اسراییل یعنى اشغالگرى، فساد و تهدید

"اسراییل مسکین و درمانده پناهگاه و ملجاء میلیون ها یهودی است که از سه هزار سال قبل در جهان آواره و حقشان پایمال شد و در طول این مدت در معرض انواع ظلم و ستم قرار گرفته اند".
این همان تصویری است که صهیونیسم آن را ترسیم و در سال 1948 میلادی محقق کرد و آمریکایی ها آن را مورد تایید قرار دادند.
اسراییلی ها بدین منظور با ملت آمریکا اینگونه سخن گفتند : "اسراییل دولتی است که به جود و کرم اهل بخشش و خیر زندگی می کند. اسراییل جزیره ای است در دریایی متلاطم و پر از دشمنان عرب که در کمینش ایستاده اند. بنا بر این نسبت به آن بخل نورزید. ما منتظر کمکهای مادی ، معنوی و سیاسی شما هستیم".    
اما جنگ 1967 کذب این ادعا را ثابت کرد و نشان داد اسراییل نه تنها مسکین و درمانده نیست ، بلکه دارای یک زرادخانه عظیم  تسلیحاتی و جامعه ای نظامی و تا بن دندان مسلح است که پیشرفته ترین سلاح های زمان را در اختیار دارد.  اسراییل در چنین شرایطی بزرگ و بزرگتر شد تا جایی که به سه برابر مقدار اولیه گسترش یافت و به بیماری غرور طاغوت یا زورمداری دچار شد.
به رغم قطعنامه های صادره از سوی نهادهای مختلف جامعه بین الملل به ویژه مجمع عمومی و شورای امنیت سازمان ملل متحد در محکومیت رژیم صهیونیستی از جمله در زمینه غیر قانونی بودن غصب اراضی با استفاده از زور ، این رژیم نه تنها به اشغالگری ادامه     می دهد بلکه در حال تغییر وضعیت جغرافیایی و آثار تاریخی مناطق اشغالی است ، در حالی که نیروی اشغالگر به هیچ عنوان حق چنین کاری را ندارد.
 دیپلماسی رژیم صهیونیستی در تلاش است تا در محافل مختلف از مسوولیت ها و پیامدهای اینگونه قوانین بین المللی بگریزد که معاهده مشهور ژنو مصوب سال 1949 میلادی یکی از این نمونه ها به شمار می رود. این در حالی است که واشنگتن در 99 درصد  از اینگونه قطعنامه ها از حق وتو استفاده کرده و مانع از محکومیت تل آویو و اقدام جامعه جهانی در جلوگیری از اقدامات خرابکارانه استعمارگران صهیونیست شده است. با این حال هنوز هستند مجامع جهانی که وضعیت موجود در فلسطین یعنی قلب خاورمیانه را اشغال و مقاومت در برابر آن را مشروع می دانند که حکم اخیر دادگاه لاهه  در زمینه لزوم برچیده شدن دیوار حائل یکی از این نمونه هاست.
امروز دیگر در آمریکا یا سایر نقاط جهان گوش مردم از توهم بیچارگی و مظلومیت یهودیان پر شده و همه می دانند که اسراییل قدرتی زورگو ، متجاوز و تبهکار است. این رژیم می کوشد ملت های عرب را تهدیدی  برای خود نشان دهد اما واقعیت آن است که این کشورها نه تنها خطری جدی از نظر نظامی ، سیاسی یا دیپلماتیک برای این رژیم به شمار نمی روند ، بلکه حتی در بسیاری موارد با وجود داشتن قدرت حاضر به استفاده از برگ های برنده خود به ویژه وحدت نشدند.
وحدت کلمه ، وحدت صف ، وحدت نیروها و وحدت اراده اما در دام تشتت و دسته بندی گرفتار آمدند. برخی از رهبران عرب ابتدای ندای میثاق عرب و دفاع مشترک را سر دادند اما مانند صدام در اوایل دهه 90 قرن بیستم جنگ میان ملت های عرب را به راه انداختند به طوری که آتش آن دامن همه را سوزاند و باعث ایجاد حالت یاس و سرخوردگی در میان این ملت ها شد.
البته اعراب نمی توانند در حال حاضر ضربه ای سنگین به رژیم اشغالگر قدس وارد کنند اما به هر حال نوک پیکان حمله علیه اشغالگران صهیونیست هستند که در مقاومت ملت فلسطین و حمایت توده های عرب از آنها تجلی یافته است.
امروز ملت فلسطین و سایر ملت های عرب از مولفه های زیادی مانند جمعیت زیاد ،‌آموزش و پرورش پیشرفته ، مهارت و دانش ، فن آوری روز و موقعیت استراتژیک برای ایستادگی در برابر استعمار صهیونیستی برخوردارند.
رژیم صهیونیستی سالها برای ایجاد دشمنی میان ملت های عرب تلاش کرد که اوج آن در زمان انور سادات رییس جمهوری سابق مصر بود اما نتوانست موفقیت چندانی در این زمینه به دست آورد. اسراییل همان رژیمی است که بیروت را آماج حملات خود قرار داد ، جنوب لبنان را اشغال کرد ، کشتزارهای شبعای لبنان و بلندی های جولان سوریه را همچنان در اشغال دارد ، اردن را تهدید می کند ، در عراق دسیسه می چیند ، به مصر چشم طمع دارد و در ایران به جاسوسی می پردازد و برای   حمله به تاسیسات اتمی آن برنامه ریزی می کند.
توطئه های این رژیم نه فقط به کشورهای یاد شده بلکه حتی به غرب سودان  و مغرب عربی نیز رسیده و از مدتها قبل موریتانی را درنوردیده است.
اما اگر بخواهیم خطرات واقعی که رژیم اسراییل را تهدید می کند یادآور شویم ، باید به این موارد  اشاره کنیم :  

1 – خطر افزایش جمعیت فلسطینی ها و اعراب.

2 – خطر انتفاضه ملت فلسطین و افزایش شدت مقاومت ضد صهیونیستی که هر روز علیه این رژیم بیشتر می شود.

3 – اختلافات داخلی در رژیم صهیونیستی و بروز از هم پاشیدگی و از هم گسیختگی ، فساد اداری  سلطه راستگرایان تندرو مذهبی بر ارکان رژیم.

 به گفته "ژوزف برگر" روزنامه نگار آمریکایی ، اسراییل از یک سو با خطر قیام فلسطینی ها و افزایش جمعیت آنها و از سوی دیگر با خطر فساد نهاد های اداری و رجال سیاسی و نظامی خود روبروست که رسوایی اختلاس صدها هزار دلاری آریل شارون و پسرانش در زمینه طرح های مختلف از جمله راه اندازی خط لوله گاز طبیعی از غزه و ترور یک قاضی اسراییلی که در زمینه فساد مقامات بلندپایه رژیم اشغالگر قدس تحقیق می کرد ، گواهی بر این مدعاست.  
برگر همچنین خاطر نشان کرد که از 5 نخست وزیر اخیر که در اسراییل روی کار آمدند چهار نفر به فساد اخلاقی ، رباخواری و سوء استفاده از قدرت متهم هستند.
بنا براین اگر بخواهیم خطر واقعی که اسراییل را تهدید می کند ، بیان کنیم باید بگوییم ساختارهای فاسد ، بی بندو باری و ایدئولوژی غلط عواملی است که رژیم صهیونیستی را تهدید می کند. پس ای جهان غرب اسراییل را از شر خودش نجات دهید!!!.

نقل از نداء القدس (نشریه جنبش جهاد اسلامی فلسطین- دفتر تهران)