مبارزه سیاسی یا جهاد مسلحانه،الگوی مبارزه سیاسی نمی تواند سرزمین و حاکمیت اشغال شده فلسطینیها را برگرداند
|
|
|
مقاومت مسالمت آمیز از دید حماس 'خالد مشعل' رییس دفتر سیاسی جنبش مقاومت اسلامی فلسطین (حماس) بلافاصله پس از دیدارش با ابومازن در قاهره (سوم آذرماه) گفت: این جنبش در پی متمرکز کردن نیروهای خود بر مقاومت مردمی بدون کنار گذاشتن حق خود برای مبارزه مسلحانه علیه رژیم صهیونیستی است. خبرگزاری فرانسه که این مطلب را به نقل ازمشعل منتشر کرد گفت: رهبر حماس پنجشنبه شب پس از ملاقات با ابومازن گفت که هر فردی حق مبارزه علیه اشغال از هر راهی را دارد چه با اسلحه یا از راه دیگر. اما اکنون ما خواستار همکاری با مقاومت مردمی هستیم. وی افزود: ما به مقاومت مسلحانه باور داریم، اما مقاومت مردمی برنامه ای است که در میان همه جناح ها مشترک است. به گفته مشعل؛ این مقاومت افزایش یافته و سازماندهی خواهد شد و در مورد شیوه آن، افزایش تاثیر آن و تشکیل چارچوبی برای هدایت ان میان جناح های مختلف توافق به عمل خواهد آمد. از دیگر سو فوزی برهوم سخنگوی جنبش حماس در این خصوص تاکید کرد: هیچ گونه اختلافی بر سر اینکه مقاومت مسلحانه تنها گزینه ملت فلسطین تا زمانی که تل آویو به اقدامات وحشیانه خود در قبال فلسطینیان ادامه میدهد، وجود ندارد. وی که در واکنش به اعتراضات برخی دلسوزان حماس مبنی بر تمایل اینجنبش بر کناره گیری از مقاومت مسلحانه سخن می گفت اضافه کرد: هیچ کس منکر حق ملت فلسطین درمقاومت برضد سیاست اشغالگری نیست، اما در این خصوص گزینه مقاومت مردمی نیز به گزینه های آن اضافه شده است. دید جنبش جهاد اسلامی: همان راهکار سیاسی است در پی این اظهارات جنبش جهاد اسلامی فلسطین سومین و تاثیرگذار ترین جنبش فلسطینی صراحتا اعلام کرد که یک عضو جهاد اسلامی تصریح کرد که این جنبش با در پیش گرفتن سیاست مقاومت مسالمت آمیز و کنار کذاشتن مقاومت مسلحانه بر ضد رژیم صهیونیستی مخالف است. به نقل از پایگاه خبری "فلسطین الیوم" وابسته به جهاد اسلامی فلسطین، خالد البطش از اعضای جهاد اسلامی با رد جایگزینی سیاست مقاومت مسالمت آمیز در مقابله با سیاست اشغالگری رژیم صهیونیستی تاکید کرد که این جنبش موافق با اتحاد و یکپارچگی ملت فلسطین به همراه گزینه مقاومت مردمی است به شرطی که این مقاومت ، مقاومتی مسلحانه وبرضدرژیم صهیونیستی باشد. این عضو جهاد با بی نتیجه دانستن اعمال راههای سیاسی در قبال رژیم صهیونیستی تاکید کرد: ما این راه را در انتفاضه الاقصی تجربه کردیم و دیدیم که چگونه دشمن اسرائیلی کودکان را در رفح به قتل رساند.وی در ادامه با اعلام اینکه ما در خصوص مقاومت مسالمت آمیز با فتح و حماس مشورت خواهیم کرد، تاکید کرد: ما با گوشت وپوست و استخوانمان به این نتیجه رسیده ایم که دشمن صهیونیستی در مقابل با راههای مسالمت آمیز هیچ گونه واکنشی نشان نمیدهد و اتخاذ این سیاست را حمل بر ضعف طرف مقابل میکند. در همین رابطه یک عضو جنبش مقاومت اسلامی فلسطین(حماس) در مجلس قانونگذاری با انتقاد از مواضع تشکیلات خودگردان درخصوص ترویج فرهنگ به اصطلاح مقاومت مردمی و مسالمت آمیز تصریح کرد که این مقاومت برای مقابله با رژیم صهیونیستی کارساز نیست. به نقل از پایگاه خبری "الرساله نت" ،"یحیی موسی" در یک تجمع که برای حمایت از اسرای فلسطینی بیمار در زندانهای رژیم صهیونیستی گرفتار هستند، تاکید کرد: ملت فلسطین بدون مقاومت حقیقی مسلحانه نخواهد توانست حقوق خود را بدست آورد. این نماینده مجلس با تاکید بر اینکه گزینه مقاومت باید بر هر گزینه دیگر مقدم تر باشد، با انتقاد از تلاشهای تشکیلات خودگردان برای ترویج شکل نوینی از مذاکرات سازش تحت شعار "مقاومت مسالمت آمیز"، تصریح کرد: اکنون که گزینه مقاومت توانست در جنگ 22 روزه پیروزمندانه خارج شود، محاصره اقتصادی را بشکند، اسرا را از زندانهای رژیم صهیونیستی آزاد کند و پیروزیهای زیاد دیگر به ارمغان آورد، دیگر جائی برای حرف زدن کسانی که طرحهای آنها به آخر خط رسیده است باقی نمانده است.