اعتراضات در اسراییل چرا در خیابان روچیلد برگزار میشود؟ این خیابان به نام خانواده زر سالار روچیلدها و نماد سرمایه داری در اسراییل محسوب می شود

 
شاید بسیاری از رسانه ها همزمان با آغاز موج اعتراضات علیه بی عدالتی اجتماعی و نابرابری اقتصادی که سال گذشته در اسراییل برپا شد با نام خیابان روچیلد آشنا شده باشند. اما واقعیت این است که این خیابان تقریبا از سالهای اول تاسیس اسراییل در فلسطین به یکی از خیابانهای مرکزی شهر تل الربیع (تل اویو ) اطلاق می شد. این خیابان ولی هیچ گاه به اندازه ای که امروز در رسانه ها از آن نام برده می شود، معروف نشده بود. بدون شک این موضوع ارتباط مستقیمی به وضعیت اقتصاد جهانی دارد جایی که کارتل های مالی و پولی صهیونیستی طی سالهای اخیر در احیای آن نقش بسزایی داشته اند .

به گزارش خبرگزاری قدس (قدسنا) این خیابان گرانترین نقطه تل اویو محسوب می شود که سرمایه داران بزرگ اسراییلی در ان ساکنند. این خیابان به دلیل خدماتی که خانواده بزرگ روچیلدها طی قرنها برای مهاجرت اسراییلی ها به فلسطین و سپس ایجاد این رژیم  انجام داده اند به این اسم نامگذاری شده است. خیابان روچیلد نماد سرمایه داری در اسراییل محسوب می شود و به همین دلیل جنبش فقرای اسراییلی برنامه های اعتراضی خود را در این خیابان تدارک می بینند. سال گذشته نیز خیابان روچیلد برای نخستین بار در تاریخ تاسیس اسراییل شاهد حضور بیش از نیم میلیون معترض به سیاست سرمایه سالاری رژیم صهیونیستی بود. معترضان تقریبا سه ماه بطور پیگیر در این خیابان و خیانهای اطراف خیمه های اعتراضی خود را برپا کردند و خواستار حمایت حکومت از قشر متوسط و فقیر جامعه در برابر بنگاههای اقتصادی و موسسات پولی و مالی شدند. هرچند حکومت اسراییل با ایجاد کمیته ای تحت نام " تراختنبرگ" تلاش کرد این رویه خطرناک را متوقف کند و در این راه هم تا حدودی موفق بود اما در پی خُلف وعده کمیته یاد شده شنبه هفته جاری جنبش اعتراضی در اسراییل بار دیگر با خیابانها بازگشت تا زنگ خطری باشد نه تنها برای حکومت اسراییل بلکه زرسالارانی که برای افزایش ثروتهای خود میلیونها یهودی را با وعده رفاه اجتماعی و اقتصادی از سراسر جهان به فلسطین اشغالی انتقال داده بودند.

اما خیابان روچیلد نام خود را از چه چیزی عاریه گرفته است؟

خانواده روچیلدها کنترل بانک انگلستان، بانک فدرال رزرو آمریکا، بانک مرکزی اروپا، صندوق بین‌المللی پول، بانک جهانی، و بانک تسویه‌حساب‌های بین‌المللی را در دست دارند. آنها همچنین مالک بیشترین طلای جهان و نیز بورس طلای انگلیس هستند که هر روز قیمت طلا را تنظیم می‌کند. هفته نامه آمریکن فری پرس در گزارشی نوشت برخی محققان بیان می‌دارند که ایران یکی از سه کشور جهان است که بانک‌های آن هنوز تحت کنترل روچیلد قرار نگرفته است. قبل از حادثه خودزنی 11 سپتامبر، هفت کشور وجود داشتند که هنوز تحت کنترل روچیلد قرار نداشتند: افغانستان، عراق، سودان، لیبی، کوبا، کره شمالی، و ایران. با این حال، در سال 2003 عراق و افغانستان به دلیل حمله آمریکا به این دو کشور، توسط روچیلد بلعیده شدند و در سال 2011 نیز سودان و لیبی نیز به جمع آنها پیوستند. در لیبی، بانک روچیلد در حالی در بنغازی تاسیس شد که این کشور هنوز درگیر جنگ بود. در اسلام ربا ممنوع است، مسئله‌ای که برای نظام بانکی روچیلد مشکلی اساسی به حساب می‌آید. تا چند صد سال پیش نیز ربا در میان مسیحیان ممنوع بود و حتی مجازات آن مرگ بود.

