فتح و حماس و مذاکرات آشتی ملی ( اما و اگرها )

سید عماد حسینی:

با اعلام رهبران حماس وفتح،  بن بست پیش بینی شده مذاکرات آشتی ملی فلسطینی رسمیت یافت.

تنها اتفاق نظری که رهبران این دو  گروه بزرگ فلسطینی موفق به دستیابی به ان شدند توافق بر سر از سرگیری این مذاکرات بعد از تعطیلات عید قربان است.البته  هیچ توافقی بر سر محل و زمان دقیق آن صورت نگرفت تا عملا ورود مذاکرات اشتی فلسطینی ـ فلسطینی بار دیگر وارد بن بست جدیدی شود. به هرشکل گرچه رهبران هر دو طرف از حکمفرمایی جو مثبت بر مذاکرات سخن می گویند اما خروجی این گفتگوها چیز دیگری را می گویند.این در حالی است که نتایج آخرین نظر سنجی ها نشان می دهد که 56 درصد از جامعه فلسطین از امضای توافقنامه آشتی ملی فلسطینی ـ فلسطینی حمایت می کنند ، در حالیکه تقریبا اکثر قریب به اتفاق این جامعه آماری مخالفت خود را با از سرگیری مذاکرات سازش با رژیم صهیونیستی اعلام کردند.این آمار که هفته قبل از انجام مذاکرات منتشر شد توسط مرکز نظر سنجی فلسطینی که یک نهاد مستقل فلسطینی است انجام گرفت ونشان داد به همان نسبتی که فلسطینیان موافق  آشتی ملی فلسطینی فلسطینی حتی در چارچوب ضعیفترین پیش نویس های موجود هستند، به همین مقدار وشاید بیشتر (1/56%) از آنها با از سرگیری مذاکرات سازش  با رژیم صهیونیستی مخالفت می کنند. در مقابل شخصیت های فلسطینی که در دو سوی میز مذاکرات آشتی ملی فلسطینی نشسته اند  و در رابطه با مسایل امنیتی با یکدیگر مذاکره می کنند ، در نقطه مقابل یکدیگر قرار دارند. به تعبیری واضحتر مردم فلسطین با وجود تمامی  حمایتی که از اشتی ملی دارند ، اما به همین اندازه وشاید بیشتر از آن مخالف برقراری روابط وهمکاری امنیتی با رژیم صهیونیستی هستند وعدم همکاری با اشغالگران را مقدم تر از آشتی فیما بین وشاید آشتی را در چارچوب مبارزه علیه رژیم اشغالگر می دانند وبس.

این دقیقا همان محور اصلی اختلافی است که بین حماس وفتح وجود دارد .در واقع با نگاهی به عملکرد این دو گروه فلسطینی که هر  دو آرمان آزادیبخشی فلسطین را هم بر افراشته اند ، مشاهده می کنیم که فتح با پیش کشیدن مسئله واقعیت ها و واقع گرایی خود را به دامن اشغالگران انداخته است ، به نحوی که بالاترین مقامات صهیونیستی از شاباک گرفته تا موساد وامان همگی عملکرد سازمان های امنیتی تحت امر تشکیلات رام الله را که فتح بر آن ها حکومت می کند ستوده اند. در گزارشی که روزنامه صهیونیست هاارتص از رام الله داشت خبر داد به علت کارایی بسیار بالای نیروهای تشکیلات محمود عباس لیست افراد تحت تعقیب ارتش رژیم صهیونیستی درمنطقه شمال کرانه باختری کاملا صفر شده ودر جنوب این منطقه نیز تنها تعداد کمی از اسامی باقی مانده است. در مقابل جنبش حماس با وجود آنکه با نگاهی به شرایط  منطقه ای خود را وارد بازی های سیاسی هم کرده است اما هرگز فاز مبارزه را فراموش نکرده وهمچنان می توان این جنبش را پرچمدار مبارزات مسلحانه ضد صهیونیستی علیه رژیم صهیونیستی توصیف کرد.پس این دو خط سیاسی گرچه موازی یکدیگر حرکت می کنند اما پیش بینی نمی شود بخصوص در رابطه با مسایل امنیتی وتقسیم بندی اختیارات امنیتی با یکدیگر نقطه تلاقی داشته باشند. در واقع همکاری امنیتی با رژیم صهیونیستی در نقطه مقابل  منافع ملت فلسطین است ، وهر گروه فلسطینی باید آنرا مخالف اهداف خود بداند. پس در واقع اکنون تلاش ها برای نزدیک کردن دیدگاه های دو طرف تلاش برای نزدیک کردن (بخوانید  به زانو در آوردن) جریان مقاومت با جریان سازشکار وبلکه همکار اشغالگران است. برای  آنانی که ناتوانی فلسطینیان  را در رسیدن به بستری برای توافق به باد انتقاد می گیرند این سئوال را می توان مطرح کرد که چگونه می توان وحدت فلسطینی را در چارچوب همکاری های امنیتی با رژیم صهیونیستی جستجو کرد . به هر شکل ملت فلسطین امروز در مقابل دو گزینه قرار دارد یا آنکه وحدت فلسطینی ـ فلسطینی را در سایه همکاری با رژیم صهیونیستی بپذیرد ودر واقع وحدت فلسطینی را برای خدمت به امنیت رژیم صهیونیستی بخواهد (آنگونه که جریان محمود عباس وسلام فیاض به دنبال تحقق آن می باشند) یا آنکه راه مبارزه را هر چند متهم به چند دستگی باشد به سوی آزادیبخشی واقعی سوق  دهند. شاید برخی ادعا کنند که سازشکاری یا همان روند صلح نیز می تواند حداقل برخی از حقوق فلسطینیان را محقق سازد اما در این چارچوب این سئوال بدیهی است که چگونه مظلوم میتواند از راه خدمت رسانی به ظالم خود به حقوق خود دست یابد؟وایا آنچه را که از طریق بذل وبخشش ظالم به خود دریافت می کند را می توان به عنوان یک دست آورد محسوب کرد؟شاید حق با طرفداران حماس باشد که از طرف دیگر می خواهند اگر واقعا به دنبال تحقق وحدت فلسطینی است ، ابتدا از همکاری امنیتی علیه ملت فلسطین دست بردارد.در آخرین تعبیر باید گفت : اکنون توپ در زمین  جریان محمود عباس است تا مشخص کند آیا به دنبال وحدت با ملت خویش است یا همچنان در صدد خدمت به اشغالگران ودشمنان این ملت می باشد؟حماس تصمیم خود را برای ادامه مبارزه گرفته است ، ایا فتح به رهبری محمود عباس هم قادر است عقاید سازشکارانه خود را تغییر دهد ؟؟؟؟