با «سرطان جدید در پیکره اسراییل» آشنا شوید/ نقش غائله آفریقایی ها در سقوط کابینه نتانیاهو/ یا اخراج یا انتخابات زودهنگام / معضل جنوب شهر تل آویو (تل الربیع) چیست؟

خبرگزاری قدس (قدسنا):

از زمان به قدرت رسیدن حزب لیکود و تغییر در هرم رهبری این حزب و بویژه ظهور نسل جدیدی از راستگراها در درون لیکود - که بسیار شبیه راستگراهای افراطی در اروپا است- موضوع ماندن یا اخراج آوارگان آفریقایی تبار ساکن در فلسطین اشغالی، وارد مرحله مهم و حساسی شده است.

نو راستگراهای اسراییلی به این موضوع به عنوان یک دستور کار سیاسی مهمی می نگرند و بسیاری از وزرای لیکود و راستگرا از وزیر داخلی اسبق ایلی یشای از حزب شاس و گدعون ساعر دیگر وزیر سابق داخلی گرفته تا  وزیر داخلی کنونی آرییه درعی رئیس شاس به این موضوع توجه و اهتمامی خاص دارند. این وزرای عمدتا راستگرای صهیونیستی وجود آفریقایی تبارها را در اسراییل به مثابه سرطانی در پیکره اسراییل می دانند.

براین اساس حکومت کنونی رژیم اسراییل تلاش کرده است تا سلسله قوانینی را با هدف درمان این سرطان تصویب کند. که هربار دادگاه عالی اسراییل یا بطور کلی ان را لغو کرده و یا خواستار تعدیل آن به سبب مغایرت با حقوق بشر و قوانین بین المللی و حتی قانون اساسی رژیم اسراییل شده است.

در تازه ترین تلاش اخیرا آرییه درعی به همراه گلعاد اردان وزیر امنیت داخلی رژیم اسراییل قانونی را پیشنهاد داده اند که براساس آن این پناهندگان و آفریقایی های جوینده کار به یک دولت ثالث آفریقایی مهاجرت داده شوند و هرکسی که با این قانون مخالفت کند و یا از ان سرپیچی نماید به زندان به مدت نامحدودی محکوم گردد.

این تلاش پس از ان صورت گرفته است که تعداد این مهاجران در سالهای اخیر کاهش یافته و به 35 هزار آفریقایی رسیده است. کاهش در تعداد مهاجران آفریقایی از طریق عملیات کوچ اجباری طی سالهای گذشته، ممانعت از ورود آفریقایی ها به اسراییل پس از ساخت دیوار حایل میان فلسطین اشغالی و مصر صورت گرفت.

این پیشنهاد در سال گذشته مورد انتقادات گسترده ای واقع شد و کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل نیز پس از اعلان بررسی و اجرای آن از سوی بنیامین نتانیاهو زنگ خطر را به صدا در آورد.

 این کمیساریا در بیانیه ای گفت: از اسراییل می خواهیم سیاست کوچاندن آفریقایی های اریتره تبار و سودانی تبار به آفریقا را متوقف کند. حکومت اسراییل می گوید توافقاتی را با اوگاندا و رواندا برای پذیرایی این مهاجران و اعزام انان از طریق سودان جنوبی انجام داده است اما هم رواندا و هم اوگاندا این توافقات را رد کرده اند.

طرح یاد شده همچنین با اعتراضات گسترده ای از سوی افکار عمومی اسراییل و هم چنین نویسندگان روبرو شد و آنها طرح یاد شده را اعدام غیر مستقیم و قتل عام گروهی آفریقایی ها دانستند زیرا تجارب آفریقایی هایی که در سالهای گذشته از اسراییل اخراج شده اند، تاکید می کند که آنها با مشکلات عدیده ای از جمله قتل و کشتار پس از ترک اسراییل در مسیرهای مقصد مواجه شدند. عاموس شوکن مالک روزنامه هاآرتض در این باره نتانیاهو را قاتل  توصیف کرد.

