انقلاب اسلامی و آرمان فلسطین در دهه چهارم
سعدالله زارعی
آغاز دهه اول انقلاب؛ چالش های منطقه ای نظام و رهبری حضرت امام(ره)
اتحادجماهیر شوروی که در استانه انقلاب ایران به کشور مسلمان افغانستان هجوم برد و آن را به اشغال خود در آورده بود ، رخ داد بهمن 1357 در ایران را ارتجاعی معرفی نمود . ایالات متحد امریکا که با انقلاب 57 ، ایران را از دست داده بود، انقلاب اسلامی را سر آغاز بی ثباتی در خاورمیانه دانست ، جیمی کارتر دو سال قبل از وقوع انقلاب اسلامی به ایران لقب "جزیره ثبات" داده بود . رژیم ها ی عربی اطراف ایران ، انقلاب اسلامی را سبب مداخله مستقیم امریکا و شوروی در مسائل خاورمیانه ارزیابی کردند و راه مهار این مداخله را سرکوب انقلاب اسلامی دانستند. بر همین اساس از روز 23 بهمن 57 دست های اسرائیل ، شوروی ، امریکا و رژیم های عربی برای محو انقلاب اسلامی در هم گره خوردند و عملیات آشکار و فیزیکی خود را علیه ایران آغاز کردند .
کاملا آشکار بود که انقلاب اسلامی نیز نه اشغالگری شوروی ، نه اشغالگران صهیونیست ، نه امریکای مداخله گر و نه رژیم های عربی وابسته را تحمل نخواهد کرد.
حضرت امام خمینی (ره) در اولین دیدار با سفیر شوروی به دولتمردان کرملین یاد اور شد که هر چه زود تر افغانستان را ترک گویند وگرنه به سرنوشت امریکا درویتنام (1332) گرفتار شده و در نهایت پس از پرداخت انواع هزینه ها با سر و دست شکسته ناچارند ارتش سرخ را از خاک همسایه شرقی ایران خارج نمایند.
حضرت امام خمینی از مسلمانان جهان دعوت کردند که برای "محو اسرائیل از روی نقشه جهان" قدرت خود را مجتمع نمایند. رهبر انقلاب اسلامی قدس و فلسطین را متعلق به همه مسلمین دانستند و آن را از زاویه ناسیونالیسم عربی خارج کردند . حضرت امام خمینی ایرانیان را به مقابله با مداخلات غرب و به ویژه امریکا فراخواندند و با تایید اقدام انقلابی دانشجویان در تسخیر سفارتخانه امریکا این کشور را وادار کردند تا در اردیبهشت 1359 روابط یکطرفه خود را با ایران قطع کند . امام (ره) اگر چه دخالت در امور کشورهای دیگر را به اندازه دخالت دیگر کشورها در امور ایران نادرست می دانستند ، اما در واکنش به هجمه های شدید تبلیغاتی دولت های عراق ، عربستان ، کویت ، مصر و اردن علیه ایران و هم پیمانی آنان باامریکا در اقدام علیه ایران ، سران این کشورها را از سرنوشت شاه ایران بر حذر داشتند.
بنابراین به موازات اقدامات خصمانه قدرتهای بین المللی و منطقه ای علیه ایران ، لبه تیز انقلاب متوجه اینها بود . حضرت امام با صراحت به آنان یادآور می شد که انقلاب اسلامی را به همه کشور های دنیا صادر می کند چرا که رسالت اسلام فراگیر است و به یک کشور یا منطقه خاص محدود نمی شود .
انقلاب اسلامی ایران در این فضا به حیات خود ادامه می داد . با انواع موانع جبهه مشترک آمریکا ، صهیونیسم و ارتجاع عربی این حرکت متوقف نشد و متقابلا این انقلاب وارد حیات خلوت این "جبهه مشترک"شد.
آغاز دهه دوم انقلاب؛ رهبری حضرت آیت الله خامنه ای
انواع کودتاها ، تحریم ها ، آشوب ها و جنگ در یک دوره ده ساله به وقوع پیوستند ولی آنچه در پایان این ده سال به نتیجه رسید اقدامات انقلاب اسلامی علیه این جبهه مشترک بود .
