مفهوم گفتگوهای آشتی سران عرب

کشورهای عربی در هفته‌های اخیر رایزنی های گسترده ای را در میان خود به نمایش گذشته اند. دیدارهای دوجانبه و برگزاری نشست‌های چند جانبه نظیر نشست عربستان ،کویت ،مصر، سوریه در ریاض و انتشار بیانیه های متعدد را می توان در این چارچوب ارزیابی کرد. نکته قابل توجه در این مذاکرات که بیشتر از جانب مصر ،اردن ،عربستان صورت می گیرد موضوعات مورد بررسی در این رایزنی ها است. بررسی مواضع کشورهای عربی نشان می‌دهد که آنها چند اصل را مورد تاکید قرار می‌دهند. اولا اتحاد میان کشورهای عربی و پایان یافتن  اختلاف‌هایی که نمود آن در نشست قطر (دی ماه ) مشاهده شد.ثانیا مقابله واحد با آنچه برخی کشورهای عربی از آن با نام اتحاد در برابر تهدید ایران یاد می کنند. ثالثا اجرای اهداف به اصطلاح صلح خاورمیانه که محور طرح آن نیز آمریکا است.
نکته قابل توجه در این فرآیندها عدم توجه به فلسطین و به طور کلی کنار نهادن آن از چرخه مذاکرات است. در شرایطی که صهیونیست‌ها به توسعه طلبی در کرانه باختری و بیت المقدس و کشتار در غزه ادامه می دهند اما در نشست های کشورهای عربی به این مسئله و اتحاد برای مقابله با آن پرداخته نمی شود. به عبارتی اعراب چنان رفتار می‌کنند که گویی فلسطین بخشی از رژیم صهیونیستی است که خود سرنوشت‌‌ آن را تعیین می‌کند و اعراب نیز نباید در آن دخالت نمایند. جالب اینکه در این نشست‌ها از چرایی تداوم بسته ماندن گذرگاه رفح از سوی مصر سخن به میان نمی آید و همکاری این کشور با صهیونیست‌ها مورد توجه قرار نمی گیرد.
بررسی رایزنی های صورت گرفته توسط کشورهای عربی نشان می‌دهد که آنها همچون گذشته در مسیر نادرست سازش و بی توجهی به آرمان های فلسطین گام برمی‌دارند و به اصطلاح حرکت در مسیر آشتی فراگیر افکار عمومی را نیز از مسئله فلسطین دور می سازند. به عبارتی دیگر این کشورها با اقدامات خود نه تنها کمکی به فلسطینی ها نمی‌کنند بلکه عملاً راه را برای توسعه طلبی صهیونیست‌ها در سایه معطوف شدن افکار عمومی به رایزنی های اعراب فراهم می‌ نمایند.