ریشه خانوده روچیلدها

ریشة خانواده "روچیلد " را تا قرن 16 میلادی پیدا نمی‏کنیم. در این قرن، یکی از خیابان‏های شهر "فرانکفورت " (واقع در آلمان امروزی) به دلیل سکونت یهودیان در آن، به "خیابان یهودیان " شهرت داشت. هر خانوادة یهودی، به رسم آن زمان، علامتی مخصوص به خود داشت که آن را بر سردر خانه‏اش می‏آویخت. بر سردر یکی از خانه‏های این خیابان، علامت یک سپر سرخ رنگ نصب شده بود؛ به همین دلیل، اعضای آن خانواده یهودی را به نام "روچیلد " می‏شناختند که به معنی "سپر سرخ " است. "فرانکفورت " از قرن یازدهم، یکی از کانون‏های استقرار تجار و صرّافان یهودی به شمار می‏رفت. در نیمة دوم قرن هجدهم، این شهر، یکی از بنادر مهم و پر رونق اروپا بود. در آن زمان یهودیان، یک دهم جمعیت فرانکفورت را تشکیل می‏دادند؛ اما نقش اصلی را در تجارت این شهر بر عهده داشتند و بدون آنان، این بندر رونقی نداشت.

رئیس خانوادة "روچیلد " در آن سال‏ها، "مایر آمشل روچیلد " نام داشت. تا زمان این شخص، خانوادة "روچیلد " تُجّاری غیرمعروف بودند. "مایر " موفق شد با حکّام محلی آلمان ارتباط برقرار کند و مقام کارگزار مالی یکی از آنان را به دست آورد. "انقلاب فرانسه " و "جنگ‏های ناپلئون "، وضعیت "روچیلدها " را ارتقای عجیبی داد. با اشغال "هلند " به وسیلة فرانسه، بازار بورس آن، که "قلب مالی قاره اروپا " محسوب می‏شد، متلاشی شد و به دنبال آن، بازار بورس فرانکفورت، کانون اصلی اقتصاد اروپا شد و طبیعی است که صرّافان و بانکداران این شهر، سودهای هنگفتی به جیب زدند؛ به گونه‏ای که در سال 1800 میلادی، "مایر آمشل روچیلد " از نظر ثروت، دهمین یهودی شهر فرانکفورت شناخته می‏شد و یکی از صرافان سرشناس اروپا بود که با بسیاری از حکمرانان و اشراف منطقه داد و ستد مالی داشت. با به قدرت رسیدن "ناپلئون "، کارفرمای آلمانی "مایر " که وقوع جنگ را دریافته بود، انگلستان را به عنوان مکانی امن برای انتقال سرمایه‏های خود شناخته و به این ترتیب، "مایر " به عنوان کارگزار مالی او، در سال 1810 میلادی سرمایه‏های وی را به انگلستان انتقال داد و پسر سوّمش "ناتان " را به عنوان کارگزار این اموال به انگلستان فرستاد. چند سال بعد، پسران دیگر "مایر " هم به عنوان صراف و تاجر یا کارگزار مالی حکومت‏های دیگر اروپایی، عازم مراکز دولت‏های بزرگ اروپایی شدند. "ناتان مایر روچیلد " در جریان جنگ‏های اروپایی ناپلئون، با انجام "عملیات مالی " و حتی "عملیات اطلاعاتی " به نفع انگلستان، ثروتی افسانه‏ای به دست آورد.

"ناتان " دست در دست برادران دیگرش در "پاریس "، "وین "، "ناپل " و پدرش در "فرانکفورت " طی جنگ‏های خونین ناپلئون، با خدمات‏رسانی به تمامی طرف‏های جنگ و البته سرویس‏دهی اختصاصی به سیستم اقتصادی انگلستان، "روچیلدها " را به معروف‏ترین بانکداران اروپا تبدیل کرد. دربارة ثروتی که "روچیلدها " در دوران جنگ‏های ناپلئونی اندوختند، اطلاع دقیقی در دست نیست. "ناتان روچیلد " بعدها گفت، ثروتش از زمان ورود به انگلیس تا پایان جنگ‏های ناپلئونی، 2500 برابر شده است. کسی نمی‏داند ثروت اولیه او چقدر بوده است. نقش "روچیلدها " در اروپای بعد از جنگ‏های ناپلئونی، عظیم و حیرت‏انگیز است. در سال 1815 میلادی (سال سقوط ناپلئون)، "ناتان مایر روچیلد "، بانکدار کل دولت بریتانیا بود، برادر کوچکش "جیمز روچیلد " مشاور مالی و بانکدار مورد اعتماد لویی هجدهم، پادشاه فرانسه و برادر بزرگ‌ترش "سالومون روچیلد " بانکدار کل خاندان سلطنتی اتریش. از این زمان، بیشتر معاملات مالی انگلستان با سراسر قاره اروپا، از طریق دفاتر "بنیاد روچیلد " انجام می‏شد. از همین دوران است که به تدریج در محافل سیاسی و مطبوعاتی اروپا، "روچیلدها " به "پادشاه یهود " شهرت یافتند.