وی گفت: گزینه مقاومت مسلحانه با اینهمه دستاوردها باید بر هر گزینه دیگر مقدم تر باشد. مقاومت مسالمت آمیز همان مبارزه سیاسی به باور بسیاری از تحلیلگران مقاومت مسالمت آمیز و یا مقاومت منفی نوعی مبارزه سیاسی و یا اجتماعی اعتراض آمیز است که طی آن برخی اقشار یک ملت گاها خواستار تغییراتی بنیادین در ساختار حکومت و در برخی اوقات برای اجبار حاکمیت خود جهت تمکین مطالباتشان اعم از اقتصادی، سیاسی و یا اجتماعی دست به اعتراضاتی بدون اعمال خشونت وایجاد بی نظمی می زنند. نمونه های این نوع مبارزه سیاسی را طی یکسال گذشته در تونس، مصر، لیبی، بحرین، یمن ، اردن، مغرب و حتی الجزایر شاهد بوده ایم که در برخی موارد این مبارزات به ثمر نشسته و در بعضی دیگر همچنان این مبارزات ادامه دارد. نمونه های مبارزات سیاسی فراوانی در تاریخ شیعه از مبارزات سیاسی حضرت فاطمه زهرا (س) در مراقبت از حریم امامت و ولایت گرفته تا مبارزات سیاسی حضرت امام خمینی (ره) پیش از پیروزی انقلاب اسلامی علیه استبداد و خودکامگی رژیم پهلوی وجود دارد که در این مقال بنا نداریم به آن بپردازیم بلکه تنها برای روشن شدن اذهان به ذکر نمونه هایی اکتفا کردیم. تفاوت "مبارزه سیاسی" در فلسطین با مبارزه سیاسی درمصر و... در تمامی موارد بالا سیادت مردم بر امورات خود در کشورشان محرز بوده لیکن حکومت ها به دلایلی و با ابزار زور و ایجاد رعب این سیادت را به مصادره گرفته بودند. فلذا مردم پس از آگاهی از غفلت خود در قبال سرنوشتش علیه حکومت برای گرفتن سیادت خود دست به مبارزه سیاسی و یا مقاومت مسالمت آمیز زده و علیه استبداد داخلی قیام کرد. زیرا تمامی ابزارهای حکومت از منابع اقتصادی، نظامی و امنیتی گرفته تا سرمایه های فرهنگی و اجتماعی به طریق اولی متعلق به ملت بوده و لذا هرگونه مبارزه مسلحانه علیه این سرمایه ها ممکن است به نابودی ساختار زیر بنایی منجر شود مگر در مواردی خاص. از این روست که مبارزات سیاسی بیشتر برای چنین شرایطی مطلوب است. در فلسطین اما شرایط به گونه ای دیگر است. فلسطینی ها در سرزمین خود در حال حاضر اساسا حاکمیتی ندارند که علیه آن دست به مبارزه سیاسی، مقاومت منفی و یا مقاومت مسالمت آمیز زنند. علاوه بران رژیم اشغالگر اسراییل هیچ حق و سیادتی برای ساکنان اصلی این سرزمین بر امورات خود قائل نیست. و اصولا بالاترین نهاد بین المللی که سازمان ملل نام دارد و باید به عدالت بین ملتها در سراسر جهان رفتار کند ملت فلسطین را هنوز به رسمیت نشناخته است. و برای این ملت اصیل کرسی در مجمع عمومی سازمان ملل متصور نیست. بلکه اسراییل را دارای سیادت بر سرزمین فلسطین می داند. حال در چنین فضایی فلسطینیان چگونه می توانند برای دستیابی به سیادت خود به مبارزه سیاسی روی آورند. فرض اینکه روی بیاورند طرف مقابل آنان که از سرمایه های این ملت نیستند تا در برخورد با مبارزان دست به بازداشت های سیاسی بزنند.
"مبارزه مسلحانه یا جهادی " به جای "مبارزه سیاسی"
نقطه مقابل ملت فلسطین ماشین جنگی اسراییل قرار دارد.تجریه تاریخی هم ثابت کرده است اسراییل هر فریاد اعتراض آمیزی را با گلوله و خونریزی جواب داده است. بااین وصف مبارزه سیاسی در فلسطین چه محلی از اعراب می تواند داشته باشد. مقاومت فلسطینی ها علیه اشغالگری که سرزمین و سیادتش را توامان به اشغال برده است با مقاومت مردم تونس و مصر علیه استبدادگری که به زور سیادتش را مصادره کرده است بسیار متفاوت به نظر می رسد.در چنین وضعیتی بهترین نوع و بّرنده ترین ابزار برای اجبار قدرت نامشروعی که هم سرزمین و هم حاکمیت یک ملت را به اشغال گرفته است "جهاد مسلحانه " و یا همان "مقاومت مسلحانه "خواهد بود. همان مقاومتی که با تکیه بر تعالیم دین مبین اسلام در باب جهاد و شهادت پروژه انگلیسی - صهیونیستی " فلسطین سرزمین بدون ملت" را به شکست کشاند، اشغالگران را از نوار غزه در سال 2005 اخراج کرد و در نهایت از جنگ 22 روزه غزه سرافرازانه خارج شد. همان جهادی و مقاومتی که قیامهای اخیر در بین ملتهای عربی را موجب شد. جهادی که ملت فلسطین در دو دهه گذشته از خود بروز داد اینک الگوی سایر ملتهای مبارز شده است. شایسته نیست ملتی که الگو ساز بوده الگوی موفق خود را تغییر دهد. تغییر این الگو آن هم در شرایط کنونی خدمت به اشغالگرانی است که خود رادر پرتگاه سقوط می بینند. وقت تحمیل ضربه نهایی به دشمن اشغالگر است نه دادن فرصت به او. بازی با کلماتی چون مقاومت مردمی در کنار مقاومت مسلحانه چیزی جز اهدای فرصت مجانی به اشغالگران نیست. مهدی شکیبایی |
