دنیا منتظر اقدام فوری علیه نژادپرستی اسراییل (دوربان 2)
در سپتامبر 2001 (16 شهریور 1380) در شهر دوربان آفریقای جنوبی اجلاسی تحت عنوان کنفرانس جهانی علیه نژادپرستی و تبعیض‌نژادی برگزار شد که حدود 3500 سازمان غیردولتی شرکت‌کننده در اجلاس ، رژیم‌صهیونیستی را به عنوان رژیمی نژادپرست محکوم کردند و از سازمان ملل خواستار بازگرداندن مصوبات مجمع عمومی (برابری صهیونیست با نژادپرستی) و تنبیه و مجازات این رژیم شدند.
آمریکایی‌ها با توجه به تنگ شدن عرصه هرگز حاضر به ادامه حضور در اجلاس نبودند. نمایندگان آمریکا به منظور حفظ رژیم اسرائیل و برای پیشگیری از تصویب هرگونه اقدام فوری علیه رژیم‌صهیونیستی با تهدیدات گوناگون و همراه اسرائیلی‌ها محل اجلاس را ترک کردند.
البته اتحادیه‌اروپایی نیز در ابتدا با توجه به ادامه فشارهای هیات‌های دولتی و غیردولتی تهدید به خروج از اجلاس کرد اما با میانجیگری میزبان اجلاس (دولت آفریقای جنوبی) در اجلاس باقی ماند البته با این دستورالعمل که سند نهایی متعادل شود.
با گذشت 4 روز از خاتمه اجلاس جهانی، حوادث 11سپتامبر 2001 (20شهریور 1380) به وقوع پیوست و تمامی اراده های شکل یافته برای اجرای مصوبات اجلاس جهانی مبارزه با نژادپرستی و خصوصا علیه اقدامات نژادپرستانه رژیم صهیونیستی رنگ باخت.
آمریکا با اعلان جنگ درگیری با به اصطلاح تروریسم را در خارج از مرزهای خود عملیاتی کرد. مبارزه علیه تروریسم با مداخله آمریکا در شورای امنیت و مجمع عمومی به عنوان یک دستورکار اصلی جهانی تبدیل شد.
تحولات منفی پس از دوربان، اقدامات سختگیرانه و تحقیرآمیز غرب نسبت به تمامی مهاجران، چاپ تصاویر موهن و توهین‌آمیز نسبت به مقدسات دینی مسلمانان ، افزایش اهانت به ادیان و بویژه اسلام‌ستیزی و اشکال نوین نژادپرستی به بهانه جنگ با تروریسم همگی موجب شد تا بتدریج شاهد شکل‌گیری اعتراضات مردمی در سراسر جهان علیه اقدامات آمریکا باشیم.
با زیاده‌روی‌های آمریکا در صحنه جهانی برای انتقام از آنچه در آمریکا به وقوع پیوست و عدم حصول به یک نتیجه قطعی در مبارزه علیه تروریسم، دولت‌ها بار دیگر در شصت و یکمین مجمع عمومی سازمان ملل در سال 2006 با طرح قطعنامه‌ای در پیگیری و اجرای اعلامیه و برنامه عمل دوربان با عنوان تلاش‌های جهانی برای حذف کلی نژادپرستی ، تبعیض‌نژادی ، بیگانه هراسی و نابردباری‌های مربوطه و اجرا و پیگیری جامع اعلامیه و برنامه عمل دوربان، خواستار برگزاری اجلاس جهانی در سال 2009 با عنوان بازنگری اجرای اعلامیه و برنامه عمل دوربان شدند.
قطعنامه مذکور با رای‌گیری به تصویب رسید. 179رای مثبت ، آمریکا و اسرائیل منفی و 4 کشور استرالیا ، کانادا ، جزایر مارشال و پالائو ممتنع رای دادند.
در تمامی مراحل مقدماتی شکل‌گیری اولیه اجلاس جهانی بازنگری دوربان ، آمریکا، کانادا و رژیم‌صهیونیستی از مشارکت در آن خودداری کرده و فلسفه اجلاس را کاملا مورد تردید قرار دادند. تاکنون یک نشست سازمانی و دو نشست محتوایی جهت انجام تمهیدات لازم برای برگزاری اجلاس جهانی در ژنو برگزار شده است.
