دیدگاه دکتر رحماندوست ازتحولات منطقه بعد از جنگ 33 روزه
مشاور رئیس جمهور درامور ایثارگران دراستانه سالروز پیروزی حزب الله در جنگ 33 روزه اسراییل علیه لبنان در گفتگوی اختصاصی با خبرنگار خبرگزاری قدس (قدسنا) به سوالاتی در این خصوص پاسخ گفته است که متن کامل آن را در پی می خوانید:
قدسنا: آقای دکتر آیا بحرانهایی اخیری که اسرائیل با آن مواجه شده در ارتباط با شکست این رژیم در جنگ 33 روزه بوده است؟
دکتر رحماندوست: با توجه به گزارشهای دو مرحله ای کمیته وینوگراد (کمیته بررسی علل شکست اسرائیل در جنگ 33 روزه با حزب الله لبنان)، مقصرشناخته شدنها و استعفاهای مقامهای نظامی اسرائیل و به چالش کشاندن اولمرت(نخست وزیراین رژیم) با اطمینان می توان گفت که قطعا این پیروزی در بحرانهای کنونی اسرائیل نقش داشته است.
قدسنا: با توجه به موفقیت های اخیر گروههای فلسطینی از جمله حماس در برابر اشغالگران آیا فلسطینی ها از پیروزی حزب الله الگو برداری کرده اند؟
دکتر رحماندوست: درپاسخ به این سوال باید گفت در تغییر نیروی مقاومت و تسریع آن به فلسطینی ها اگر این برداشت را داشته باشیم که درهر حوادثی که در تاریخ اتفاق می افتد بگوییم حادثه قبلی چه تاثیری بر حادثه بعدی داشته و یا اینکه بعضی از حوادث تاثیراتی کم یا زیاد در حوادث بعدی داشته باشند در مورد حادثه وعده صادق سال 2006 می توان گفت که یکی از بزرگترین نقاط عطف در تاریخ مبارزات 60 سال گذشته مقاومت در برابر اشغالگری بوده است.
جنگ سی و سه روزه تمامی رشته هایی را که اسرائیل در طول 60 سال گذشته بافته بود، پنبه کرد و اسرائیل بدون استثنا به هیچ یک از اهدافی که قبل از جنگ و همچنین بعد از جنگ به دنبال آنها بود نرسید و برعکس آنچه که حزب الله اعلام کرد نه تنها بدون استثنا به همه آنها رسید بلکه بعد از آن نیز تداوم جریان پیروزی مقاومت از جمله آزادی سمیر قنطار که مستقیما جزء توابع جنگ 33 روزه نبود ولی از پیامد لرزشها و پس لرزه هایی بود که بر وجود اسرائیل انداخت این پیروزی ها را آفرید.
اهدافی که حزب الله در جنگ 33 روزه به آن دست یافت اهدافی بود که از سوی اسرائیل غیرقابل حصول تلقی می شد. پیشتر اینگونه فرهنگ سازی شده بود که ما(اسراییل) هرجا پا گذاشتیم عقب نشینی نخواهیم کرد اینکه ما همواره جنگمان در خاک حریف خواهد بود و اینکه اگر چیزی را اعلام کردیم از جمله آزادی دو اسیر اسرائیلی تحقق پیدا خوهد کرد و اینکه اعراب توانایی مقابله با ما را ندارند و در هر جنگ شکست خواهند خورد و اینکه ما همواره حرکتهایمان رو به جلو است و به عقب حرکت نمی کنیم و القای این نکته که ارتش اسراییل شکست ناپذیراست.
بنابراین اگر حادثه اینگونه تحلیل شود که تمامی اهداف حزب االله حاصل و تمامی اهداف اسرائیل ساقط می توان گفت که جنگ سی و سه روزه و وعده صادق 2006 نقطه عطفلی در تاریخ مبارزات مردمی در برابر اشغالگری بود.
اگرچه ما شاهد پیروزیهای آزادسازی جنوب لبنان در سال 2000 و برخی موارد دیگر از جمله آزاد سازی غزه و فرار صهیونیستها از نوار غزه بودیم ولی این پیروزی ها به مانند پیروزی استراتژیک حزب الله که نقطه عطف تلقی می شود نبوده است.بعد از جنگ 33 روزه تمامی فرمولها و معادلات به هم خورد.
قدسنا: به نظر می رسد کشورهای عربی از پیروزی حزب الله کمی حتی دلخور شده اند دلیل این واکنش چیست؟
دکتر رحماندوست: در مورد دولتمردان عرب و دولتمردان اسرائیلی اگر نگوییم دستهایشان در جیب هم نیست می توان گفت که دستهایشان در جیب ثالث مشترکی است و از ظرف مشترکی که از جای دیگر یا ازسوی طرفین فراهم شده است می خورند. منافع آنها ایجاب نمی کند به این روش و الگو بپیوندند و از آن تاسی کنند ولی آنچه که که در این حادثه رخ داد مردم آگاه شدند.
وقی ملتها آگاه شوند که ایده الهایی که اسرائیل برای خود تصویر کرده فرو ریخته و نمی تواند از پس حتی یک کشور بسیار کوچکی مثل لبنان و بلکه یک گروه به اصطلاح میلیشیایی که حتی رئیس دولت آن در آن مقطع با این گروه همکاری نکرد برآید، این ذهنیت و فرهنگ ملی و مردمی که در کشورهای منطقه بوجود می آید عامل ایجاد فشار بر دولتهای خود خواهند شد.
اگر دولتها از این الگوی جدید تاسی می کردند غیرطبیعی بود چراکه آنها از اول برای مقابله با رژیم صهیونیستی نیامده بودند ولی ملتها از همان ابتدا به دنبال روشهای موفقیت آمیز در برابر اشغالگران بوده اند و این حادثه این ذهنیت جدید را برای ملتها درست کرد.
این ملتها عامل فشاری بر دولتها خواهد بود و امیدواریم از این به بعد این دولتها حداقل از ترس از دست دادن قدرت خود که ممکن است با فشار ملتها صورت بگیرد خواسته یا ناخواسته از این پیروزی الگو بگیرند و از خواسته های ملت خود تاسی کنند.
قدسنا: به عنوان آخرین سوال شما آینده اسرائیل را چطور ارزیابی می کنید؟
دکتر رحماندوست: روندهایی پیروزی که در سالهای اخیر از جمله آزادسازی جنوب لبنان در سال 2000 شروع شده روندی صعودی بوده بنابراین با توجه به بحرانهای متعدد از جمله هویت، امنیت،اقتصادی، جمعیت و جایگاه اجتماعی در دل مردم خود که در حال فرار از اسرائیل و طی کردن کوچه های برعکس هستند آینده روشنی برای اسرائیل نمی بینم و ان شاء الله آینده روشنی هم نخواهد داشت.
آینده مقاومت و پیروزی های آن استمرار پیدا خواهد کرد و این جابجایی های اخیر از جمله تعویض اولمرت قدمی است در جهت توجیه بعضی از سازشهای آینده ای که مجبورند با مقاومت داشته باشند که نمونه جدید آن تمایل برای مذاکره با جنبش حماس است.
گفتگو: سیروس شیرزاد