بازگشت آوارگان فلسطینی اسرائیل را غرق نخواهد کرد

چندی پیش ابومازن درسخنرانی خود برای دانشجویان اسرائیلی گفته بود:"من در صدد غرق کردن اسرائیل با بازگرداندن میلیون ها آواره فلسطینی نیستم"این در حالیست که تبلیغات اسرائیلی مدعی است،چنین حرفی تحت هیچ شرایطی گفته نشده است.تمام آن چه که ما گفته ایم این است:"بیاید پرونده آوارگان را روی میز بگذاریم و آن را با تفاهم و میانجیگری راه حل های ابتکاری و خلاقانه حل و فصل کنیم".

معنی این سخن که ما نمی خواهیم 5 میلیون آواره فلسطینی به خانه و کاشانه خود بازگردند چیست؟ آیا درست است که این تعداد آواره باعث غرق شدن اسرائیل خواهند شد؟ مسئله حق بازگشت، حق تاریخی، شرعی و حقوقی و قانونی لایتغیر برای ملت فلسطین است که با گذرزمان این حق از آنان سلب نمی شود؛ چرا که حقوق فردی برگرفته ازحریم مالکیت شخصی برای آواره بوده، در نتیجه غیر قابل تغییر است، همانند حقوق بشر که نمی توان آن را از کسی سلب کرد یا در مورد حقوق حقه افراد پای میز مذاکره نشست، چنین حقوقی را نمی توان از هیچ فردی سلب نمود. ما در اینجا حق بازگشت آوارگان را مورد بررسی قرار نمی دهیم.

حقی که تنها بعد از بازگشت به همان مکان، روستا یا شهری که از آن اخراج شده اند و یا آن را به هر دلیلی ترک کرده اند تحقق می یابد.بازگشت آواره، به مکانی غیر از محل سکونت اصلی خود در فلسطین یا کرانه باختری را بازگشت محسوب نمیشود.دراراضی اشغالی 1948 یک و نیم میلیون فلسطینی ساکنند که حدود 250 هزار نفر ازآنها آواره هستند، برخی از آنها در یک کیلومتری خانه اصلی خود که در حال حاضر تحت اشغال است، به زندگی میکنند.

ما در اینجا درصدد بررسی حق بازگشت براساس قطعنامه 194 سازمان ملل که شامل حق بازگشت و پرداخت غرامت به طور همزمان می شود، نیستیم. جامعه بین الملل تا کنون بیش از 140 بار بر قطعنامه مذکور تاکید کرده است و به خاطر آوارگان، آژانس بین المللی امدادرسانی آنروا و کمیته بین المللی توفیق جهت تسهیل بازگشت آنها را ایجاد کرده است.همچنین معاهده ژنو 4 در سال 1949 که به موجب آن ودر صورتی که حقوق ملت تحت اشغال از آنان سلب شود، هر گونه توافق میان اشغالگر و ملت تحت اشغال یا نمایندگان آنر ازلحاظ حقوقی باطل اعلام کرده است. به ذکر این نکنه بسنده می کنیم که ریشه های فلسطینیان در فلسطین، قدیمتی تر و اصیل تر از ریشه های انگلیسی ها در انگلیس و بسیار قدیمی تر و اصیل از ریشه های آمریکاییان در آمریکا است.

اسرائیل تنها طرفی است که عضویت آن در سازمان ملل متحد است با دو شرط پذیرفته شده است که یکی از این دو شرط، پذیرش قطعنامه 194مبنی بر بازگشت آوارگان است. بدون در نظر گرفتن مسائل حقوقی، قانونی و اخلاقی یک سوال منطقی مطرح می کنیم: اگر فلسطینیانی که سرزمین آنها در سال 1948 اشغال شد به سرزمین خود بازگردند،اسرائیل غرق خواهد شد؟ اشغالگری که شعله های آن باعث آواره شدن پنج میلیون فلسطینی در سال 1949 شد. با توجه به مطالعات صورت گرفته و نقشه ها و ارقام پاسخ این سوال منفی است، اسرائیل هرگز غرق نخواه شد .

