اسراییل و قوانین بازی در مصر

خبرگزاری قدس (قدسنا) ؛ نویسنده : احمد فودا
ارتش مصر بار دیگر اشتباهش را در غوطه ور شدن  در امور سیاسی و رها کردن مسائل دفاعی و امنیت ملی و اجازه نقض شدن توسط دشمنان مصر به رهبری اسراییل ، تکرار کرد. استقلال مصر از اشغال بریتانیا که بطور رسمی از 1882 شروع شد به دو فاز اصلی تقسیم می شود.
اولین آن دوره ی پس از انقلاب 1919 بود که با برجسته سازی چهار اصل و معیار منجر به اعلام بریتانیا به استقلال مصر در سال 1922 شد، مهمترین آنها پایان قیومیت بریتانیا بر مصر و به رسمیت شناختن مصر به عنوان یک کشور مستقل بود.ولی این استقلال بدلیل کمبود حمایت از این اصول و معیار ها کامل نبود.
دومین فاز این استقلال در سال 1954 بود که پس از امضای معاهده ی مصر و بریتانیا  برای ترک نیروهای بریتانیایی ازمصر به توافق رسیدند و و هنوز باوجود اعلام استقلال مصر،این حقیقت وجود داشت که بدلیل ادامه وابستگی سیاسی و اقتصادی به غرب مخصوصا در رابطه با آمریکا  این فقط یک استقلال ظاهری بود. این وابستگی بطور واضح در زمان سلطنت انور سادات رییس جمهور سابق بیشتر نمایان بود ، کسی که اعلام کرده بود که ایالات متحده 99 درصد از موارد خاورمیانه را کنترل می کند.
به علاوه سادات پس از جنگ ماه اکتبر یک تغییر استراتژیک به سمت اتحاد با واشنگتن را در پیش گرفته بود، روندی توسط حسنی مبارک رییس جمهور سابق کامل شد که مصر را تبدیل به کشوری  کرد که اساسا دنباله روی آمریکا و اسراییل است. پس از انقلاب ماه ژانویه امیدها برای دستیابی به یک انقلاب واقعی افزایش یافت این تفکر مخصوصا با قرار گرفتن محمد مرسی به عنوان اولین رییس جمهور مردمی که توسط مردم آزادانه انتخاب شد بیشتر شد.محمد مرسی با تنوع بخشیدن به روابط بین المللی مصر با کشور های مثل روسیه،چین، برزیل و افریقای جنوبی، سعی در ساخت یک سیاست خارجه ی مستقل داشت.
وی همچنین وعده داد که به عضویت انجمن پنج اقتصاد بزرگ ملی در حال ظهور بپیوندد. وی همچنین بوسیله استفاده از جنگ برپا شده توسط تل آویو علیه مقاومت فلسطین در پایان سال 2012 نقش واشنگتن را بر کشمکش عرب اسراییلی برای ایجاد یک ضربه سنگین به اسراییل و خنثی کردن نفوذ آمریکا در طول این حوادث کمرنگ کرد.
ارتش که دولت را برای 60 سال کنترل می کرد و به تسلط آمریکا و اسراییل بر مصر کمک می کرد با این وجود سعی در این داشت که نفوذ و قدرت رییس جمهور را تضعیف کند و از دستیابی وی به استقلال کامل برای مصر جلوگیری کند.این امر از طریق کودتای نظامی صورت گرقت که بطور کامل اولین رییس جمهور انتخابی را از صحنه ی سیاسی حذف کرد و در نتیجه به یک عملیات امنیتی که باعث کشته مجروح شدن هزاران نفر و دستگیری ده ها هزار نفر از طرفداران مرسی منجر شد.
ارتش این روند را متوقف نکرد بدلیل اینکه این کار مصر را با تشدید فضای امنیتیش و تبادل اطلاعات با واشنگتن و تل آویو به دوران قبل از انقلابش باز میگرداند. کار به جایی رسید که حتی دولت مصربرای بهبود این کودتا با یک شرکت تبلیغاتی اسراییلی تماس گرفت. در ادامه کشف فاجعه باری رخ داد که در آن دولت کودتا قراردادی با یک شرکت اسراییلی امضا کرده است که توسط افسران سابق ارتش اسراییل که محافظت کانال سوئز را بدست گرفته بودند کنترل می شد،یعنی همان کانالی که پس از اشغالش توسط رژیم صهیونیستی هزاران مصری خونشان را برای بازگشت آن به کشور قربانی کردند.
ارتش یکبار دیگر اشتباهش را در غوطه ور کردن خودش در امور سیاسی و رها کردن مسائل دفاعی و امنیت ملی برای نقض شدن توسط دشمنان مصر به رهبری اسراییل، تکرار کرد ولی با کمی تغییر در قوانین این بازی مثلا بجای اشغال بعضی از بخش های مصرتوسط اسراییل، مصریان خودشان این پیشنهاد را به دشمن اسراییلی می دهند و حتی حقوق افسران ارتش اسراییل را نیز پرداخت می کنند.
مردم مصری این روزها نه تنها برعلیه کنترل ارتش بر فضای نظامی با هدف فاصله انداختن بین ارتش و سیاست وتغییر تمرکزها بر روی مسائل دفاعی و امنیت ملی مبارزه می کنند بلکه همچنین برای اشغال خارجی با هدف دستیابی حقیقی به انقلاب مصراین نبرد را بر پا کرده اند.