این موارد را مرور می کنیم :
- دولت اتحاد جماهیر شوروی در اواسط دهه 1360 بدون هیچ دستاوردی ناچار شد ارتش خود را از افغانستان خارج کند و این کشور را تحویل جبهه متحد شمالی – هواداران انقلاب اسلامی بدهد که در طول جنگ از حمایت معنوی ایران برخوردار بودند و سه میلیون نفر از مردمشان در ایران سکونت کرده بودند . برهان الدین ربانی رهبر جریان اخوان المسلمین افغانستان – حزب حرکت اسلامی – به ریاست جمهوری رسید و سایر مجاهدان مسلمان اعضای دولت کابل را تشکیل دادند . اتحاد جماهیر شوروی نیز در پایان این دهه – سال 1370 – فروپاشید و به 15 کشور تبدیل گردید . همراه با آن نظام دو بلوکی – که از سال 1327 و در پایان جنگ دوم جهانی بر دنیا سیطره داشت – نیز فرو پاشید و اقتدار امریکا نیز دستخوش آسیب دیدگی جدی گردید . رژیم صهیونیستی که گمان می کرد با شکست دادن ارتش های عربی در جنگهای چهارگانه و امضای معاهده صلح با مقتدرترین رژیم وقت عربی – مصر – سیطره بلامنازعی در خاورمیانه پیدا کرده است ، دچار بحران های اساسی در خارج از مرزهای فلسطین و در داخل مرزهای فلسطین گردید . رژیم صهیونیستی پس ازآزادی خرمشهر توسط رزمندگان اسلام ، برای نشان دادن ابهت نظامی خود – که تحت تاثیر ابهت نظامی ایران در عملیات بیت المقدس فرو کاسته بود – به یک عملیات سریع و آسان علیه همسایه شمالی خود که فاقد ارتش و توانمندی نظامی بود ، دست زد و در طی سه روز آن را به اشغال خود در آورد . دو سال بعد این اشغالگری با صخره سخت شیعیان لبنانی مواجه گردید . روحانیون شیعه لبنانی که شدیدا تحت تاثیر پیروزی انقلاب امام خمینی(ره)بودند یک گروه چریکی تشکیل دادند و به مبارزه با رژیم صهیونیستی و قدرت های غربی هوادار آن روی آوردند انفجار مرکز تفنگداران امریکا در بیروت و انفجار مرکز نظامیان فرانسوی در شهر جنوبی صور که به فرار این دو کشور از لبنان انجامید ، آغاز فروپاشی قدرت نظامی اسرائیل در لبنان را نوید داد . 12 سال بعد اسرائیل ناچار شد نیمه شمالی لبنان را تخلیه کرده و به جنوب " خط آبی " عقب نشینی کند .چهار سال بعد آنان به دلیل تلفات هر روزه نیروهای ارتش از پشت خط آبی به جنوب رود لیتانی نقل مکان کردند و در نهایت چهار سال پس از آن نیز – در سال 1379 – منطقه لیتانی را نیز ترک کرده و به آن سوی مرز لبنان گریختند . بنابراین در پایان دهه اول انقلاب اسلامی ، رژیم صهیونیستی نیمی از لبنان را تخلیه کرده و به پشت نهر آبی لبنان رفته بودند .
از جنبه داخلی 9 سال پس از وقوع انقلاب اسلامی در ایران ، رژیم صهیونیستی در سال 1366 با انتفاضه مردم مسلمان مواجه گردید . مردم از این مقطع با سنگ به صهیونیست ها حمله ور می شدند و این روحیه متکبر نظامیان صهیونیست را جریحه دار می کرد چرا که در آئین های مذهبی پرتاب سنگ در حکم " رجم شیطان " است شیطانی که مظهر شیطنت و شکست می باشد . البته صهیونیست ها می دانستند که این سنگ ها به زودی به گلوله و موشک تبدیل می شوند . رژیم صهیونیستی برای چنین جنگی اصولا آمادگی نداشت ، در برداشت و تجربه اولیه آن زنان و جوانان و کودکان طعمه های بی دفاع برای کشتار بودند . امریکا در پایان این دهه دچار بجران های مهمی شده بود. بر همین اساس برای یادآوری اینکه هنوز قدرت با امریکا معنا پیدا می کند به پروژه های سنگین نظامی روی آورد. انعقاد پیمان نظامی سالت 2 (strategic arms limitation talk ) با اتحاد شوروی ، پروژه جنجالی و بسیار هزینه بر جنگ ستارگان ، انعقاد قرار داد های سنگین فروش تسلیحات جدید – که شامل 40 میلیارد دلار در یک دوره 10 ساله در فاصله سالهای 1360 تا 1370 به کشورهای عربی خلیج فارس – فروش تجهیزات اتمی به رژیم صهیونیستی ، اجرای مانورهای مشترک نظامی با کشور های منطقه بطور متومسط سالی چهار مانور ، اعزام بیش از 70 شناور جنگی به خلیج فارس ، انتقال سرفرماندهی ناوگان پنجم از سریلانکا به منامه پایتخت بحرین و تصرف نظامی جزایر بومیان متعلق به کویت تنها بخشی از اقدامات امریکا برای بازسازی چهره نظامی خود بود .
اما این اقدامات به شدت از وجهه امریکا کاست و این کشور را در حد یک پادگان نظامی تنزل داد. حالا همه امریکا را یک تمدن میلتاریستی می دانستند. این موضوع لطمه زیادی به امریکا زد و هزینه فراوان نظامی ایلات متحده فرصت های بسیاری را از آن در حوزه های سیاست ، فرهنگ ، تکنولوژی ، اقتصاد و حتی امنیت گرفت وبه رقبای اروپایی و آسیایی امریکا تقدیم کرد.
