راه خطرناک ابومازن برای شناسایی کشور مستقل فلسطینی

محمود عباس (ابومازن) رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین که ریاستش در اوایل سال2009 به پایان رسید، در 23 سپتامبر طرحی  را به سازمان ملل متحد ارائه کرد که طی آن خواستار به رسمیت شناختن کشور کوچک  فلسطین در سازمان ملل شد. کشوری که در 20 درصد از سرزمین تاریخی و محصور بین دیوار حائل تشکیل خواهد شد. عباس با این عمل قدم در مسیری پرمخاطره نهاد. تشکیل کشور فلسطینی و اسقلال ملی آرزوی دیرینه ی هر فلسطینی است به خصوص آوارگانی که از سرزمین مادریشان جدا شده اند و نظامیان اسرائیلی آنها را بالاجبار بیرون رانده شدند و به اردوگاه های کشورهای عرب همسایه پناه آورده اند.
آنها با رویای استقلال فلسطین زندگی کرده اند، از این آرزو برای جریحه دار کردن احساساتشان و فرونشاندن خشم شان سوء استفاده می شود. بحث تشکیل کشور فلسطینی اولین بار در قطعنامه181 سازمان ملل در سال 1947 مطرح شد که بر اساس آن فلسطین قدیمی به طور ناعادلانه به دو کشور فلسطین و اسراییل تقسیم شد.  دسامبر 1988 مجمع عمومی سازمان ملل مجددا کشور فلسطین را به رسمیت شناخت و بر اساس قطعنامه 181 خودمختاری را جز حقوق فلسطینی ها دانست. توافقنامه اوسلو در سال 1994 تشکیلات خودگردان فلسطین در کرانه باختری و نوار غزه تحت مدیریت عرفات را به رسمیت شناخت و چهارم ماه می 1999 را به عنوان تاریخ تاسیس کشور فلسطینی مشخص کرد. این وعده به خاطر ناکامی دومین دور مذاکرات کمپ دیوید بین عرفات و ایهود باراک با دولت کلینتون که به عنوان واسطه ای متعصب از جانب اسرائیل بود، تحقق پیدا نکرد. طرح صلح عربی در سال 2002، طرح نقشه راه آمریکایی در سال 2003، وعده جرج بوش رئیس جمهور وقت آمریکا برای تاسیس کشور فلسطین قبل از پایان سال 2005 که تا سال 2008 به تعویق افتاد، اعلامیه سال 2009 تشکیلات خودگردان فلسطین برای متوسل شدن به سازمان ملل که در آن به ادامه مذاکرات صلح اذعان شده است، حمایت رئیس جمهور اوباما از راه حل تشکیل دو دولت و تاسیس کشور فلسطینی در مرزهای 1967  و سرانجام طرح ابومازن برای عضویت در سازمان ملل از  جمله وعده های تشکیل کشور فلسطینی بود.
این سخنان عباس در سازمان ملل مرا یاد 13 نوامبر 1974 روزی که عرفات سخنرانی معروفی در سازمان ملل انجام داد، انداخت. او خواستار تشکیل کشور مردم سالار و سکولار فلسطین شد جایی که یهودی مسیحی و مسلمانان در کنار یکدیگر با حقوق برابر در آرامش زندگی کنند. متاسفانه لابی صهیونیستی- آمریکایی همیشه سازمان ملل را تحت کنترل داشتند ونمی گذاشتند قطعنامه ه ای بر خلاف میل اسراییل صادر شود.
این طرح عباس برای مستقل شدن فلسطین ایده خوبی به نظر نمی رسد. این تدبیر موجب ضرر و زیان اکثریت فلسطینان و نادیده گرفتن آرمان هایشان می شود. اگر این کشور کوچک فلسطینی تشکیل شود که البته من شک دارم محقق شود، در این صورت فلسطینی ها بیش از 80٪ سرزمین تاریخی خود را به اسرائیل خواهند داد و این در حالیست که کشور کوچک آنها محصور در بین دیوار حائل است. این اقدام همچنین به معنی مشروعیت دادن به اشغال سرزمین فلسطین توسط صهیونیستها و مشروعیت آن به عنوان یک کشور یهودی که از اشغال باز نمی ایستد، می باشد. جنگ جنایتکارانه ی اسرائیل عاری از گناه و تقصیر نشان داده می شود و دراین صورت آن ها خود را قهرمانی می دانند که از کشورشان در برابر تروریست دفاع کرده اند. قطعنامه 194 سازمان ملل که بازگشت فلسطینیان به سرزمین و وطنشان که از سال 1948 توسط اسرائیل اشغال شده است، لغو می شود. پناهندگان به کشورهای خارجی نمی توانند بروند. وضعیت حقوقی پناهندگان تغییر می کند و تنها به صورت مهمان می توانند در کشورهای دیگر بمانند و همچنین (انروا سازمان امدادرسانی به آورگان فلسطینی درسازمان ملل )از تعهدش در قبال کمک به این پناهندگان معاف می شود و پناهندگان فلسطینی همانند مهمانان خارجی از حقوق یک شهروند در کشور میزبان برخوردار نخواهند شد و تنها مکانی که می توانند به آن پناه ببرند فلسطین کوچک است که در حال حاضر ساکنین خود را به سختی جا داده است. این پناهندگان بدون هیچ حقوق و کمکی به حال خود رها می شوند. فلسطینیان ساکن اسراییل که از سال 1984 در قسمت اشغالی فلسطین زندگی کرده اند خود را در کشوری بیگانه می یابند و ترس از دست دادن تبعیتشان و منتقل شدنشان به  فلسطین کوچک را دارند. آن گاه رسمی شدن اسرائیل با ساکنین مسلح اقدامی ارعابگرایانه می شود.وضعیت شهر بیت المقدس به عنوان پایتخت فلسطین هنوز مبهم است.در آن منطقه خانه ها را تخریب می کنند، مردم را از شهر بیرون میرانند.و توسط تازه واردین ربوده و کشته می شوند و مجبور به پرداخت جریمه ها و مالیات های گزاف هستند.
