض و برده وار ادامه خواهد داد؟   مرگ پایان نیست.  بلکه این مرگ شریف، آثاری بر جای خواهد گذاشت  و در قالب مردان و زنان شجاع دیگری قصه ای شجاعانه، پرتکرار گفته می شود و زنان و مردان جوان دیگری را به سوی این هدف، یعنی جهانی بر پایه انسانیتی حقیقی و نه نمایشی هدایت میکند.

این حقیقتی است که افراد ارزشمند و دارای صفات عالی انسانی در زندگی خویش به علاقمندان حقیقت آموخته اند.

داستان شجاعت ریچل و زنان و مردانی مانند او، پیش ازین ثبت شده است و او قهرمانی است که داستان شجاعتش را نسیم با حرکت برگها و بذر گیاهان در سرتاسر زمین برای اهالی همه مرزها روایت خواهد کرد.داستان کسانی مانند او  در کتابهای درسی مرور خواهد شد و تولستوی، مارکز های بعد ازین برایش داستانها خواهند نوشت و شکسپیر و  پوشکین های بعد ازین برایش شعرها خواهند سرود.

اما آقای جهان که پر از دادگاه و انجمن و موسسه و سازمان بین المللی نژادپرست و بی خاصیت شده ای،  آن چه پایدار است دسته بندیهای سیاسی نیست. بلکه حق و اصول درست و همیشگی انسانی است. حتی اگر در هیچ دادگاهی طرف حق گرفته نشود.

شرایط امروز جهان تصریح می کند بی تردید ما در نبردی سخت بین حقیقت و دروغ حضور داریم و باید برای روزهای سخت تری آماده شویم. باید دید شجاعت ایستادن در کدام سوی این جنگ را داریم؟

انتهای پیام/م.ت/