علاوه براین طرح لیکود با اعتراضات بین المللی بویژه از سوی دولت های آفریقایی روبرو شد و این کشورها اعلام کردند برخلاف ارادتی که به آفریقایی ها دارند اما از آفریقایی هایی که اسراییل را ترک کرده اند میزبانی نخواهند کرد.

همچنین این ایده با مخالفت شدید بخش های گسترده ای از گروههای یهودی جهان از جمله آمریکا و کانادا روبرو شد.

طرح جایگزین

بدنبال اعتراضات محلی و بین المللی و همچنین نفی وجود توافق با اسراییل برای میزبانی دولتهای افریقایی از سوی این کشورها، نتانیاهو و درعی اقدام به ارائه یک طرح جایگزین با همکاری کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل کردند. به رغم اینکه سایر وزرای حکومت با اخراج افارقه از اسراییل موافقند اما نتانیاهو این طرح را کاملا سری تهیه و ارائه کرد. او در این طرح تلاش کرد که بتواند رضایت بین المللی رابدست اورد اما تاکید کرد که دولتش همچنان بر اخراج این آفریقایی ها پافشاری دارد.

بنابر گزارش هاآرتض تمامی درخواست کنندگان پناهندگی از دارفور سودان که تعدادشان 3 هزار نفر است اولین دریافت کنندگان مکان موقت در چارچوب طرحی خواهند بود که جایگزین طرح اخراج همه درخواست کنندگان پناهندگی شد. در چارچوب این طرح ارائه درخواستهای شخصی از سوی تمامی درخواست کنندگان پناهندگی از اریتره و سودان متوقف خواهد شد و سازمان ملل و اسراییل اقدام به تقسیم آنان به گروههایی برای تعیین مکانشان می کنند.

در این طرح  هنوز هیچ تصمیمی در باره 3 هزار درخواست کننده پناهندگی دیگر که در مرحله اول این طرح در اسراییل برای مدت یک و نیم سال مکان دریافت خواهند کرد، اتخاذ نشده است. همچنین این طرح می گوید که احتمالا در پنج سال آینده 16250 درخواست کننده پناهندگی، از اسراییل پناهندگی دریافت خواهند کرد و عدد مشابهی نیز از اسراییل به کشورهای غربی مهاجرت داده خواهند شد.

نتانیاهو از این طرح خود در یک کنفرانس مطبوعاتی با حضور مخالفان و موافقانش پرده برداشت. این طرح شگفتی هم مخالفان و هم موافقان را برانگیخت. برانگیختن شگفتی مخالفانش از آن جهت که نتانیاهو از طرح اخراج کامل بدون ضوابط آفریقایی ها، عقب نشینی کرد و به طرح کمیساریای عالی پناهندگان تن داد. مخالفانش این عقب نشینی را موفقیتی برای خود در برابر نتانیاهو ارزیابی کردند. شگفتی موافقان او نیز از آن جهت که آنها معتقد شدند که وی از طرحی عقب نشینی کرد که سالها بر روی ان کار کرده بود و جزو شعارهای انتخاباتی اش بود و مهمتر از آن اینکه طرح کمیساریای عالی را اساسا به رای کابینه نگذاشت و وزرای کابینه اش هم از این اقدام او شگفت زده شدند.

پس از اعلام رسمی طرح کمیساریا از سوی نتانیاهو در کنفرانس مطبوعاتی موجی از خشم در درون اردوگاه راست گراهای صهیونیستی از جمله وزرای این طیف و احزاب دست راستی نظیر بیت یهودی و بویژه رئیسش نفتالی بنت که وزیر آموزش و پرورش نیز هست براه افتاد.

شبکه های اجتماعی وابسته به طیف های راست نیز با این طرح مخالفت کردند و نتانیاهو را به خیانت و فریب متهم کردند. همچنین کابینه او نیز از دست نتانیاهو به شدت عصبانی شدند. چون در همان زمانی که نتانیاهو با کمیساریای عالی پناهندگان سرگرم تدوین طرح جایگزین بودند آنها دعوای سختی را با دادگاه عالی بر سر این موضوع داشتند.

