اسراییل و دو دهه انتخابات زودهنگام، چرا؟
بررسی کارنامه سران رژیم صهیونیستی در دوران اولمرت نشان می‌دهد که آنها به رغم ادعاهای بسیار نتوانستند به سیاست هایشان تا پایان ادامه دهند چنانکه اولمرت که در سال 2006 قدرت را در دست گرفته یک سال زودتر (سال 2009) وادار به برگزاری انتخابات زودهنگام شد. نکته قابل توجه در این روند آنکه در سه سال گذشته صهیونیست ها نه تنها نتوانستند به اهداف خود در قبال آنچه دشمنان خود نظیر مقاومت فلسطین، حزب الله لبنان، ایران و سوریه دست یابند بلکه با شکست های سنگینی مواجه شده‌اند. شکست در جنگ 33 روزه در برابر حزب الله که به سرنگونی بسیاری از نظامیان و سیاسیون این رژیم منجر شد را می‌توان اساس فروپاشی سیاسی رژیم صهیونیستی دانست. ناتوانی در برابر مقاومت گروهها و ملت فلسطین در سه سال گذشته که انتفاضه را از غزه به کرانه باختری و حتی بیت المقدس و اراضی اشغالی 1948 و 1967 کشانده‌اند را می‌توان از دیگر دلایل سقوط اولمرت و برگزاری انتخابات زودهنگام دانست. این شکست با پیروزی مقاومت در جنگ 22 روزه غزه تکمیل شد به گونه‌ای که به صهیونیستها برای فرار از این رسوایی به بایکوت‌های خبری و برگزاری انتخابات در سکوت رسانه‌ای روی آورده‌اند تا شکستشان در برابر مقاومت بیش از این برملا نشود.با این وجود اظهارات مقامات این رژیم در نشست هرتزلیا آشکار کرد که آنها دیگر توانایی ادامه مقابله با مقاومت را ندارند و اجبارا باید برای سرپوش نهادن بر شکست و فرار از بازخواست افکار عمومی خود در وینوگرادی دیگر به انتخابات زود هنگام بپردازند.