اینک جزئیات را مورد بررسی قرار می دهیم:

1) هشتاد درصد یهودیان اسرائیل تنها در 15 درصد مساحت فعلی اسرائیل زندگی می کنند، بیست درصد باقی مانده یهودیان نیز در شهرها و روستاهای فلسطینی زندگی می کنند. دو درصد از آنها در اراضی آوارگان فلسطینی به سر می برند که مساحت این اراضی به حدود 85 درصد از مساحت اسرائیل می رسد.

2) بیش از 90 درصد روستاهای فلسطینی تخریب شده و خالی از سکنه است، به گونه ای که بخش اعظم ساخت و ساز اسرائیل در "اراضی یهودی" بوده است، این اراضی را یهودیان با پایان قیمومیت انگلیس تصاحب کردند، مساحت این اراضی تنها شامل 6 درصد از مساحت فلسطین است.

3) حدود 530 شهر و روستای فلسطینی وجود دارد، علاوه بر این بیش از 600 روستای کوچک اشغال شده است. اسرائیل حدود 90 درصد از آنها را ویران کرده و همچنان آثار این ویرانه ها پابرجاست و تا به امروز هیچگونه ساخت و سازی در آن صورت نگرفته است.

4) حدود 30 درصد از آوارگان در اراضی تحت سلطه تشکیلات خودگردان فلسطین زندگی می کنند و سایر آوارگان در تبعیدگاه ها و اردوگاه های خارج از فلسطین زندگی می کنند. آنها حق دارند به خانه و املاک شخصی خود بازگردند.

5) طرح یکپارچگی و ایجاد وحدتی که محافل صهیونیستی و آمریکایی از آن سخن می گویند به منزله سلب حق بازگشت از آوارگان فلسطینی است، هر گونه اشتباه در زمینه تشخیص مسئله بازگشت آوارگان، دارای پیامدهای فاجعه باری خواهد بود. بدون حق بازگشت اسرائیل به چک امضا شده مالکیت تام اراضی فلسطین دست می یابد، چکی که توسط اهالی این سرزمین و در مقابل شاهدان عینی به امضا می رسد. در نتیجه چنین اقدامی، روند پاکسازی نژادی علیه ملت فلسطین مشروعیت پیدا می کند.

خلاصه سخن اینکه بازگشت ممکن است و بدون اینکه اسرائیل غرق شود از روستاهای الجلیل، روستاهای مرکزی و جنوبی شروع شده و به شهرهای ساحلی و داخلی فلسطین کشیده می شود،البته به شرطی که رژیم صهیونیستی به دنبال صلح جامع و پایدار باشد. ممکن است یکی بگوید که امروز اسرائیل از زمان تشکیل آن در بهترین وضعیت ممکن به سر می برد، به گونه ای که کشورهای عربی اطراف آن به صورت تدریجی تحلیل می روند و ارتش های عربی نیز در حال فروپاشی یا غرق در خونریزی و جنگ داخلی هستند.
وبی توجهی کشورهای عربی به مسئله فلسطین به خاطر ناآرامی های به وجود آمده در اطراف و منطقه، طولانی خواهد بود، سازمان آزادی بخش فلسطین و تشکیلات خودگردان و حاکمان غزه تنها به عاملان جذب شکست تبدیل شده اند و تنها چیزی که در مورد مسئله فلسطین باقی مانده شکاف و بن بست و فقدان دیدگاه استراتژیک است ولی همه اینها نمی تواند توجیه کننده سلب حق بازگشت از آوارگان باشد.

مرحوم یاسر عرفات در سال 1988 «دولت بدون سرزمین» را ایجاد کرد و در اسلو ورق برگشت و «سرزمین بدون دولت» تشکیل شد، این نگرانی وجود دارد که در صورت تداوم این روند هر دو مورد یعنی «دولت و سرزمین» را از دست بدهیم. حق بازگشت آوارگان فلسطین نباید از بین برود و این حق می تواند بدون اینکه اسرائیل را غرق کند، محقق شود. منبع:دارالخلیج نویسنده:یوسف الحسن