منافع رژیم صهیونیستی در آفریقا
قاره آفریقا باردیگر به یکی از اهداف مهم رژیم صهیونیستی تبدیل شده است تا جایی که مقامات این رژیم در تلاشند دامنه نفوذ خودشان را در عرصه های مختلف سیاسی، نظامی، امنیتی و اقتصادی در کشورهای مختلف این قاره گسترش دهند و بدین ترتیب جایگاه خودشان راهم در این قاره تثبیت کنند.
ازجمله نتایج تغییرات جهانی ومنطقه ای بر روابط رژیم صهیونیستی با کشورهای آفریقایی این بود که تعدادی از این کشورها دراوایل سال 1991 میلادی برای ازسرگیری روابط دیپلماتیک با تل آویو ابراز تمایل کردند.
دولت نیجریه از زبان "اوغوستوس ایکومو" معاون رئیس (جمهور) اعلام کرد: کشورش حتی بعد از ازسرگیری روابط دیپلماتیک با رژیم صهیونیستی به مبارزه خویش علیه تل آویو برای تشکیل دولت برای فلسطینیان ادامه می دهد و قطع روابط با اسرائیل به نیجریه این فرصت را می دهد تا رژیم صهیونیستی را به همکاری و تعامل سازنده با قطعنامه های سازمان ملل متحد متقاعد سازد.
زامبیا در پی تصمیم نیجریه برای ازسرگیری روابطش با رژیم صهیونیستی با برقراری رابطه با این رژیم موافقت کرد و بعدها کشورهای اوگاندا ، تانزانیا ، چاد ، نیجر و سنگال برای برقراری رابطه با تل آویو اعلام آمادگی کردند.
درپی امضای توافقنامه اسلو درتاریخ 13/9/1993 یک کشور دیگر افریقایی قصدش را برای ایجاد روابط دیپلماتیک کامل با رژیم صهیونیستی اعلام کرد. بورندی سی و نهمین کشور آفریقایی بود که در تاریخ 1/1/1993 روابطش را با رژیم صهیونیستی ازسرگرفت.
رژیم صهیونیستی تلاش کرد با کشور افریقای جنوبی هم رابطه برقرار کند و اولین توافقنامه همکاری در زمینه های مختلف میان شیمون پرز وزیر خارجه آن زمان رژیم صهیونیستی با همتای آفریقاییش" آلفرد ناجو" در تاریخ 13/9/1995 امضا شد.
همچنین قرار شد توافقنامه هایی که درگذشته با رژیم سابق آفریقای جنوبی منعقد شده اما تاکنون به مرحله اجرا در نیامده، به مرحله اجرا در آید.
این گشایش روابط در دیدار شیمون پرز به عنوان رئیس گروه اپوزیسیون درکنیست درتاریخ 20/10/1996 در کیپ تاون با نلسون ماندلا رئیس جمهور اسبق افریقای جنوبی عمیق شد و درجریان این ملاقات دو طرف درباره آنچه که فرایند سازش در مناقشه اعراب و رژیم صهیونیستی به آنجا رسیده بحث و تبادل نظر شد.
رژیم صهیونیستی برای گسترش دامنه نفوذش درشرق آفریقا به بهره گیری از بحران های موجود میان کشورهای افریقایی روی آورد و به عنوان شاهد خیرخواه وارد بحران اریتره و اتیوپی شد بحرانی که به مرحله جنگ و درگیری بین دو طرف بر سر منابع آب رود نیل رسید.
درمقابل آموزش خلبانان اتیوپیایی، رژیم صهیونیستی با اریتریه توافقنامه ازسرگیری پروازهای هوایی بین دو طرف امضا کرد که این اقدام به هواپیماهای اسرائیل اجازه می داد در راهش از آسمان اریتریه برای رسیدن به اهداف دیگر عبور کند.
درسطح کشورهای غرب افریقا رژیم صهیونیستی حتی به کوچکترین کشورهای آفریقایی مهلت نداد چون روابطش را با کشور بنین گسترش داد و به مقامات این کشور پیشنهاد تاسیس سفارتخانه را در قدس با هزینه تل آویو را داد و بنین هم با این پیشنهاد موافقت کرد.
محافل سیاسی رژیم صهیونیستی موضع مقامات این رژیم درخصوص برقراری روابط با کشورهای کوچک فقیر افریقایی را و موافقت کشور بنین با این پیشنهاد را یک دستاورد سیاسی دانستند درحالی که صهیونیستها در دو کشور لیبریا و سرالئون تجارت سلاح ، الماس و مزدور می کردند.
در عوض نیجریه روابط ناپیداری با رژیم صهیونیستی داشت تا اینکه در سال 1996 وزارتخانه های خارجه و جنگ رژیم صهیونیستی تصمیم گرفتند از ادامه فعالیت هایشان که در چارچوب فعالیت شرکت های صهیونیستی در نیجریه بود، متوقف کنند.
اما کشور افریقایی نیجر در پی تصمیم رژیم صهیونیستی برای سرکوب انتفاضه فلسطینیان درچارچوب عملیات موسوم به"دیوارهای بازدارنده" در تاریخ 21/4/2002 اعلام کرد که روابط دیپلماتیکش با رژیم صهیونیستی که در سال 1996 ازسرگرفته بود، قطع می کند.
تمام/ع ن /26