مبارک را چه می شود؟

سید عماد حسینی

بی تردید کشور مصر یکی از مهمترین کشورهای اتحادیه 22 عضوی عرب است. این کشور گرچه هیچ گاه رنگ پیروزی را در جنگ با رژیم صهیونیستی به سبب نوع ماهیت جریان های حاکم بر آن به خود ندیده اما از یک سو داعیه مهمترین حامی فلسطینیان را سر داده واز سوی دیگر دست در دست صهیونیستها دارد زنده ترین شاهد این مدعا خوش و بش صمیمانه روز گذشته حسنی مبارک رییس جمهوری این کشور با شیمون پرز رییس رژیمی صهیونیستی در قاهره بود. این در حالی است که مردم فلسطینی ساکن در نوار غزه پس از گذشت نزدیک به 11 ماه پایان جنگ به دلیل خودداری قاهره از اعطای کمکهای مالی کشورهای شرکت کننده در اجلاس هشت ماه گذشته شرم الشیخ روزها و شبهای سردو بارانی پاییزی را زیر چادرهای اونروا سپری می کنند.

اما این تمام توصیف هایی نیست که می توان برای سران دولتی همچون مصر عنوان کرد . کشوری که امروز به دلیل طولانی شدن ریاست جمهوری یا به تعبیری واضحتر حاکمیت یک فرد بر زمام امور این کشور دچار بحران شده وبرنامه هایش برای جانشینی پسرش به جای خود، این بحران را صد چندان کرده ، به طور حتم تحت تاثیر هر رخدادی قرار می گیرد.

این رخداد می تواند از جنگ غزه تا یک بازی فوتبال جهت رسیدن به جام جهانی باشد.

به تعبیری واضح تر صحنه سیاسی واجتماعی مصر بسیار بیش از آنکه تصور می شود بحرانی وشکننده شده است به نحوی که در بعد سیاسی به وضوح افول ارزش ها را در سطح رسمی ونخبگان به راحتی می توان مشاهده کرد.

این به آن معنی است که  جامعه مصر پتانسیل انفجار یک بحران بزرگ را درون خود داشته اما این واقعه تنها نیازمند جرقه ای است که یک حادثه بزرگ یا جریحه دار شدن غرور این جامعه به عاملی برای آن تبدیل می شود.

با توجه به این موضوع مراکز تصمیم گیری مصر سعی می کنند مانع از شکل گیری چنین جوی در میان جامعه مصر شده یا در صورت وقوع نیز با انحراف نگاه ها به تشنجات دیگر عملا مانع از توجه به آن شوند.

این مسئله به وضوح در جریان وبعد از جنگ غزه ملاحظه شد تا آنکه دولت مصر برای خروج از زیر فشار افکار عمومی که رژیم قاهره را به هم دستی با اسرائیل در تنگ تر کردن محاصره علیه مردم بی دفاع غزه متهم می کردند با پیش کشیدن مسئله هسته عملیاتی حزب الله در خاک مصر عملا از کانون توجه خارج شده ونگاه رسانه ها وبه تبع آن افکار عمومی را به سمت وسوی دیگری سوق دهند.

در حال حاضر هم که مسئله جانشینی جمال مبارک به جای پدر در پست ریاست جمهوری وتلاش های صورت گرفته جهت دور کردن شخصیت های قدرتمندی همچون محمد البرادعی از گردونه رقابت با مبارک پسر نیز در حال انجام است ، رژیم مصر تلاش می کند به هر شکل این مسئله از کانون توجه افکار عمومی خارج کند .

ابتدا این تلاش ها با محور قرار دادن تلاش تیم ملی مصر برای صعود به جام جهانی انجام گرفت ودر این چارچوب تمامی امکانات تبلیغاتی ، اقتصادی وحتی نظامی کشور نیز برای آن هزینه شد ، اما با توجه به شکست مصر در بازی مقابل الجزایر حسنی مبارک خود شخصا وارد عمل شد تا اینبار فرار به جلوی جدیدی را آغاز کند.

بهترین راهکار هم دشمن تراشی خارجی است ، در این چارچوب علاوه بر حملات تبلیغاتی که علیه حزب الله صورت گرفته ومی گیرد ، حملات تبلیغاتی گسترده ای علیه ملت فلسطین ، الجزایر ، سوریه وچندین وچند ملت ونظام دیگر از جمله جمهوری اسلامی ایران صورت گرفته می گیرد.

شاید سخنرانی روز شنبه حسنی مبارک در جلسه مشترک مجالس خلق وشورای مصر علیه جمهوری اسلامی ایران نیز در این چارچوب قرار گیرد.

گرچه تحلیلگران امور مصر سخنرانی مبارک را در چارچوب تلاش های فوق کم اهمیت می دانند اما بر این باورند که سرایت این نوع رویکرد به راس هرم قدرت بسیار نگران کننده است .

با نگاهی به مضمون حملات تبلیغاتی رسانه ای دستگاه های اطلاع رسانی رسمی مصر بخصوص بعد از جنگ 22 روزه شاهد آن هستیم که رسانه های دولتی این کشور از هیچ تلاشی برای ایجاد احساس دشمنی بین جامعه عربی به طور اعم وجامعه مصر به طور اخص علیه کشورهای دیگر وبخصوص علیه گروه موسوم به بلوک مقاومت یعنی جمهوری اسلامی ایران ، سوریه ، حزب الله وحماس فروگذار نمی کند.

 کافی است یک کشور رسما از مسئله فلسطین حمایت کند تا به طرفی منفور در ساختار تبلیغاتی مصر مبدل شود.

بر اساس آمارهای موجود از زمان امضای توافقنامه کمپ دیوید تا به امروز هر ساله چند نیروی امنیتی مصری در صحرای سینا به ضرب گلوله نظامیان صهیونیست از پای در می آیند ،  این درحالی است که رسانه های گروهی تنها به حملات خصمانه خویش علیه فلسطینیان ، ایرانی ها ، سوری ها ، قطری ها وحتی الجزایری ها می پردازند گویی که جنایات مرتکب شده علیه ملت مصر را  کسی جز اسرائیلی ها انجام داده است جناب رییس مبارک را چه می شود؟.