رئیس تشکیلات خودگردان مانعی بر سر راه تلاشهای فلسطینی،دولت اوبامانه تنهاازمتوقف کردن ...

شاید منصفانه نباشد اگر بگوییم وضعیت فلسطین با رکود مواجه شده است. اگر چه فعالیت‌های زیادی در زمینه‌های مختلف در آنجا به چشم می‌خورد اما کسی که بخواهد وضعیت فعلی کشور فلسطین را با انقلاب‌های عربی و تحولات جدید در منطقه مقایسه کند، مسلماً واژه رکود را به کار خواهد برد. تا زمانی که انتفاضه محکم و کوبنده‌ای از جانب ملت فلسطین علیه نیروهای اشغالگر، شهرک‌سازی، یهودی‌سازی، حفاری‌ها و غیره صورت نگیرد، اوضاع در فلسطین راکد خواهد ماند.ابومازن را باید عامل این رکود دانست. زیرا وی برای تغییر روند سابق خود و یا استعفا گام برنمی‌دارد. تا زمانی که سلام فیاض، تشکیلات خودگردان فلسطین و سرویس‌های امنیتی از نیروهای اشغالگر، شهرک‌سازی، یهودی‌سازی قدس، حفاری‌ها و غیره حمایت کنند، هیچ گونه پیشرفتی در مسئله فلسطین رخ نمی‌دهد و تنها از طریق انتفاضه مردمی و با حمایت کشورهای عربی، اسلامی و جامعه بین‌المللی است که می‌توان با اشغالگری اسراییل مبارزه کرد، شهرک‌های آن را از هم گسست و قدس و مسجدالاقصی را از چنگال آنان خارج نمود.
 سلام فیاض، کابینه وی و سرویس‌های امنیتی، زیر چتر محمود عباس فعالیت کرده و مشروعیت ادعایی خود را از مشروعیت ابومازن به عنوان رئیس تشکیلات خودگردان و رئیس ساف کسب می‌نمایند.
 ابومازن باید یکی از این دو گزینه را انتخاب کند: استعفا و یا تغییر جهت نمای اسلو. همان گونه که یاسر عرفات در سال 2000 که رئیس تشکیلات خودگردان بود دست به چنین اقدامی زد. عواملی که ایجاب می‌کند ابومازن یکی از این دو گزینه‌ را انتخاب کند عبارتند از:
1- ناکامی استراتژی در پیش گرفته از زمان اسلو که بر مذاکره مبتنی بود.
 2- دولت اوباما نه تنها از متوقف کردن شهرک‌سازی در کرانه باختری، حتی برای مدت کوتاهی عاجز ماند بلکه عملاً از سیاست‌های تندروانه نتانیاهو در شهرک‌سازی و یهودی‌سازی شهر قدس، حمایت می‌کرد. آمریکا به تشکیلات خودگردان فشار می‌آورد که وضعیت را همان گونه که هست نگه دارد. یعنی تداوم وضعیت اشغالگری، دوری از گزینه مقاومت، انتفاضه و چشم‌پوشی از فعالیت‌های شهرک‌سازی و توسعه‌طلبی اسراییل. علاوه بر این، سیاست‌های در پیش گرفته شده از جانب دولت اوباما، اسراییل را به یهودی‌سازی قدس و تخریب مسجدالاقصی فرا می‌خواند. محمود عباس نیز ثابت کرد که در حفظ وضعیت کنونی در فلسطین به فرامین آمریکا گوش فرا می‌دهد. این امر در به تعویق انداختن برقراری آشتی با حماس و حتی در دریافت پست نخست وزیری از جانب وی، کاملاً آشکار است.
 3- سیاست‌های ابومازن و سلام فیاض، نخست وزیر وی باعث شد که ملت فلسطین به کمک‌های غربی و آمریکا بیش از اندازه، تکیه کنند. این وابستگی همچون شمشیر تیزی است که بر قفای گردن کارمندان دولت کشیده شده است. مسئله پرداخت حقوق کارمندان دولت در پایان ماه، بهانه خوبی است که محمود عباس برای توجیه تبعیت همه‌جانبه از سیاست‌های آمریکا و رژیم صهیونیستی بدان متوسل ‌شود، که البته این تبعیت و وابستگی، نابودی مسئله فلسطین، کرانه باختری و قدس را به دنبال خواهد داشت.