به تازگی وزارت داخلی اسرائیل اعلام کرد که احداث 1100 واحد مسکونی در شهر اشغالی گیلو که جزئی از شهر من بیت جلاست به اورشلیم (بیت المقدس) اضافه شده که توسط دیوار ازهم جداشده است.اگرچه خیلی از کشورها از طرح عباس استقبال می کنند اما به نظر می رسد این طرح با شکست مواجه شود. صرف نظر از منفعت ها و قانونی بودن آن، اسرائیل خشمگینانه این طرح را رد میکند و نظر اسراییل نظر آمریکاست.اتحادیه اروپا نیز با امریکا هم عقیده است بر این باور است که کشور فلسطین تنها از راه مذاکرات صلح آمیز با اسرائیل می تواند به اهداش برسد.برای اینکه متوجه شویم چه چیزی پشت این طرح است لازم است به سخنرانی عباس در کمیته ی اجرایی سازمان آزادی بخش فلسطین دقت کنیم. او گفت که این حرکت به معنای منزوی کردن و یا به رسمیت نشناختن اسرائیل نیست  او تاکید کرد که نمی خواهد با حکومت امریکا مخالفت کند و او این اقدام کاملا مشارکت آمیز با حکومت امریکا را به عنوان فرصتی برای مذاکره فلسطینیان بیان کرد. او افزود: که هدف اصلی اش از ارائه ی این طرح ادامه ی مذاکراتیست که سال ها پیش متوقف شده بود. عباس و همدستانش، طرفداری جز مزدورانی که از امریکا مواجب می گیرند ندارند.
انتخاب او در سال 2005 سوال بر انگیز بود ریاستش در سال 2009 به پایان رسید اما او همچنان بصورت غیرقانونی و قویا در پست ریاست است. مشروعیت انتصاب، نه انتخاب او بارها توسط سلام فیاض نخست وزیر انتصابی مورد اعتراض شدید قرار گرفته اما هرگز پارلمان فلسطین آن را قبول نکرده است.اعضای هیئت مذاکره کننده ی فلسطین هرگز توسط مردم برگزیده نشده اند و هیچگاه تعویض نشده اند. آن ها همیشه بدون اینکه رای مردم را در نظر بگیرند تصمیماتی مهم میگیرند. فلسطینی ها اعتمادشان را به حکومت فلسطین از دست داده اند و خودشان رابازیچه ای در دستان اسرائیل و امریکا می دانند.آنها همانطور که رئیس جمهور اسرائیل شیمون پرز گفت عباس را بهترین رهبر فلسطین برای اسرائیل می دانند.
حکومت فلسطین این طرح خطرناک را به سازمان ملل ارائه داد تا نشان دهد که حرکت شجاعانه ای برای پیروزی انجام داده که منجر به بین المللی شدن فلسطین شده است. آنها ادعا می کنند که بااقدام سازمان ملل مشروعیت جدیدی را زیر نظر رهبری عباس پدیدخواهند آورد.مقامات حکومت خود گردان تلویزیون بزرگی در میدان شهر رام الله تهیه دیده بودند تا مردم سخنان عباس در سازمان ملل را گوش کنند و انتظار داشتند مردم از او به عنوان قهرمان ملی یاد کنند.ماهیت واقعی اقداماتی که عباس در لفافه سازمان ملل انجام میدهد به معنی بازسازی فلسطین مانند آغاز یک بهارفلسطینی در سایه یک بهار عربی  نیست بلکه می خواهد از سرنگون شدن و از دست دادن رهبری جلوگیری کند.
* نویسنده: دکتر الیاس اکله نویسنده عرب فلسطینی که در شهر بیت جالا به دنیا آمده و هم اکنون در امریکا زندگی می کند
* مترجم: مرجان علی پناه