علاوه بر نشست‌های برگزار شده در ژنو، دو نشست منطقه‌ای کشورهای آمریکای لاتین و حوزه کارائیب در برزیل و همچنین نشست منطقه‌ای حوزه آفریقا در نیجریه برگزار شد و نتایج اجلاس‌های منطقه‌ای مذکور جهت درج در سند نهایی اجلاس جهانی بازنگری دوربان به ژنو ارسال شد. به نظر می رسد تمهیدات لازم انجام پذیرفته و دنیا منتظر یک اقدام فوری در این زمینه در عرصه جهانی می‌باشد.
با روی کارآمدن مجدد دموکرات‌ها در آمریکا و براساس دیدگاه‌هایی که در این حزب وجود دارد و رویکرد‌ها در حوزه حقوق بشر به عنوان یک اولویت در دستگاه دیپلماسی سیاست خارجی آمریکا مطرح خواهد شد یا حداقل چنین ژستی را می‌توان در رفتارهای آنها مشاهده کرد.
از سویی اوباما با ویژگی‌های خاص فردی نظیر سیاه‌پوست بودن و داشتن ظواهری از سایر فرهنگ‌ها انتظارات بیشتری از این حزب را حداقل در این حوزه برای جهانیان متصور ساخته است.
آمریکایی‌ها در انتخاب اوباما به عنوان رئیس جمهور نشان دادند که درصدد تغییر پوسته بیرونی و ویترین نمایشی خود هستند و تلاش دارند سوابق اقدامات و عملیات‌های ضد حقوق بشری دولت آمریکا را که در 8 سال گذشته به شکل هولناکی افزایش یافته بود در اذهان و افکارعمومی جهانیان تغییر دهند.
نمونه‌های مشخص اقدامات ضد حقوق بشری آمریکا بر کسی پوشیده نیست. حمایت‌های صریح دولت بوش از اسرائیل در جلسات شورای امنیت سازمان ملل، حمله به افغانستان ، عراق ، دول غربی و آمریکا همواره از پذیرفتن مسوولیت بازپرداخت غرامت دوران استعمار و بردهداری یا حتی عذر‌خواهی از دوران مذکور سرباز می‌زنند ، زندان‌های مخوف این کشور در گوانتانامو، ابوغریب و...
تراژدی زندان گوانتانامو و آنچه که هم اکنون در قرن بیست و یک در جریان است در واقع شدیدترین نوع نژادپرستی و تبعیض در این زندان مخوف کاملا مشهود است.
عمده‌ترین افراد زندانی در این زندان مسلمان هستند و اغلب با اتهام دینی روانه این زندان شده اند و شدیدترین نوع مجازات‌ها از جمله سر به زیر آب کردن (Water boarding) علیه آنها اعمال می‌شود.
با توجه به تحولات جاری و حضور شخصی در راس دولت جدید آمریکا که ناظر رنج‌ها و مرارت‌های سال‌‌های گذشته سیاه‌پوستان بوده و آنها را تحت شدیدترین تحقیرها و تبعیض‌ها دیده است به نظر می‌رسد در چنین وضعیتی، اوباما باید خود یکی از جدی‌ترین کسانی باشد که خواستار مطالبات سیاهان از سفیدپوستان استعمارگر در دوران استعمار و تسکینی بر تالمات و رنج‌های روحی و جسمی آنها در دوران استعمار و بردهداری باشد.
آنچه مهم است، این‌که آیا باراک اوبامای سیاه‌پوست، توان ایجاد یک تحول ساختاری حداقلی را در مواضع اصلی آمریکا دارد یا خیر؟
تصمیم به حضور در اجلاس بازنگری دوربان توسط دولت اوباما می‌تواند تعابیر و تفاسیر متعددی از آن به ذهن متبادر نماید ولی مهم‌ترین آن را می‌توان در سازش‌پذیر بودن اوباما در خصوص اسرائیل تفسیر کرد، اقدامی‌که ممکن به نظر نمی‌رسد.
از سویی عدم حضور آمریکا در روند اجلاس و استمرار بر امتناع از شرکت در اجلاس جهانی مبارزه با نژادپرستی نه تنها ماهیت دولت جدید آمریکا را زیر سوال خواهد برد بلکه خط بطلانی سریع بر تمامی آمال و آرزوهای بی‌اساسی خواهد بود که بسیاری از مردم و دول دنیا به آن دل خوش کرده‌اند.
اوباما در صورت عدم همراهی با اجلاس جهانی مبارزه با نژادپرستی در ژنو (31فروردین تا سوم اردیبهشت1388) ثابت خواهد کرد که دیگر سیاه‌پوست نیست و در واقع سفید‌پوستی است که تنها رنگ عوض کرده و بیهوده از «تغییر»سخن گفته است.
ceerang.com :منبع