زمان ایجاد سفارت ایران در خاک فلسطین؟(1)

 مجتبی باجلانی

حمایت ایران از نهضت مردمی فلسطین و سایر نهضت های اسلامی، بر اساس آموزه های انسانی دین اسلام است و غیر از آن به خاطر این مسئله مهم و استراتژیکی است که تشکیل یک امت واحد اسلامی زمینه ساز فراگیر شدن دین اسلام خواهد شد، همان اندیشه ای که نبی مکرم اسلام (ص) و اهل بیت عصمت علیهم السلام برای آن تلاش می کردند.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران به رهبری امام خمینی (ره) معادلات منطقه به تبع این رخداد بزرگ  قرن بیستم دسخوش تحولات اساسی شد . جمهوری اسلامی ایران با گنجاندن اصل مهم 154 در قانون اساسی مبنی بر حمایت از نهضت های آزادیبخش جهان و انتخاب آخرین جمعه ماه مبارک رمضان از سوی امام خمینی به عنوان روز قدس به پشتیبانی از نهضت مردمی فلسطین پرداخت و رژیم غاصب اسرائیل که تا پیش از انقلاب  اسلامی ایران   همپیمان استراتژیک  رژیم پهلوی در ایران بود، تبدیل به دشمن شماره یک انقلاب اسلامی ایران شد که نه تنها  از سوی تهران به رسمیت شناخته نشد ، بلکه بر نابودی و محو آن از نقشه جهان نیز قاطعانه تاکید شد .

حمایت از فلسطین و دشمنی با رژیم صهیونیستی به سرعت به  یکی از شعارهای اصلی و اولیه نهضت امام خمینی (ره) تبدیل شد ، زیرا انقلاب اسلامی ایران حرکت  اصیلی بود  که بر باورهای اسلامی مردم استوار بود. این مسئله چیزی نبود که از ابتدا بر کسی پوشیده باشد و صهیونیست ها، حتی قبل از سال 1342 نیز به خوبی از این مسئله آگاه بوده و نسبت به نگاه تنفرآمیز مردم ایران در قبال رژیم " اسراییل" واقف بودند.

علاوه بر موارد اعلامی در بالا پیرامون حمایت انقلاب اسلامی ایران از ملت فلسطین، به دستور حضرت امام  سفارت رژیم صهیونیستی در تهران به سفارت فلسطین تبدیل شد و "هانی الحسن" مبارز فلسطینی ان زمان به عنوان سفیر دولت فلسطین در تهران تعیین گردید.
به این ترتیب امام تلاش کرد راهی به سوی پیوند میان ملتهای دو کشور بزرگ ایران و فلسطین بیابد. هرچند که جمهوری اسلامی ایران به سبب اشغال سرزمین فلسطین توسط صهیونیستها قادر به ایجاد دفتر، نمایندگی و یا سفارت در خاک فلسطین نبود.
اقدام جمهوری اسلامی ایران در انحلال سفارت رژیم غاصب صهیونیستی و واگذاری آن به فلسطینی ها با استقبال پرشور فلسطینی ها روبرو شد و اولین گام برای تحقق رویای دیرینه حضرت امام (ره) در برقراری پیوند میان ملتهای مسلمان دو کشور برداشته شد. یاسرعرفات  به عنوان نماینده وقت ملت فلسطین از ملاقات با بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران ابراز تمایل کرد و به تهران سفر نمود. استقبال انقلابیون ایرانی از عرفات، پاسخ متقابل  ملت ایران بود به ابراز احساس فلسطینی ها نسبت به پیروزی انقلاب ایران که با اعزام عرفات به تهران محقق شده بود. این استقبال تقریبا زیر بنای تحقق روابطی جدید میان دو ملت این بار در سطحی رسمی بود. هرچند بعدها با انحراف عرفات از وعده هایش نسبت به پیگیری تحقق این پیوند، تا حدودی این روند کند پیش رفت اما جمهوری اسلامی ایران صبر پیشه کرد تا فرصت ارتباط حقیقی میان دو ملت فرا رسد.