 4- برنامه‌های ابومازن برای جلب حمایت حسنی مبارک، رئیس جمهور برکنار شده مصر از سیاست‌های وی، با شکست مواجه شد. پیش از حسنی مبارک، زین العابدین بن علی، رئیس جمهور تونس نیز برکنار شد و بدین ترتیب، ابومازن مانند یتیمی شد که در سوگ والدینش نشسته است.
 5- ابومازن به شخصی که نامه وی به نتانیاهو را تایپ می‌کرد، گفت: تشکیلات خودگردان در رام‌ا...، دلیل وجودی خود را از دست داده است و در تمام زمینه‌ها فاقد حاکمیت می‌باشد. اما با این وجود، وی همچنان بر ریاست این تشکیلات اصرار می‌ورزد زیرا باید به درخواست دولت اوباما مبنی بر عدم ایجاد تغییر در وضعیت فعلی فلسطین عمل کند.
 با وجود این حقیقت‌های تلخ، چرا محمود عباس از پست خود کناره‌گیری نمی‌کند؟! چرا از ملت فلسطین عذرخواهی نمی‌کند و چرا به آرامگاه یاسر عرفات نمی‌رود و در مورد توطئه‌چینی علیه وی، اظهار تأسف نمی‌نماید؟! وی بر سر رها کردن مقاومت و انتفاضه، انتخاب سلام فیاض برای پست نخست‌وزیری بنا به درخواست آمریکا، امضای توافقنامه امنیتی با رژیم صهیونیستی و آمریکا، واگذاری مسئولیت بازسازی سرویس‌های امنیتی به دایتون، شرط‌بندی کرده بود و سرانجام در این قمار باخت. دایتون، مسئولیت واگذار شده به وی را این گونه توصیف کرد: «ایجاد فرد فلسطینی جدید». منظور وی از این عبارت، ایجاد افرادی بود که هیچ گونه گرایشی به فتح، حماس و همه آنانی که نقشه فلسطین از بحر تا نهر را ترسیم نمودند، نداشته باشند.
 با توجه به آنچه که گذشت، بی‌تردید می‌توان گفت که کلیه وقایع و رویدادهایی که در فلسطین رخ داد، دلیل وجودی ابومازن را از میان برد. وی علی‌رغم تبعیت و اطاعت از آمریکا، از ایجاد ساده‌ترین و جزئی‌ترین پیشرفت‌ها در خاک فلسطین عاجز ماند. سلام فیاض نیز از این قاعده مستثنی نیست. وی در سال 2007، طرحی را ارائه داد. طرح وی شامل بازسازی مؤسسات دولتی و تشکیل دولت مستقل فلسطینی بود. اما فیاض، همواره سرویس‌های امنیتی تشکیلات خودگردان را به سرکوب کردن مقاومت و سلب آزادی از ملت فلسطین، فرا می‌خواند. تا جایی که یک روزنامه‌نگار اسراییلی اقرار کرد که اشغالگری در قدس و کرانه باختری، اشغالگری پنج ستاره است.
 پس با توجه به این شرایط اگر ابومازن یکی از دو گزینه‌های ذکر شده را انتخاب نکند، با رئیسی مواجه خواهیم شد که ذلت و خواری را برای ملت فلسطین، جنبش فتح، کرانه باختری، مسجدالاقصی و جهان عربی به ارمغان می‌آورد.
 اگر ابومازن هیچ کدام از گزینه‌های مذکور را انتخاب نکند، ملت فلسطین و عرب‌ها در مقابل این مسئله دست به چه اقدامی باید بزنند؟ باید هر فرد فلسطینی، عبارت برکناری ابومازن را بر زبان تکرار کند از اعضاء و رهبران جنبش فتح گرفته تا تمامی گروههای فلسطینی. کشورهای عربی نیز باید برای منزوی کردن محمود عباس تلاش کرده و یا حداقل بدون تعارف، از سیاست‌ها و اقدامات وی انتقاد کنند.
 از سوی دیگر، هرگز نباید به سلام فیاض اجازه داد که خود را به عنوان جانشین ابومازن تصور کند. وی بر اساس پیشنهاد آمریکا و اروپا به این پست انتخاب شد و ثابت کرد که از جمله سهامداران اصلی در امضای توافقنامه امنیتی با رژیم صهیونیستی است و سرویس‌های امنیتی تشکیلات خودگردان را به حمایت از نیروهای اشغالگر، شهرک‌سازی و یهودی‌سازی قدس، تشویق می‌کند.
