چرا اسرائیل مصداق تروریسم دولتی است؟

همواره گفته می شود که  رژیم صهیونیستی مصداق عینی تروریسم دولتی است. اما چرا؟ چرا همگان اسرائیل را به تروریسم می شناسند؟ واقعیت این است که اسرائیل، با سازمان های تروریستی متولد شد. سازمان هایی از قبیل ایرگون، ماکانا، استرن و... و رهبران رژیم اسرائیل نیز از دل این سازمان های تروریستی برآمدند.
مقامات اسرائلی تنها با طی کردن مدارج ترقی در سازمان های تروریستی این رژیم است که به درجات عالی می رسند.
کسانی چون بن گوریون، اسحاق شاهیر، اسحاق رابین و قبل از اینکه قدرت را در اسرائیل به دست گیرند در سازمان های مختلف تروریستی این رژیم از فعالان تمام عیار بودند. رژیم اسرائیل از ابتدا تا کنون با عملیات تروریستی در داخل و خارج مرزهای آن ادامه حیات داده است. بمب گذاری ها، ترورهای هدف دار، هواپیماربایی و... در سازمان موساد بخش عملیات ویژه آن (که به ترورهای مخالفان می پردازد) از بخش های فعال به شمار می آید.
اسرائیل به عنوان یک کشور نامشروع از ابتدای تأسیس تاکنون، کانون ناامن سازی منطقه خاورمیانه بوده است. چندین جنگ بزرگ و کوچک را به منطقه تحمیل کرده است (1948، 1967، 1973 و...) تنها کشور منطقه است که سلاح های هسته ای را در اختیار دارد؛ سلاح های مخرب را به کار می برد .
اسرائیل، تا کنون، با قطعنامه های مختلف شورای امنیت و یا مجمع عمومی سازمان ملل متحده مواجه بوده است. تقریباً حدود 100 مصوبه از این نهاد علیه اسرائیل وجود دارد. از سال 1948 هر سال تقریباً 5/1 مصوبه! در قطعنامه 342 در سال 1967، ملزم به عقب نشینی از مناطق اشغالی یعنی کرانه باختری، نوار غزه، بیت المقدس شرعی، ارتفاعات جولان، صحرای سینا و... شد. در قطعنامه 267، در 1968 نسبت به تصرفات در بیت المقدس شرقی محکوم شد.
اسرائیل، جفت رژیم آپارتاید آفریقای جنوبی است وهم چون آن، در تحقیر، تبعیض و سرکوب نژادهای غیر حاکم عمل می کند؛ فلسفه نظری- سیاسی رژیم اسرائیل یعنی صهیونیسم، بر طبقه بندی شهروندی متکی است. قطعنامه 3379 مجمع عمومی سازمان ملل متحده (در سال 1975) تصریح می کند: مقرر می دارد صهیونیسم نوعی از انواع نژادپرستی و تبعیض نژادی است.
اسرائیل با کشتار انسانی پیوند دیرین دارد. برابر با یک فهرست، حدود 30 کشتار فجیع در تاریخ این رژیم ثبت شده است ؛1- انهدام هتل ملک داود (فلسطین 1946)2- کشتار روستای دیریاسین (فلسطین 1948)3- کشتار دو روستای اللد و الرمله (فلسطین 1948)4- الطنطوره (فلسطین 1948)5- الدوایمه (فلسطین 1948)6- قبیه (فلسطین 1953)7- حولا (لبنان 1948)8- کفرقاسم (فلسطین 1956)9- خان یونس (نوار غزه 1956)10- جانین (لبنان 1967)11- عیترون (لبنان 1975)12- بنت جبیل (لبنان 1976)13- اوزاعی (لبنان 1978)14- راشیا (لبنان 1978)15- کوئین (لبنان 1978)16- عدلون (لبنان 1978) تنها بخش کوچکی از مصادیق تروریسم دولتی اسرائیل است.
امروز وضعیت ملت فلسطین دردناک تر از هر قوم و قبیله دیگر در جهان است. حداقل بیش از 4 میلیون آواره فلسطینی وجود دارند که بخش وسیعی از آنان هنوز در اردوگاه ها زندگی می کنند. اردوگاه های کرانه باختری (با بیش از 500 هزار نفر) نوار غزه (تعداد قابل توجه) سوریه (در سال 2003 م، با آمار حدود 700 هزار نفر) اردن (حدود 700 هزار نفر) لبنان و... فلسطینیان در بیش از 60 سال آوارگی، انبوهی از زخم های ماندگار را با خود داشته و دارند؛ فقر، بیکاری، سطح پائین آموزش و بهداشت، افسردگی روحی- روانی و دهها مورد دیگر نتایج تروریسم دولبتی اسرائیل است.

نقل از پایگاه اطلاع رسانی قربانیان ترور