آیا اعراب قادر به نجات فلسطین هستند؟شرط اتحادیه عرب درحالیست که دوطرف عمده فلسطینی یعنی فتح و حماس...

تهران/ خبرگزاری قدس/ صادق مهدی شکیبایی:

مجموعه کشورهای عربی در اجلاس اخیر سران این کشورها در بغداد پایتخت عراق (پنج‌شنبه 10 فروردین)متعهد شدند ماهانه 100 میلیون دلار به تشکیلات خودگردان فلسطین کمک مالی کنند.
این در حالی است که حکومت صهیونیستی فعلا  در آمدهای مالیاتی تشکیلات خودگردانی را به دلیل توقف مذاکرات سازش بلوکه کرده است.
تحلیلگران فلسطینی اما اعلام کمک مالی یکصد میلیون دلاری  به فلسطینی ها توسط  اتحادیه عرب را در حد وعده و وعید می دانند و معتقدند وقتی اعراب اینکمک مالی را مشروط به انجام یکسری اقدامات کرده اند معنای آن این است که این کمک ها در همان حد وعده باقی خواهد ماند.
هانی المصری از این دست تحلیلگرانی است که معتقد است گذاشتن هرگونه شرط و شروط برای اهدای کمک مالی اعراب عملا به معنای آن است که این کشورها می خواهند به فلسطینی ها کمک نکنند.
اتحادیه عرب پس از موافقت با کمک 100 میلیون دلاری به صورت ماهانه به فلسطینی ها اعلام کرد که پرداخت این کمک ها منوط به توافق نهایی آشتی ملی و داشتن یک رهبری واحد فلسطینی است.
شرط اتحادیه عرب  در حالی است که دو طرف عمده  فلسطینی یعنی فتح و حماس در بسیاری از مسایل با یکدیگر اختلاف دارند. در حالی که فتحی هاقایل به پیگیری سازش با اسراییلی ها بر سر قضیه فلسطین هستند جنبش مقاومت اسلامی فلسطین (حماس) معتقد است که با مقاومت باید سراسر سرزمین فلسطین از بحر تا نهر راآزاد و قدس را از چنگال اشغالگران صهیونیست آزاد کرد.
المصری در این باره معتقد است هرچند اعلام کمک مالی به فلسطینی ها توسط اعراب اقدامی نکوست اما پیش از اتخاذ چنین تصمیماتی آنها می بایست به یک تصمیم سیاسی واحد در باره مساعدت مالی به طرف فلسطینی برسند.
اشاره این تحلیلگر فلسطینی احتمالا به چندگانگی مواضع اعراب در قضیه فلسطین و قدس است. به این معنا که برخی کشورهای عربی اگرچه در ظاهر خود را در جبهه دشمنان اسراییل می دانند اما در پشت پرده با این رژیم مراودات سیاسی و اقتصادی دارند همین امر باعث شده است برخی دیگر از کشورهای عربی نسبت به گرایشات عادی سازانه روابط این کشورها با اسراییل شدیدا انتقاد و نتوانند با انها بر سر موضوعات حساسی چون آینده فلسطینیان به توافقات سیاسی برسند.
به گفته المصری از هم اینک باید شرط اتحادیه عرب را غیر قابل تحقق دانست چه اینکه اساسا کرانه باختری و نوار غزه به لحاظ یکپارچگی جغرافیایی با مشکلاتی مواجه هستند و همین امر مانع از تحقق یکپارچگی سیاسی  و در نتیجه توافق نهایی آشتی ملی میان گروههای سیاسی فلسطینی می شود.
ناظران سیاسی هم معتقدند اساسا تقسم جغرافیایی میان کرانه باختری و نوار غزه بهانه خوبی هم برای اتحادیه عرب و هم برای اسراییلی ها است تا از مسئولیت های قانونی خود نسبت به فلسطینی ها شانه خالی کنند. زیرا تا زمانی که این گونه بهانه ها وجود دارد عدم کمک به فلسطینی ها برای تحقق ارمانهای خود توسط اعراب توجیه قانونی هم می یابد. و این در حالی است که کمک به فلسطین نباید در چارچوب ملاحظات سیاسی قرار گیرد چه اینکه قضیه فلسطین و قدس اصولا یک مسئله "مبتلا به" جهان اسلام بوده و نباید جزییات را فدای کلیات مسئله مهمی چون قضیه فلسطین وسرنوشت  قبله اول مسلمانان جهان کرد.
بسیاری تشکیلات خودگردان فلسطین را مسبب اصلی شکاف و ایجاد اختلاف بین فلسطینی هامی دانند و برخی نیز گروههای اسلامی را . این ایده ها هوادارانی در بین کشورهای عربی دارند و برهمین اساس دنباله اختلافات فلسطینی ها از مرزهای جغرافیایی این سرزمین اشغال شده گذشته و به کشورهای اتحادیه عرب گسترده می شود . نتیجه آن خواهد شد همانگونه که در درون فلسطین به سبب ایدئولوژیک گروهها برای ازادی فلسطین با یکدیگر اختلافاتی دارند در درون کشورهای عرب نیز این اختلافات دامنه دار شده و تاثیر خود را بر نوع کمک به فلسطینی ها خواهد گذاشت.
امری که از زمان اشغال فلسطین در سال 1948 تابه امروز ادامه داشته و مانع از ان شده است که ظرفیت نه تنها ملتهای عرب که ملتهای اسلامی نیز به نفع قضیه فلسطین و بیت المقدس تجمیع شود.       
نمونه آن در اتفاقات اخیر منطقه خاورمیانه خاصه در سوریه به خوبی قابل مشاهده است. در حالی که طی 64 سال گذشته یعنی از زمان اشغال فلسطین کشورهایی چون سعودی و قطر از دادن سلاح به فلسطینی ها برای مقابله با رژیم اشغالگر قدس به دلایل معلومی خودداری کرده اند اما به سبب همین اختلافات جزیی  به راحتی به گروههای تروریستی  در سوریه سلاح می دهند تا این کشور حامی مقاومت فلسطینی را به دلیل حمایت از فلسطین و مقاومت ناامن و بحرانی کنند.
همین امر ناظر بر کمکهای وعده داده شده غربی هابه فلسطینی هادر چارچوب کنفرانس پاریس نیز است. بااین تفاوت که در این بخش اسراییلی هابرای طرف فلسطینی شرط تعیین می کنند. نمونه این اقدام در اجرای توافقنامه اقتصادی پاریس هویدا است که کمک هایی را برای طرف فلسطینی تصویب کرده بود  اسراییل با احداث دیوار حایل، شهرک سازی، محاصره غزه و جدایی کرانه باختری از نوار غزه عملا این توافقنامه را به شکست کشاند.
در حالی که به کمک غربی هابرای نجات فلسطین هیچ امیدی نیست – البته انتظاری درست است – چگونه میتوان  به  تلاش اعراب برای نجات فلسطینیان از چنگال اشغالگری اسراییل امیدی داشت؟