 بدون شک، اگر سلام فیاض پیش از برکناری ابومازن و یا همزمان با آن از پست خود برکنار نشود مسلماً ملت فلسطین، حسرت روزهای محمود عباس را در آینده خواهند خورد. دشمنی سلام فیاض با گزینه مقاومت و انتفاضه خیلی بیشتر از ابومازن است. وی بیش از اندازه به کمک‌های غربی و آمریکا وابسته است و از این کمک‌ها برای خرید رهبران و اعضای فتح و سایر گروههای فلسطینی از طریق پرداخت رشوه به سرشناسان و افسران نظامی، استفاده می‌کند. متأسفانه وی به فساد در زمینه‌های مختلف معروف است و حال آنکه او را برای مبارزه با فساد بر سر کار آوردند! پایان دادن به حالت رکود و ضعف حاکم بر فلسطین، در دست محمود عباس است. از طریق برکناری وی می‌توان تشکیلات خودگردان را منحل و توافقنامه امنیتی با رژیم صهیونیستی را لغو کرد. در صورت عدم حضور محمود عباس در عرصه سیاسی می‌توان انتفاضه گسترده مردمی را با شعار وحدت ملی، مشارکت ملت‌های عربی و اسلامی و حمایت جامعه بین‌المللی، به راه انداخت.
 در این شرایط، درگیری با دشمن صهیونیستی به مسیر درست خود بازخواهد گشت و اشغالگران با بحران جدی مواجه می‌شوند. عقب‌نشینی بدون قید و شرط، جداسازی شهرک‌ها و بازپس دادن شهر قدس به ملت فلسطین، راه خروج از این بحران می‌باشد؛ همان گونه که پیش از این در نوار غزه و جنوب لبنان رخ داد. عقب‌نشینی بدون شرط نیروهای رژیم اشغالگر از نوار غزه در سال 2005، ثمره مقاومت و انتفاضه بود. از اینجا مشخص می‌شود که چرا باراک اوباما برای عدم ایجاد تغییر در وضعیت کنونی فلسطین بر محمود عباس فشار می‌آورد. زیرا دولت نتانیاهو، اوباما و کشورهای غربی، توانایی رویارویی با انتفاضه سوم در کرانه باختری را ندارند.
 دولت اوباما علی‌رغم از دست دادن مهم‌ترین هم‌پیمانان خود مانند حسنی مبارک و زین‌العابدین بن علی توانست در کنار انقلاب‌های عربی، مانور دهد. اما با توجه به دولت تندروی نتانیاهو، نیروهای اشغالگر و شهرک‌نشینان، در صورت وقوع انتفاضه سوم، هرگز نمی‌تواند دست به چنین اقدامی بزند و در این شرایط خود را در مقابل میلیون‌ها عرب، مسلمان و آزاده‌ها در تمام جهان خواهد یافت.
 از سوی دیگر شرایط حاکم بر کشورهای عربی، اسلامی و جهان زمینه را برای انتفاضه مردمی در فلسطین فراهم می‌کند. این در حالی است که توازن قوای عربی، منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای برخلاف منافع آمریکا و اسراییل است وگرنه چگونه زمینه‌های فروپاشی نظام‌های بن علی و حسنی مبارک مهیا می‌شد! همچنین چگونه نیروهای آمریکا بدون قید و شرطی از عراق عقب‌نشینی کردند!
 اگر کودکان، جوانان و مردان فلسطینی برای مبارزه با اشغالگران روانه خیابان‌ها شوند و در مقابل تانک‌ها، موانع و شهرک‌نشینان بایستند، وضعیت به چه صورت خواهد بود؟ نیروهای اشغالگر اسراییل و دولت آمریکا با چه بهانه‌ای می‌توانند به فعالیت‌های خود ادامه دهند؟ با توجه به انتفاضه مردمی و حمایت کشورهای عربی- اسلامی جهان، چگونه آمریکا می‌تواند از ادامه شهرک‌سازی در کرانه باختری، یهودی‌سازی قدس و حفاری‌های اطراف مسجدالاقصی حمایت کند؟
 قطعاً توازن قوا و شرایط به وجود آمده کاملاً به نفع انتفاضه فلسطین می‌باشد. انتفاضه‌ای که تا زمان دستیابی به اهداف، ادامه خواهد یافت. افق‌های آزادی فلسطین به چشم می‌خورد. تغییر و تحولات جهان عربی، اسلامی و بین‌المللی حتی اگر مدت زمان زیادی را به خود اختصاص دهد اما ان‌شاءا... به نفع مسئله فلسطین ختم شود.

مترجم: اسراء قطبی

منبع: موسسه تحقیقات وپژوهش های سیاسی وعلمی ندا