عقب نشینی از طرح جدید

در اثنای اعتراضاتی که از درون وزرای کابینه و اعضای کنیست از حزب لیکود بطور مستقیم علیه نتانیاهو آغاز شد، ساعاتی بعد نتانیاهو اعلام کرد که از طرح جدید هم عقب نشینی کرده است و بهانه آن را هم در خواست نشست با ساکنان جنوب شهر تل اویو (منطقه فقیر نشینی که آفریقایی تبارها معمولا آنجا زندگی می کنند) و استماع نظرات آنان اعلام کرد. این ساکنان همانهایی هستند که اعتراضات فاشیستی علیه آفریقایی ها در تل آویو برگزار کردند. او همچنین مقامات مسئول صندوق جدید اسراییل را نیز متهم کرد که در قضیه مخالفت کشورهای آفریقایی با میزبانی پناهندگان آفریقایی اخراج شده از اسراییل تبانی کرده اند. نتانیاهو دلیل پذیرش طرح جایگزین را نیز مخالفت کشورهای آفریقایی با میزبانی اخراج شده ها دانست.

مخالفتها با طرح جدید جایگزین تا جایی پیشرفت که بتسلیئیل سموتریچ عضو کنیست از حزب بیت یهودی که به مواضع نژادپرستانه معروف است اعلام کرد که حزبش همه سعی خود را خواهد کرد تا حکومت نتانیاهو را ساقط کند اگر توافق بین نتانیاهو و کمیساریای عالی پناهندگان همچنان به قوت خود باقی بماند.

همانطور که قبلا ذکر شد این عوامل باعث شد تا نتانیاهو به بهانه بررسی بیشتر و ارائه طرح جایگزین به کابینه  از توافق با کمیساریا نیز عقب نشینی کند.

بسیاری از تحلیلگران و نویسندگان رفتار نتانیاهو در این موضوع را مورد ارزیابی قرار دادند تا جاییکه نحمیا شطرسلر که به مواضع اقتصادی لیبرالی معروف است این رفتار نتانیاهو را بیانگر شخصیت درونی او دانست و گفت او رهبری ضعیف و مردد است. او همچنین ایجاد دیوار حایل در مرز با مصر برای جلوگیری از ورود افارقه را نتیجه نگرانی نتانیاهو از مشکلات ساکنان جنوب شهر تل آویو ندانست بلکه به عقیده او نخست وزیر زمانی برای احداث دیوار دست بکار شد که سازمانهای مسلح تروریستی از جنوب سینا عملیاتهایی را در داخل مرزها تدارک دیدند و تعدادی از اسراییلی ها را به قتل رساندند. نتانیاهو سالها بود که احداث این دیوار را به تاخیر انداخته بود. این موضوع نشان می دهد که او تا چه اندازه از پایگاه اجتماعی اش نگران است و وقتی می بیند پایگاه اجتماعی اش در خطر است دست بکار می شود بنابراین او نه بخاطر منافع دولت بلکه محبوبیتش این کار را کرد و چنین صفاتی برای رهبری جزو صفات متناقض محسوب می شود.

در همین حال  گدعون لیوی دیگر روزنامه نگار اسراییلی معتقد است که مشکل در شخصیت نتانیاهو نیست بلکه در ساکنان جامعه ای است که قتل فلسطینی ها در نوار غزه را تایید می کنند و نتانیاهو در اسارت این جامعه است و می داند آنها چه می خواهند و دقیقا براساس خواسته جامعه رفتار می کند.

دادگاه عالی و انتخابات زودهنگام

پس از عقب نشینی نتانیاهو از طرحش برای اقامت نیمی از مهاجران آفریقایی و بازگشت دوباره اش به طرح اخراج کامل تلاش کرد تا قانونی را به تصویب برساند که دادگاه عالی را از لغو قوانینی که از سوی حکومت در کنیست به تصویب می رسد منع کند. در این راه حزب بیت یهودی لایحه ای را پیشنهاد کرد که به کنیست اجازه می داد احکام دادگاه عالی را لغو کند. علاوه بر آن خود نتانیاهو نیز همه را غافلگیر کرد و لایحه ای را به کنیست فرستاد که اساسا به دادگاه عالی اجازه نمی دهد قوانین تصویب شده کنیست را لغو کند.

