برای کسانی که می گویند ورزش سیاسی نیست/اسرائیل عادی سازی را از همین ورزش ها آغاز کرده است/حضور زنان در ورزشگاه مقدمه تحمیل شرایط دیگر است

1- در جدیدترین قسمت از سریال عادی سازی روابط  کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس و اسرائیل، یک سوارکار زن اسرائیلی در مسابقات بین المللی در دوحه قطر در جایگاه دوم قرار گرفت و از سوی  قطری ها مورد تجلیل  قرار گرفت.

2- میری ریگیف» وزیر فرهنگ و ورزش رژیم صهیونیستی نیز  در ابوظبی مهمان اماراتی بود و سرود اسرائیل برای پیروزی تیم جودوی این رژِیم نیز نواخته شد.

مدتهاست که حضو نیافتن ورزشکاران ایرانی در برابر رژیم صهیونیستی ، یک اقدام سیاسی تفسیر می شود.
سلبریتی های همیشه حاضر در صحنه نیز معتقدند که هنر و ورزش نباید سیاسی شود و حال آنکه  پیش شرط حضور و دریافت جایزه های بین المللی بویژه اسکار همراهی با غرب است.

یا این جریانها یا از سابقه و انگیزه های پشت پرده ایجاد چنین سازو کارهای جهانی خبر ندارند یا متعمدانه و همسو با شرایط تحمیلی آنها همکاری می کنند.
آنچه این روزها در قطر و امارات رخ می دهد مرحله جدیدی از عادی سازی روابط با اسرائیل است تا آنجا که از آن با عنوان دوران جدید عادی سازی عرب و اسرائیل یاد می شود.
این اتفاقی نیست که وزیر ورزش رژیم صهیونیستی به امارات می رود و سوارکار اسرائیلی نیز در قطر حضور می یابد.

در امارات وزیر ورزش اسرائیل در کنار رئیس فدراسیون جودوی امارات می نشیند و در قطر  رئیس فدراسیون سوارکاری این کشور افسار اسب سوارکار را اسرائیلی را نگاه می دارد.
ورزشی که به قول آقایان قرار است سیاسی نباشد به سیاسی ترین ابزار تبدیل شد که هدف آن تحمیل شروط غیراخلاقی بر ملتهای مسلمان و جهان سوم است.
شروطی که با آداب فرهنگی و ملی و نیز تاریخ وارزشهای اخلاقی آنان سازگاری ندارد و شاید به همین دلیل است که وقتی رئیس فیفا به ایران می آید در نخستین گام می خواهد خیالش از حضور زنان در ورزشگاه آسوده شود. چه کسی می داند شاید فردا نیز به بهانه های دیگر درخواست شود تا حجاب هم در میادین ورزشی برداشته شود و در آینده نیز ...

ورزشی که قرار بود به وحدت ملتها تبدیل شود به یکسان سازی ملتها براساس شرایط غرب تبدیل می شود.
در سایه همین جام های جهانی چه کشتارهایی انجام شد؟ چه کسی است که منصفانه باور نکند در لابه لای همین ورزش های غیر سیاسی چه اقدامات سیاسی و حشیانه ای درباره ملتها انجام گرفت.
و پرسش این است از اینکه یک ورزشکار اسرائیلی در خاک عربی و اسلامی با افتخار می ایستد چه احساسی دارید؟
ورزشکاری که شاید پیش از آن دستانش به خون کودکان و زنان آغشته است. و اگر هم نه بی تردید در همین فرهنگ و در سایه همین کشتار ها ورزشکار شده است.