این عنوان گزافه نبود؛ در سدة نوزدهم، بریتانیا قدرت برتر جهان به شمار می‏رفت و به تبع آن سرمایه‏داران یهودی مستقر در انگلیس، و در رأس آنان "روچیلدها "، رهبران طبیعی یهودیان جهان شمرده می‏شدند. به دلیل این جایگاه در ساختار سیاسی یهودیان است که "برادران روچیلد "، به قدرت بی‏رقیب مالی دنیای غرب بدل شدند و با اعطای وام‏های کلان، در مقام "بانکدار اصلی دولت‏های اروپایی " جای گرفتند. طی 4 سال پس از سقوط ناپلئون، "روچیلدها "، نوک قلة ثروت در اروپا بودند.

به نوشتة مورخان "دانشگاه عِبری اورشلیم "، برای یک مدت طولانی، تقریباً هیچ وام مهم دولتی در اروپا نبود که "روچیلدها " در آن مشارکت نداشته باشند. تنها "ناتان روچیلد " (رئیس "بنیاد روچیلد لندن " و رأس خاندان روچیلد) طی سال‏های پس از سقوط ناپلئون تا زمان مرگ خود به سال 1836، چند نوبت به دولت‌های پروس، ناپل، روسیه، پرتغال، اتریش، فرانسه، برزیل و حتی "پاپ "، وام‏های کلان و مهمی پرداخت کرد.

یک سال پس از مرگ ناتان، "ملکه ویکتوریا " زمام امور بریتانیا را در دست گرفت. او حدود 64 سال بر انگلستان حکومت کرد. مورخان، ثروت "روچیلدها " را در آغاز سلطنت "ملکه ویکتوریا "، 200 میلیون پوند استرلینگ تخمین می‏زنند. این ثروت در دوران ریاست "لیونل روچیلد " جانشین "ناتان " افزایش چشمگیری یافت. در دوران 43 سالة ریاست "لیونل " بر خاندان روچیلد، تنها "بنیاد روچیلد لندن " 18 فقره وام به دولت بریتانیا و سایر دولت‏ها پرداخت کرد. جمع مبلغ وام‏های فوق، یک میلیارد و ششصد میلیون پوند استرلینگ، تخمین زده می‏شود. این رقم معادل با چهل میلیارد پوند امروز است.

اهمیت روچیلدها در تأمین نیازهای مالی بریتانیا چنان عظیم بود که زمانی "پالمرستون " (سیاستمدار انگلیسی که در ادوار مختلف وزارت جنگ، وزارت امور خارجه و ریاست دولت ]نخست‌وزیری[ را برعهده داشت) به ملکه ویکتوریا به خاطر "سعادت برخورداری از حمایت روچیلدها " تبریک گفت.

پس از مرگ "لیونل "، پسر ارشدش "ناتانیل روچیلد "، ریاست "بنیاد روچیلد لندن " را در دست گرفت که مانند گذشته، به علت برتری اقتصادی نسبت به سایر "روچیلدها "ی اروپا، جایگاه "ریاست کل خاندان روچیلد " را هم به دست آورد.

"ناتانیل " از سوی دربار بریتانیا، مقام "بارونی " دریافت کرد و به "لرد روچیلد اول " شهرت یافت. او برجسته‏ترین و متنفذترین شخصیت تاریخ روچیلد است. "ناتانیل " اولین یهودی راه‌یافته به مجلس لردهای بریتانیا محسوب می‏شود و در همین زمان است که به عنوان "پادشاه یهود " شهرت پیدا می‏کند.

با توجه به آن چه دربارة سابقة خاندان "روچیلد " ارائه شد، آیا می‏توان مرزی میان "انگلستان " با "خاندان روچیلد " قایل شد و آیا اروپای قرن نوزدهم و سال‏های آغازین قرن بیستم، چیزی جز حاصل تکاپوی "سرمایه‏داران یهودی " و در رأس آنان "خاندان روچیلد " بود؟ مورخان نوشته‏اند، افتخار شخصیت‏های درجه اول بریتانیا این بود که "ناتانیل روچیلد " را در انظار عمومی، "ناتی " خطاب کنند. اکثر کسانی که این افتخار را داشتند و علاوه بر آن غالباً در اقامتگاه خصوصی "ناتانیل "، میهمان او بودند، به وزارت و ریاست دولت دست یافتند که 2 تن از نامدارترین آنان، لرد "راندولف چرچیل " و "آرتور جیمز بالفور " بودند.