نتانیاهو با این لایحه اولا خواست به حزب بیت یهودی اعلام کند که او از مبانی خود عقب نشینی نکرده است. دوم اینکه از نگاه تحلیلگران اسراییلی پیشنهاد تصویب این لایحه نوعی تمایل نتانیاهو برای برگزاری انتخابات زودهنگام نیز بود چون پیشنهادش برای تصویب یک قانون رادیکالی که اختیارات لغو قوانین کنیست را سلب می کرد بدون شک حزب «کلنا» به ریاست موشه کحلون وزیر دارایی را در برابر او قرار می داد. چون کحلون این قانون را یک قانون افراطی می دانست که نمی توان با آن موافقت کرد و او خود را مدافع دادگاه عالی می دید. اگر کحلون با تصویب این قانون مخالفت می کرد به معنای ان بود که کابینه نتانیاهو باید سقوط می کرد و انتخابات زود هنگام برگزار می شد. و این چیزی بود که نتانیاهو به دنبالش است و می خواهد همه را به سمت آن سوق دهد.

علی ایحال موضوع اخراج مهاجران آفریقایی همانگونه که در هفته های اخیر بروز یافت از یک سو پرده از ماهیت رهبری نتانیاهو برداشت و از سوی دیگر ماهیت نژادپرستانه و فاشیستی جامعه اسراییلی را فاش کرد و اینکه مسئله برگزاری انتخابات زودهنگام همچنان در دستور کار برنامه های سال جاری قرار دارد و خارج نشده است.

نتیجه گیری

به هرحال عقب نشینی نتانیاهو از طرح حل مشکل مهاجران آفریقایی - که در هرصورت این پرونده از سوی اسراییل از طریق کانال های بین المللی بسته خواهد شد- بیان کننده ترس او از قواعد طیف های دست راستی است که از نتانیاهو در قضایای فساد حمایت می کردند اما از طرح او برای حل مشکل آوارگان افریقایی پشتیبانی نمی کنند. جامعه اسراییل قادر به جذب 16 هزار مهاجر آفریقایی و توزیع انان در مناطق مختلف نیست و راهکاری را جایگزین طرح اخراج هم ندارد. بنابراین این موضوع نشان می دهد جامعه یهودی در اسراییل در خصوص این طرح دارای گرایشات نژادپرستانه و فاشیستی است.

به نظر می رسد نتانیاهو تلاش می کند که از حجم خسارتهایی که از طریق ارائه طرح حل مشکل آوارگان آفریقایی و پس از آن عقب نشینی فوری و دراماتیک از طرح جایگزین آنهم یک شبه متحمل شد، از طریق شگرد معمولی اش یعنی تحریک علیه سازمانهای مدنی حامی حقوق آفریقایی ها و با این ادعا که صندوق جدید اسراییل طرح اخراج آفریقایی ها را با مشکل مواجه کرد،‌ بکاهد.

از سوی دیگر اگرچه نتانیاهو با ارائه قانون رادیکالی سلب اختیارات دادگاه عالی در لغو مصوبات کنیست نیز تلاش کرد تا رضایت احزاب راست گرا و هم حزبی های خود در لیکود را با هدف ترمیم جایگاهش بدست آورد لیکن او بخوبی می داند که کحلون این پیشنهاد رادیکالی او را نخواهد پذیرفت و اصرارش انگاه به سقوط کابینه منجر خواهد شد. در این صورت ایا نتانیاهو باز هم از خواسته خود عقب نشینی خواهد کرد و به عنوان یک رهبر ضعیف و مردد ظهور خواهد کرد؟ یا اینکه نه تا آخر این جدال پیش خواهد رفت که معنای آن این است که احتمال برگزاری انتخابات زودهنگام در اسراییل برای باردیگر افزایش خواهد یافت؟

انتهای پیام/

منبع: مرکز الفلسطینی للدراسات الاسرائیلی (مدار)