حماس و مقاومت "مسالمت آمیز" چرا؟ابومازن در 2006 رسما "نظامیگری انتفاضه" را نفی و خواستار مقاومت...

 مهدی شکیبایی

هرچند خبر دیدار خالد مشعل رئیس دفتر سیاسی جنبش مقاومت اسلامی فلسطین (حماس) و ابومازن دبیرکل جنبش فتح و رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین در قاهره برای برخی فلسطینی ها خوشایند به نظر رسید،  اما طیف وسیعی از فلسطینیان همچنان از کندی حرکت مقاومت به سوی اهداف نهایی در سایه خیزشهای اسلامی منطقه حیران مانده اند.

مشعل و ابومازن پس از کش و قوسهای فراوان سرانجام در قاهره حضور یافتند و بنابر آنچه سخنگویان رسمی این دو جنبش فلسطینی اعلام کردند در بسیاری از مسایل مورد اختلاف بین خود به توافقهایی رسیدند. از جمله این توافقها که حماس تأکید داشت رسانه ای شود، توافق بر سر ادامه مقاومت بود. اما چه مقاومتی؟ مقاومت مسالمت آمیز!

شاید اگر این توافق تا پیش از بروز و ظهور انقلابهای مردمی اخیر در کشورهای آسیای جنوب غربی و شمال آفریقا صورت می گرفت می شد آن را موفقیتی برای جریان مقاومت- که نمایندگی آن را جنبش حماس برعهده دارد- برشمرد، اما فلسطینیانی که سالها منتظر فرا رسیدن چنین ایامی بودند، هنوز نمی توانند درک کنند که اولاً چه لزومی برای برگزاری یک سلسله نشستهای ماراتن گونه میان فتح و حماس در این شرایط وجود دارد- هرچند به باور نگارنده اصل وحدت میان فلسطینی ضروری است- و ثانیاً در شرایطی که جریان مقاومت تمام جهان اسلام را در نوردیده اصرار بر اینکه فتح بر ادامه مقاومت- معلوم نیست کدام نوع مقاومت مسلحانه یا مسالمت آمیز- تأکید دارد چه رهآوردی برای فلسطینی ها در پی خواهد داشت که برادران حماسی پافشاری می کنند در تبلیغات رسانه ای خود بر آن اصرار نمایند.

یادمان نرود مقاومت مسالمت آمیز در واقع برگردان هنرمندانه واژه " مخالفت با نظامی گری انتفاضه" است که آقای ابومازن در سال 1385 (2006) بلافاصله پس از انتخابش به جای یاسر عرفات بر تخت ریاست تشکیلات خودگردان از این واژه استفاده کرد و عملا مخالفت خود را با مقاومت مسلحانه علیه اسراییل اعلام نمود که مورد عنایت غرب نیز قرا رگرفت.  ابومازن در آن زمان هرچه تلاش کرد واژه ای بیابد که حماس را ناراحت نکند و یا دست کم این جنبش مقاومتی و اسلامی را علیه او تحریک نکند، نتوانست . پنج شنبه گذشته اما به نظر می رسد او به مراد دل خود رسید انجا که رییس دفتر سیاسی حماس از توافقش با رییس فتح بر سر دستیابی به واژه " مقاومت مسالمت " گفت. معنای مقاومت مسالمت آمیز در واقع همان مخالفت با نظامی گری انتفاضه و مقاومت است.   

از سوی دیگر اینکه چرا جنبش فتح که تا پیش از خیزشهای اسلامی اخیر بویژه زمانی که در حلقه رژیمهایی چون مبارک، سعودی، اردن و... کمک کشورهای غربی به رهبری آمریکا بود نه تنها مقاومت را برنمی تافت، بلکه از همه توان برای شکست آن سود برد، الان بر سر نحوه مقاومت و تاکتیکش با حماس بر سر یک میز می نشیند جای پرسش فراوان دارد.

بی گمان پذیرش ادامه مقاومت آن هم از نوع مسالمت آمیز که گفته می شود فتحی ها در دیدار با رئیس دفتر حماس در قاهره بر آن تأکید کرده اند، نمی تواند در شرایط کنونی خبر خوشحال کننده ای برای ملت فلسطین باشد، بویژه اینکه مشاهده می کنند انقلابهای منطقه ای در پشت باروهای آن متوقف شده است، در حالی که محور ثقل تمامی این خیزشها موضوع فلسطین، اشغالگری صهیونیسم و استعمار غرب بوده است.

در چنین شرایطی، ملت فلسطین از فرزندان خود انتظار دارند با علم به ظرفیتهای داخلی منتظر تحرکات منطقه ای دوستان جدید جریان مقاومت نباشند، هرچند بدون شک تمامی جریانهایی که بتازگی به درخت تنومند مقاومت پیوسته اند، به دلیل کمین غربیها مسایل داخلی را در اولویت قرار خواهند داد.

انتظار اینکه در مصر انتخاباتی برگزار شود و جریان پیروز در آن که احتمالاً افرادی از اخوان المسلمین خواهند بود چه امری را در سیاست خارجی دنبال می کنند و یا اینکه دولتمردان ترکیه چگونه می خواهند میان حماس و سوریه یکی را انتخاب کنند به نظر می رسد برای فلسطینی هایی که خود مسبب بروز و ظهور انقلابهای اخیر آن هم با اصرار بر مقاومت مسلحانه بوده اند، انتظار خوشایندی نیست.

فلسطینی ها با در پیش گرفتن مقاومت مسلحانه و همچنین با تقدیم شهدای فراوان در راه مقابله با اشغالگری تا بن دندان مسلح اکنون  در مقطع تاریخی و سرنوشت سازی بسر می برند و تا پیروزی نهایی فاصله چندانی ندارند. غرب از شوکی که به واسطه انقلابهای اخیر منطقه ای متحمل شده همچنان حیران مانده، ضمن اینکه در درون با چالش جدی مواجه شده است. اسرائیل نیز بیش از هر زمان دیگری شکننده به نظر می رسد و این شکنندگی در عربده کشی های اخیر آنها به وضوح مشاهده می شود.

این همه دستآورد دقیقا در زمانی حاصل شده است که جریان سازشکار به رهبری ابومازن  از مقاومت مسالمت آمیز و جریان جهادگر فلسطین از مقاومت مسلحانه حمایت کرد. چگونه است که حماسی ها می خواهند الگوی شکست خورده سازشکاران را در فضای پر از امید امروز دوبارهع به آزمون بگذارد.

در این بین به برکت خیزشهای اسلامی بر تعداد دوستان جریان مقاومت فلسطینی افزوده شده که هریک دارای ظرفیتهای خاص خود برای کمک به پیروزی نهایی فلسطینیان هستند. حال نشستن و کف و سوت زدن برای برگزاری یک نشست مصالحه گونه بی گمان هدفی نیست که ملت فلسطین به دنبال آن باشد، اگرچه مصالحه و آشتی یکی از ابزار این پیروزی است، اما حرکت به سوی پیوستن به قیامهای منطقه ای که در پشت باروهای فلسطین متوقف شده، اینک هدف اصلی است که از قضا دشمنان آرمان فلسطین با درک این مهم تلاش می کنند فلسطینی ها را سرگرم مسایل پیش پا افتاده ای چون مصالحه و انتخابات و... کنند. مصالحه نباید با مقاومت جهت آزادی فلسطین معاوضه شود.