"وینستون چرچیل " پسر همین لرد "راندولف " است. او همان کسی است که در زمان نخست‏وزیری‏اش تمام تلاش خود را در جهت زمینه‏سازی تشکیل "دولت یهود " پس از پایان جنگ اول جهانی به کار برد و حالا دیگر جای تعجب نخواهد داشت که بدانیم همین آقای "آرتور جیمز بالفور " است که طی نامه‏ای به "بارون ادموند روچیلد " که رئیس شعبة فرانسوی روچیلدها بود، مژدة موافقت "انگلستان " با تشکیل "موطن یهود " در فلسطین را می‌دهد. این نامه مبدأ تاریخ فاجعه‏بار اشغال فلسطین محسوب شده و به نام "اعلامیة بالفور " شهرت پیدا کرد. با این اوصاف، دیگر درک این مسأله نخواهد بود که چرا انگلستان در سال 1840 پس از اشغال "عکا "، در تدارک تأسیس یک "جمهوری یهودی " در فلسطین برآمد تا همواره متحدی استراتژیک و حافظ منافعی حقیقی برای انگلستان باشد. البته عوامل دیگری نیز در این ماجرا نقش دارند که در اولویت‏های بعد قرار می‏گیرند و به آن‌هانیز خواهیم پرداخت.

سخنی چند در رابطه با وضعیت مالی خاندان روچیلد:

در 3 قرن پیش وقتی مردم می خواستند بهشت را توصیف و قدرت و ثروت بی نهایتی را مثال بزنند میگفتند" ثروتی نزدیک روچیلدها!"

کارل بک شاعر اتریشی در مدیحه ای که برای آنها سروده آورده است :

من دست قدرتمند شما "روچیلد ها" را می بینم/که می تواند مرا / تا زمانی که خونم توان جاری شدن را دارد / مضروب کند .

دایره المعارف بریتانیکا روچیلدها را اینگونه معرفی می کند: "مشهورترین خانواده بانکدار سراسر اروپا که نام آنها به تنهایی مترادف با ثروت افسانه ای بوده است.موفقیت های مدام آنها هنوز هم بر همکاری های پنهان میان شاخه های خاندان و توانایی آنها در سرمایه گذاری های کلان استوار است".

آنها سال هاست که نماد ثروت افسانه ای همراه با قدرت و نفوذ اطلاعاتی در همه جای دنیا به خصوص اروپا هستند.

تعدادشان هم کم نیست ... برای همین به شان شبکه روچیلد ها میگویند.

از بزرگترین شرکت های بیمه اروپایی تا شبکه های راه آهن اروپا , رویال داچ شل و کنکورد و دیگر شرکت های بزرگ دنیا یا همه اش مال آنهاست یا سهامداران عمده اش آنها هستند.

نام روچیلد ها در کنار نام راکفلر های آمریکایی به عنوان پیشگامان استخراج نفت در خاورمیانه و روسیه شهرت دارد.امتیاز دارسی در تاریخ ایران هم زیر سر آنها بود.رویال داچ شل هم که با 14 سهم پس از بریتیش پترولیوم بزرگترین غارتگران نفت ایران پس از کوتای 28 مرداد بودند هم برای آنهاست.

روچیلدها هنوز هم هستند.آنها چنان امور مالی جهان را در دست گرفتند که دایره المعارف آمریکانا می نویسد "آنها در قرن بیستم نیز بر اندوخته مالی و صنعت گسترده ای کنترل دارند و یک نیروی اساسی در اقتصاد مالی جهان محسوب می شوند که منافع آن از اروپا تا آسیا ادامه دارد.

روچیلدها عادت های یهودیشان را تا توانسته اند حفظ کنند مثل اینکه تا می توانند در خانواده ازدواج می کنند این پسر عمو با آن دختر عمو ازدواج میکند و روچیلد های نسل بعد را در این امپراتوری مالی - اطلاعاتی پرورش می دهند.

اما در روزگاری که به سبب سیاست زرسالاری شکاف عمیقی میان طبقات اجتماعی دنیا ایجاد شده و مامن زرسالاران امروز با بحران مالی و اقتصادی مواجه شده است روچیلدها اکنون به نمادی برای مخالفت در درون اسراییل جایی که سالها برای تشکیل آن تلاش و هزینه کردند تبدیل شده اند.

از این روست که فقرای اسراییلی در قالب جنبش اعتراضی اجتماعی تجمعات خود را ابتدا در خیابان روچیبدها در تل اویو برپا می کنند.

تمام/ش/26