به سوی صلح( 4) نسل کشی در سرزمین های اشغالی

در ماه مه 1990 مجموعه ای از رویداهای اتفاق افتاد که بدتر از انتظار ما بود . در بیستم ماه مه 7 نفر از ساکنان غزه کشته  و ده نفر دیگر از انان زخمی شدند . انها هنگامی که برای کار در اسرائیل از مرز می گذشتند توسط یک واحد اسرائیلی قتل عام شدند .
این ماجرا تظاهراتی را در اراضی اشغالی به دنبال داشت که هفت نفر دیگر از فلسطینی ها کشته و صدها تن دیگر از انان در اتشباری نیروهای  اسرائیل زخمی شدند . واکنش فوری به این کشتارها ، حمله به جهانگردان غربی در امان پایتخت اردن بود که در آن 9 نفر نیز زخمی شدند .
قرار بود اجلاس فوری شورای امنیت برگزار شود و ناظر دائمی ساف در نیویورک در نامه ای از من خواست که اقداماتی را در جهت صدور روادید فوری رئیس ساف ،  برای سخنرانی در شورای امنیت درباره "رخداد نسل کشی" که در روز یکشنبه بیستم ماه مه اتفاق افتاده بود انجام دهم .
با اگاهی از اینکه ایالات متحده عمیقا مخالف صدور روادید برای عرفات است اکثریت در شورای امنیت در تعقیب موافقت مجمع عمومی به برگزاری اجلاسی در ژنو برای گوش کردن به سخنان عرفات رای داد . این تنها برای سومین بار در تاریخ بود که شورا در خارج از نیویورک اجلاسی برگزار می کرد .
 پیش نویس قطعنامه محکومیت اقدام اسرائیل و فراخوان هیاتی از سازمان ملل برای تحقیق اوضاع در اراضی اشغالی از سوی ایالات متحده وتو شد . نماینده امریکا گفت که ایالات متحده از اقدامهای عملی که پاسخی به پیچیده شدن اوضاع باشد شامل اعزام گروه ویژه ای از سوی دبیر کل برای مطالعه در اوضاع و گزارش کردن به دبیر کل حمایت می کند .
چند ماه قبل به امید یافتن راهی برای کاستن از دشورای ها که از سوی فلسطینی ها نشان داده شده بود من فرانسیس بلانشارد را به عنوان فرستاده ویژه برای همکاریهای اقتصادی در اراضی اشغالی منصوب کرده بودم . آقای بلانشارد مدیر کل پیشین سازمان بین المللی کار بود و به خوبی با محبوبیت از طرف اسرائیلی ها شناخته می شد . به هر ترتیب دولت اسرائیل ماموریت آقای بلانشارد را برای سفر به کرانه غربی و غزه برای مطالعه در وضع انسانی آنجا نپذیرفت .
با افزایش تنش هایی که به دنبال وقایع اخیر بروز کرده بود و پیامدهای وتو امریکا در قبال قطعنامه شورای امنیت لازم بود کاری برای آرام کردن اوضاع انجام دهم و اجازه دهم فرآیند صلح از نو آغاز شود .
 تصمیم گرفتم دو کار انجام دهم : دوباره تلاش کنم آقای بلانشارد را به همراه ژان کلود ایم به منطقه بفرستم تا اوضاع را بسنجند و بار دیگر 5 عضو دائم شورای امنیت را گرد هم آورم تا درباره خاورمیانه گفتگو کنند .
در 4 ژوئن 1990 این موضوع را در واشنگتن با رئیس جمهور بوش به بحث نشستم . یاسر عرفات یک پیام محرمانه در جریان نشست شورای امنیت در ژنو فرستاده بود و از من خواسته بود که شخصا آن را به رئیس جمهوری بدهم . به دنبال بالا گرفتن مسائل مسائل خاورمیانه من این کار را به سرعت انجام دادم . ارتباطات شامل پیشنهادهایی مختلفی درباره گفتگوهای ایالات متحده – ساف و پیشنهادهایی برای قدمهای بعدی درباره فلسطین می شد .
 کماندوهای عرب تازه با یک قایق تندرو به ساحل تل آویو حمله کرده بودند و این حمله از سوی شاخه اقلیت ساف صورت گرفته بود . به او گفتم که از نظرگاه شخصی من عرفات در این حمله همکاری نداشته است .
رئیس جمهوری و وزیر خارجه بیکر در گفتگو میان خودشان بر سر این موضوع نتیجه گرفتند که تفاهم ایالات متحده – ساف از مساله همدستی عرفات با اقدامات تروریستی علیه اسرائیل نمی کاهد اما این موضوع او را به کنار کشیدن از این حملات وا می دارد . رئیس جمهوری بوش گفت که با توجه به پیام عرفات آنها به این واقعیت پی برده اند که این پیام پیش از حمله به قایق تندرو نوشته شده است .
من آنگاه با رئیس جموری درباره طرح خود برای عزام اقای بلانشارد و آقای ایم برای بررسی وضع انسانی در کرانه غربی سخن گفتم و حمایت ام را در قبال دولت اسرائیل خواستار شدم . تصمیم داشتم طی یک وقفه منطقی منتظر بمانم تا روشن شود که تشکیل هیات نتیجه اجلاس شورای امنیت در ژنو نیست .
رئیس جمهوری گفت که اسرائیلی ها کاملا می دانند که ایالات متحده از چنین ماموریت هایی استقبال می کند . در میان صحبت ،او اشاره کرد که سفیر کنونی اسرائیل "بی بی " نتانیاهو را به خوبی می شناسند و به عنوان یک دوست به او احترام می گذارد .
او و وزیر خارجه بیکر بشدت از بابت نسبت های دروغ و فریب که او به ایالات متحده وارد کرده بود ، شگفت زده و رنجیده بودند . وزیر خارجه بیکر گفت که او و رئیس جمهوری بوش کوشیده اند تا با تمرکز روی سرباز زدن اسرائیل از موافقت با یک فرآیند صلح موجه ،آن را تغییر دهند .
 ساف این واقعیت را دریافت که اقدامهایی نظیر حملات تروریستی به سواحل اسرائیلی این سرباز زدن را تقویت می کند . مشاور امنیت ملی ژنرال برنت اسکو کرافت پس از ان به من اطلاع داد که ایالات متحده در نظر دارد دولت اسرائیل را به پذیرش ماموریت بلانشارد متقاعد کند . شاید در نتیجه مداخله ایالات متحده به موازات درخواستهای مداوم من منابع اسرائیل در عین ادامه دادن به رد کردن صدور روادید برای آقای بلانشارد با دیداری از جانب ژان کلود ایم  موافقت کردند . به ایم آزادی کامل داده شده تا در طول اراضی اشغالی سفر کند . ......

* برگرفته از کتاب "به سوی صلح"
نوشته : خاویر پرزد کوییار

ادامه دارد ......