فلسطین سه سال بعد از جنگ غزه،ادامه شهرک سازیهادرکرانه باختری وقدس شرقی وسکوت آمریکا...
مردم فلسطین در سومین سالگرد حمله نظامی صهیونیست ها به غزه، در حالی یاد وخاطره بیش از 1400 قربانی جنگ 22 روزه غزه را گرامی داشتند که تحولاتی بنیادین در فرایندمبارزاتی وسیاسی گروههای مختلف فلسطینی درعرصه سیاسی فلسطین رخ داده است.
مقاومت مردم غزه در کنار تلاشهای گروههای مردم نهاد منطقه ای و بین المللی برای شکست محاصره تحمیل شده علیه نوار غزه از سال2007 تاکنون، پافشاری مقامات رژیم صهیونیستی بر ضرورت ادامه شهرک سازی ها در اراضی فلسطینی و در پی آن متوقف شدن روند مذاکرات میان حکومت خودگردان و این رژیم و در نتیجه روی آوری فلسطینیان به شورای امنیت برای به رسمیت شناختن فلسطین به عنوان عضوی کامل در سازمان ملل، همگرایی گروههای فلسطینی و در صدر آنها فتح، حماس و جهاد اسلامی برای اصلاح ساختار و برنامه های سازمان آزادیبخش فلسطین و آغاز تور منطقه ای اسماعیل هنیه به خاورمیانه طی روزهای گذشته، همگی تحولات و رویدادهایی است که از 3 سال گذشته تاکنون در تاریخ سیاسی فلسطین ثبت شده اند.
با گذشت 3سال از جنگ غزه، گذشته از تضعیف رژیم صهیونیستی در عرصه داخلی و بین المللی، یارگیری درون گروههای فلسطینی هم امری قابل توجه و قابل مطالعه است. فتح به رهبری محمود عباس رئیس حکومت خودگردان طی 20 سال مذاکره و نرمش با کابینه های مختلف رژیم صهیونیستی از جمله کابینه های ایهود اولمرت و بنیامین نتانیاهو، به این نتیجه رسیده است که انعطاف در تعامل با این رژیم و به ویژه کابینه راستگرای نتانیاهو، دستاوردی برای ابومازن نخواهد داشت و یکی ازعلل واسباب روی آوری به شورای امنیت طی ماههای اخیر درهمین راستا قابل تفسیر است. او سعی می کند تا به نحوی از نامش را در فهرست رهبران و مبارزان عملگرای فلسطینی قرار دهد.
حماس هم به نوبه خود، هرچند که همچنان مناسب ترین گزینه برای مقابله با یک رژیم اشغالگر را همان مبارزه مسلحانه تا آزادی تمامی سرزمین های اشغال شده می داند، اما طی ماه های گذشته و متناسب با تحولات جهان عرب، تغییر در مواضع ابو مازن را مغتنم شمرده و کوشیده است تا با ایجاد فضای وحدت میان فلسطینیان در عین حفظ مواضع سیاسی خود، ضمن فاصله گرفتن از واگرایی موجود در ترکیب سیاسی فلسطین، آشتی ملی را مقدمه ای برای آغاز اصلاحات در ساختار سیاسی فلسطین و در نتیجه نمایاندن پتانسیل های نهفته خود برای مدیریت منازعات جاری در اراضی فلسطین اشغالی سازد. سرعت این جنبش در امضای توافقنامه آشتی ملی، تأکید بر ضرورت اصلاح ساختار سازمان آزادیبخش فلسطین و پیوستن به کادر رهبری آن با هدف دمکراتیزه کردن آن و نیز گام نهادن به سوی انتخابات پارلمانی و ریاست جمهوری همگی در این راستا قابل تفسیر است.
دراین میان، شاید بتوان گفت جامعه جهانی چندان به مسئولیتهای خوددرقبال مردم فلسطین عمل نکرده و در برابر این مسئله تاریخی همچنان بی تفاوت بوده است. ادامه محاصره نوار غزه و سرکوب هرگونه تلاش برای شکست این محاصره از سوی رژیم صهیونیستی به شیوه های مختلف و به بهانه های گوناگون، ادامه شهرک سازی ها در کرانه باختری و قدس شرقی وسکوت ایالات متحده آمریکا و دیگر بازیگران جهانی در قبال این اقدامات، تعیین پیش شرط به رسمیت شناختن رژیم صهیونیستی به عنوان رژیمی ملی برای یهودیان برای بازگشت به میز مذاکرات و حتی مواضع رادیکال مقامات این رژیم از جمله اویگدور لیبرمن وزیر خارجه درباره ضرورت اداره منازعات و نه حل آنها و بعید دانستن برقراری سازش تا یک دهه آینده همگی مسائلی است که اصلاح و تغییر آنها نه به عهده فلسطینیان بلکه به عهده جامعه جهانی است که تاکنون در قبال آنها سکوت اختیار کرده است.
نویسنده: عبدالله آلبوغبیش
منبع: المقاومة
تمام:سش23/حُرّ14