تشکیل بیش از 13 سازمان مردم نهاد غیر دولتی رسمی و دهها نهاد غیر رسمی  حامی ملت فلسطین از سال 1357 خورشیدی و برگزاری پرشورترین راهپیمایی ها در حمایت از آرمان فلسطین به عنوان  بخش کوچکی از ابراز علاقه ملت ایران به مردم مظلوم فلسطین  طی سالهای گذشته کافی بود تا به ملت فلسطین تاکید شود ایران اسلامی همچنان بر میثاق خود با نهضت انان استوار مانده است اگرچه برخی رهبران فلسطینی نمی توانستند و یا نخواستند این میثاق پابرجا بماند.
نبود روابط رسمی میان دو ملت طی سالهای گذشته در حالی بود که  دو عامل مهم اشغال فلسطین همچنان در منطقه یکه تازی می کرد:

نخست؛  استمرار نظامهای دست نشانده حکام عرب منطقه با حمایت نظام سلطه
دوم؛  برتری نظامی اسراییل در منطقه با کمک تسلیحاتی و لجستیکی غرب

این دو عامل باعث جدایی  طولانی مدت روابط  دو ملت فلسطین و ایران بود و بیشترین نقش را در این جدایی ایفا می کرد. بنابراین تحقق هرگونه روابطی منوط به حذف این دو عامل بود که به لطف خدا طی یکدهه گذشته با تقویت توان مبارزاتی گروههای جهادی فلسطین، جنبش مقاومت اسلامی لبنان  و موقعیت بی بدیل سایر زنجیره های مقاومت در منطقه که شکست اسراییل  در جنگ 33 روزه لبنان و سپس 22 روزه غزه اوج این موقعیت بود برای همیشه به نظریه برتری نظامی اسراییل در منطقه پایان داده شد و اصلی ترین عامل جدایی دو ملت از سر راه کنار گذاشته شد. ضمن آنکه ملت فلسطین پس از سالها مبارزه و جهاد موفق شدند برای نخستین بار در سال 2005 گوشه یی از خاک فلسطین (باریکه غزه) را ازاد و در همان مساحت کم (360 کیلومتر منطقه آزاد شده) حکومت اسلامی و منتخب ملت فلسطین را برپا دارند. هرچند این حکومت نوپا با موانع جدی و پرشماری روبرو بود اما امروز شرایط به کلی متفاوت شده و می رود این حکومت حاکمیت خود را بر سایر نقاط اشغال شده فلسطین بگستراند.
از سوی دیگر با خیزشهای اخیر مردمی در منطقه و سرنگونی حکام دست نشانده عرب، گام رو به جلویی دیگربرای تحقق رویای دیرینه  پیوند میان دو ملت جهت برقراری روابط در ابعاد مختلف فرهنگی ،  اجتماعی، اقتصادی و حتی سیاسی  برداشته شد. تا جاییکه بسیاری از محافل سیاسی در ایران و حتی فلسطین بر ضرورت ایجاد یک روابط رسمی میان فلسطینی ها و ایرانی ها تاکید می کنند و شرایط کنونی را زمان مناسبی برای پایان دادن به این جدایی می دانند.
گسترش روابط بین ملت مظلوم فلسطین و ملت ایران از دیر باز مورد توجه فعالان در این حوزه بوده اما اینک با توجه به تحولات جدید در بین کشورهای پیرامونی فلسطین، شناخت کافی ملت فلسطین از دوستان و دشمنان خود طی سالهای تاریک گذشته و همچنین ظهور نقش ملتها به عنوان ضلع سوم و تاثیر گذار در معادلات منطقه ای بر ضرورت ایجاد این روابط بیش و پیش از هر موضوع دیگری تاکید می شود که بدون شک تحقق این مهم به نفع ملتهای نه تنها دو کشور یاد شده که امت اسلامی خواهد بود.

فلسطینی های سربلند از آزمونهای گذشته،  درتهران سفارتخانه ای به قدمت عمر انقلاب اسلامی ایران در اختیار دارند اما ایرانی هایی که طی 33 سال گذشته با خوشحالی فلسطینی ها مسرور و با غم آنان غمگین بوده اند هنوز باید ابراز ارادت و حمایت های خود را ابتدا به کشورهای پیرامونی فلسطین برده تا از آنجا برای ملت فلسطین اهدا شود؟ ایا وقت آن نرسیده که دو ملت فلسطین و ایران دارای یک روابط مستقیم  و شایسته قدر و منزلتشان باشند؟