حضور ایران در سوریه و کامِ تا ابد تلخِ آمریکا در غرب‌آسیا

خبرگزاری قدس (قدسنا)- محمدجواد روحی:  مدتی است که در سوریه نوعی آرامش نسبی حاکم است. گویی جنگ با تروریسم وارد مرحله جدیدی شده است. پس از نشست سه جانبه روسای جمهور سه کشور ایران، روسیه و ترکیه در تهران و موافقت با پیشنهاد ترکیه برای دادن مجالی به تروریست های ادلب جهت خلع سلاح، ارتش سوریه و همپیمانان بر اساس این توافق عملیات جنگی در استان ادلب را فعلا متوفق کرده اند.

براساس توافق سوچی نیروهای مسلح در ادلب 15 کیلومتر به سمت داخل استان عقب نشینی کرده و نیروهای گشتی روسی و ترکی در این منطقه فعال هستند.

 بر اساس توافق سلاح های سنگین نیروهای مسلح هم باید از این منطقه عقب نشینی کنند اما تروریست های جبهه النصره( هیئت التحریر الشام) که مورد حمایت ترکیه هستند، سلاح های سنگین خود را از منطقه عقب نبرده اند و این موضوع مورد اعتراض روسیه و سوریه قرار گرفته است و این اعتراض به ترکیه ابلاغ شد. همچنین احرار الشام هم مانند جبهه النصره  توافق سوچی را نقض کرده است.

 نابودی گروه های تروریستی داعش و جبهه النصره یک توافق همگانی است که هم شورای امنیت و نشست وین و هم روند آستانه بر آن تاکید دارد. نشست وین تاکید دارد در باره سایر گروه های مسلح در سوریه باید گفتگو شود و روند دیگری را باید لحاظ کرد. هر چند دولت سوریه و همپیمانان آن در تعریفی که از تروریست در سوریه ارائه می دهند با تعریف نشست وین تفاوت هایی دارد.

آیا با پایان مهلت داده شده به تروریست ها امکان شروع عملیات ادلب وجود دارد؟ ارتش سوریه و همپیمانان آن خصوصا روسیه آماده شروع عملیات در ادلب هستند و با توجه به عقب نشینی 15 کیلومتری تروریست ها می توان انتظار داشت در همان آغاز حمله بیش از نیمی از مساحت استان ادلب در کنترل ارتش سوریه قرار گیرد. به نظر می رسد که ارتش سوریه ضمن اینکه اشتیاق و آمادگی برای عملیات در استان ادلب را دارد اما برای کاستن از تلفات انسانی همچنان امیدوار است که تروریست ها بر اساس پیشنهاد ترکیه رفتار کنند.

امریکا در صحنه سوریه یک بازنده بزرگ است. این کشور به این نتیجه رسیده است که داعش در سوریه یک مسئله پایان یافته است و گروه های تروریستی دیگر نیز با عملیات ادلب به پایان راه خود خواهند رسید. لذا از سقف خواسته خود در سوریه که از سال 2011 مطرح می کرد یعنی تغییر نظام سوریه و حذف بشار اسد از قدرت، عدول کرده است و حضور اسد در قدرت را پذیرفته است.

 امریکا می داند که با پایان جنگ با تروریست در سوریه ادامه حضور نظامی اش در سوریه هیچ توجیهی ندارد. هر چند حضور فعلی نظامیان امریکایی در سوریه هم نامشروع بوده و مورد اعتراض رسمی دولت سوریه است. از سوی دیگر امریکا به جریان های کردی در سوریه دلخوش کرده بود اما روند تحولات نشان داد که کردها به دولت بشار اسد بیش از دولت امریکا اعتماد دارند و بر این اساس امریکا در آینده سوریه نقشی نمی تواند داشته باشد.

 امریکابا توجه به نیاز دولت سوریه به بازسازی این کشور پس جنگ با تروریست ها برای مشارکت در بازسازی این کشور اعلام آمادگی کرده است اما آن را مشروط به خروج نیروهای ایران و همپیمان آن از سوریه کرده است. ارائه این پیشنهاد ضمن آنکه اعتراف به شکست در سوریه در مقابل ایران است (زیرا امریکا و اسرائیل و کشورهای غربی و عربی متفق بر سرنگونی نظام سیاسی در سوریه بودند و به اعتراف خانم هیلاری کلینتون وزیر خارجه اسبق امریکا و دونالد ترامپ رئیس جمهور فعلی امریکا بیش از 7 تریلیون دلار هزینه برای اینکار کردند اما ایران از همان آغاز در کنار نظام سیاسی سوریه ایستاد و گفت اجازه اینکار را نخواهد داد)  هدف امریکا از این پیشنهاد مشروط در واقع از یک سو  اطمینان بخشی به اسرائیل است و اینکه ایران و حزب الله در سوریه پایگاهی نخواهند داشت و از سوی دیگر استمرار حضور ایران در سوریه طعم شکست در سوریه را برای امریکا تلخ تر خواهد کرد. بر همین اساس است که امریکا امروز دیگر نمی گوید اسد نباشد بلکه می گوید ایران در سوریه نباشد و آماده است همه خواسته های سوریه را بپذیرد!

هر چند دولت سوریه می داند بازسازی امریکایی همان بازسازی است که در افغانستان و عراق دنبال می کند یعنی استمرار ناامنی در سایه حضور امریکایی. حال آنکه همپیمانان دولت سوریه در جنگ با تروریست ها یعنی ایران و روسیه از ظرفیت های بالایی برای بازسازی این کشور برخوردار هستند و کشور سوریه با توجه به ذخایر انرژی و معادن متنوع می تواند از آنها به عنوان پشتوانه هزینه های بازسازی کشور بهره مند شود.

انتهای پیام/