کشورهای عربی همپیمان امریکا دچار بحرانهای فراگیر شدند در سال 1361 انور سادات با گلوله های " ستوان خالد اسلامبولی " از پای در آمد و جریان مذهبی مصر جان تازه ای گرفت. دولت عربستان سعودی که " طرح فهد " را برای پایان دادن به مقاومت فلسطینی دنبال می کرد با مخالفت عمومی مواجه گردید و آن را کنار گذاشت . حسن شاه مراکش که در ادامه حرکت ریاض کنفرانس فاس را راه اندازی کرده بود ناچار به عقب نشینی شد و به انزوا رفت . رژیم بعثی عراق که جنگ سنگین عربی ، امریکایی و اسرائیلی را علیه انقلاب اسلامی فرماندهی کرده بود در سالهای پایانی دهه 1360 شکست از ایران را پذیرا شد و بار دیگر قرار داد 1975 الجزایر – که ناظر به تقسیم اروند بین ایران و عرق بود – را به رسمیت شناخت و برای جبران شکست خود راهی کویت شد و این کشور را در پاییز سال 1369 به اشغال خود درآورد . کویت که بخشی از کاروان جنگی عراق علیه ایران را به خود اختصاص داده بود به اشغال در آمد و حاکمان آن ذلیلانه فرار کردند و برای بازگرداندن تاج و تختشان دست به دامن امریکا گردیدند.
نمایش ثمره دو دهه تلاش در دهه سوم انقلاب و پالایش محیط منطقه ای
امروز 3 دهه از مواجهه آن " جبهه مشترک " با انقلاب اسلامی و تدارک ایران برای پالایش محیط منطقه ای خود می گذرد . انقلاب اسلامی امروز در نقطه ای ایستاده است که همان جبهه مشترک به قدرت روز افزون و بلامنازع آن اعتراف می کنند و معتقدند هیچ تحولی در خاورمیانه بدون جلب همکاری ایران رخ نمی دهد. امروز دولت های مصر و عربستان از تاثیر گذاری بر تحولات سه کشور عربی – عراق ، لبنان و فلسطین – عاجزند و در همان حال اعتراف می کنند که ایران در عراق دولت سازی کرده ، در لبنان مقتدرترین گروه لبنانی را پشتیبانی کرده و در فلسطین مردم و گروههای مقتدر را به متحد خود تبدیل کرده است.
ایران در حالی پای به چهارمین دهه از حیات خود می گذارد که از رژیم لائیک ترکیه خبری نیست و جای آن را اسلامگرایان گرفته اند . در آغاز چهارمین دهه حیات انقلاب ایران از رژیم مرتجع و امریکایی عرب جعفر نمیری در سودان نیز خبری نیست و جای آن را دولت اسلامگرای عمر البشیر که متحد ایران است، گفته است.
ایران و شرایط ایده آل آن در آغاز دهه چهارم حیات سیاسی
در آغاز چهارمین دهه حیات جمهوری اسلامی از رژیم کمونیستی و یا دولت طالبان در افغانستان خبری نیست و اینکجای آن ها را وزرا و نمایندگانی گرفته اند که بیش از 70 درصد آنان هوادار انقلاب اسلامی هستند.
امروز عملا شورای همکاری خلیج فارس که در سال 1361 برای دفاع از رژیم بعثی و مقابله با قدرت نظامی ایران پدید آمد و به کانون پمپاژ کننده قدرت منطقه ای عربستان سعودی تبدیل گردید دچار فروپاشی شده است.
در حوزه کشور های عربی دولت های قطر ، یمن ، الجزایر در حال تجدید نظر در مناسبات درون منطقه ای هستند و به محور " ایران – ترکیه " چشم دوخته اند .
دولت های عرب موریتانی، کومور و سومالی نیز نشانه های روشنی از تغییر را بروز داده اند. بنابراین می توان گفت طی سالهای آینده در حوزه جهان اسلام کشورهای ایران ، ترکیه ، عراق ، لبنان ، سوریه ، فلسطین ، سودان ، کومور ، موریتانی ، الجزایر ، لیبی ، قطر ، یمن ، سومالی ، مالزی ، افغانستان و اندونزی به یک جبهه منسجم تبدیل می شوند و محور کشورهای وابسته به امریکا شامل عربستان ، کویت ، اردن و مصر را در زاویه و انزوا قرار می دهند .
انقلاب اسلامی ایران در آغاز دهه چهارم حیات خود از انزوای دهه های اول خارج گردیده است . وجهه علمی ایران و توانایی تکنولوژیک آن و زایش های پیاپی اقتصادی و سیاسی آن موقعیت ویژه ای به جمهوری اسلامی داده است.
انقلاب اسلامی امروز محور تحولات فلسطین است و در واقع در آغاز دهه چهارم انقلاب شاهد افول جریانات غیر مذهبی فلسطین و رشد همه جانبه جریانات مذهبی آن هستیم بنابراین شعار ایران که اسلامی کردن مسئله فلسطین است به ثمر نشسته و به واقعیت عینی تبدیل گردیده است.
صفحات اجتماعی
اینستاگرام تلگرام توییتر آر اس اس