آوارگان یهودی از کشورهای عربی: تحریفی تازه،بی‌دلیل نیست که کنفرانس آوارگان یهودی درزمان تصدی آویگدورلیبرمن بروزارت امورخارجه ازحزب نژادپرست «خانه ما» شکل می‌گیرد و دانی آیالون، معاون وزیر امور خارجه...

مقدمه
 جعل و تحریف، دو واقعیت ناخوشایند همزاد اندیشه‌های صهیونیستی و  اقدامات دولت صهیونیستی از ابتدا تاکنون بوده است. تحریف تاریخ سیاسی و مذهبی فلسطین و جعل نهادها و مفاهیم جدید در ادبیات سیاسی و دینی، بخشی از این واقعیت هستند. این بار و همزمان با آخرین نشست مجمع عمومی سازمان ملل در شهریور ماه 1391، ادبیات سیاسی جهان، شاهد ورود مقوله‌ای جدید بود. کنفرانس «داستان ناگفته خاورمیانه: عدالت برای آوارگان یهودی کشورهای عربی» پوششی بود که رژیم صهیونیستی با خلق و جعل آن، سعی در تحریف واقعیتی به نام «حق بازگشت آوارگان فلسطینی» دارد.عنوان و هدف کنفرانس، آگاهانه و با برداشتهای سیاسی خاص همراه شده است. رژیم صهیونیستی سعی دارد از سویی با این ابزار جدید به مقابله با حق مسلم آوارگانی برود که جامعه فلسطینی، عربی، اسلامی و حتی بین‌المللی بر بدیهی بودن آن تأکید دارند و از سوی دیگر، چینش تحولات، معادلات و مذاکرات منطقه‌ای و حتی فرامنطقه‌ای را به گونه‌ای طراحی و مهندسی کند که بازخورد آن، غلبه سیاست‌ها و حقوق رژیم صهیونیستی بر اطراف متخاصم و مقابل باشد.
این گزارش سعی بر آن دارد تا با معرفی کنفرانس مذکور، به این پرسش‌های اساسی پاسخ دهد که:
1- دلایل و مبانی ادعایی رژیم صهیونیستی درباره آوارگان یهودی چیست؟
2- مواضع گروهها و مقامات مختلف فلسطینی در قبال این قضیه چه بوده است؟
3- نقدهای وارد شده بر این دیدگاه چه هستند؟

الف) در اولین کنفرانس آوارگان یهودی عرب چه گذشت؟
21 سپتامبر 2012 (31 شهریور 1391) و همزمان با شصت و هفتمین نشست مجمع عمومی سازمان ملل، اولین کنفرانس در خصوص آوارگان یهودی کشورهای عربی به ابتکار معاون وزیر        امور خارجه رژیم صهیونیستی در سازمان ملل برگزار شد. دانیل آیالون، معاون وزیر امور خارجه        رژیم صهیونیستی و کسی که رهبری مبارزه برای به رسمیت شناختن آوارگان یهودی را بر عهده دارد، رون پروسور سفیر رژیم صهیونیستی در سازمان ملل، رونالد لاوندر رییس کنگره جهانی یهود، ایروین کاتلر وزیر پیشین دادگستری کانادا و آلان درشویتز، استاد یهودی و بازنشسته حقوق دانشگاه هاروارد ایالات متحده آمریکا به نمایندگی از رژیم صهیونیستی و یهودیان در این نشست حضور داشتند و به ایراد سخنرانی پرداختند. علیرغم تلاش فراگیر اتحادیه عرب برای جلوگیری از برگزاری کنفرانس، اما دبیرخانه سازمان ملل با درخواست آنان مخالفت و حتی از توزیع نشریه‌هایی در خصوص نقد و رد موضوع در ورودی سالن کنفرانس جلوگیری کرد. اگر چه، نماینده مصر در سازمان ملل به طور رسمی و به نمایندگی از جمهوری مصر در این کنفرانس شرکت کرد در حالی که همه کشورهای عربی، حضور در آن را تحریم کرده بودند.(1)
دانیل آیالون، با اشاره به اینکه «ما 64 سال دیرتر به فکر افتادیم اما هیچ گاه برای آوردن عدالت و بحث درباره واقعیت‌های تاریخی، دیر نیست» گفت که این واقعه، یک واقعه تاریخی است: «ما در میان دیوارهای سازمان ملل، نخستین بشارت‌دهنده ارمغان عدالت برای آوارگان یهودی هستیم. آوارگانی که شکنجه شدند، آزار دیدند، از دیار خود رانده شدند و حقوق آنها پایمال شد.»(2) آیالون، تشکر ویژه خود را از آرتور گلدبرگ، نماینده وقت آمریکا در سازمان که تقاضای اتحاد جماهیر شوروی برای اضافه کردن واژه «آوارگان عرب» به قطعنامه 242 شورای امنیت را رد کرده بود، ابراز کرد.(3)
رونالد لاوندر نیز گفت: «منتقدان اسراییل، دهه‌ها وقت گذاشته‌اند تا افکار عمومی بین‌المللی را با داستان یک طرفه مسئله پناهندگان خاورمیانه مغشوش کنند.» وی با اشاره به اینکه صلح پایدار فقط می‌تواند بر مبنای «واقعیت‌های تاریخی» و طرح همزمان مسئله آوارگان یهودی و آوارگان فلسطینی بنا نهاده شود، ادعا کرد: «جهان، مدت مدیدی است که مسئله آوارگان فلسطینی را به رسمیت شناخته است. پس از 60 سال، سازمان ملل باید نهایتاً 850 هزار یهودی را که در طول این ایام رنج کشیده‌اند به رسمیت بشناسد.»(4)
ران پروسور، سفیر رژیم صهیونیستی در سازمان ملل با ترسیم «عدالت واضح و ساده برای نزدیک به یک میلیون آواره یهودی» که داستان آنها ناگفته مانده است به عنوان هدف رژیم از برپایی کنفرانس، از سازمان ملل خواست تا «مرکز اسناد و پژوهش برای بازگو کردن داستان ناگفته» ایجاد کند. نماینده رژیم صهیونیستی در سازمان ملل ادعا کرد که مجموع زمین‌هایی که از یهودیان در کشورهای عربی مصادره شده به 40 هزار مایل مربع می‌رسد. وی با اشاره به اینکه در هیچ یک از قطعنامه‌های سازمان ملل درباره خاورمیانه و یا قطعنامه‌های این سازمان درخصوص آوارگان فلسطینی، ذکری از یهودیان اخراج شده از کشورهای عربی به میان نیامده است خواستار پاسخگویی کشورهای عربی در قبال آوارگان یهودی شد؛ آوارگانی که «شایسته حقیقت، لایق به رسمیت شناخته شدن و سزاوار عدالت» هستند.(5)
از مجموع اظهارات و ادعاهای مطرح شده مقامات صهیونیستی در طول کنفرانس، می‌توان چند محور مهم را استخراج کرد:
اولاً: به موازات فلسطینی‌هایی که از موطن اصلی خود آواره شده‌اند یهودیانی نیز از کشورهای عربی مجبور به خروج و در نتیجه، آواره شده‌اند.
ثانیاً: تعداد این آوارگان به 850 هزار نفر نیز می‌رسد.
ثالثاً: حل بحران خاورمیانه و استقرار عدالت پایدار، نیازمند توجه جهانی به دو مسئله آوارگان یهودی و فلسطینی به موازات هم می‌باشد.

ب) آوارگان یهودی؟!
اسناد و منابع صهیونیستی مدعی هستند تا سال 1945 نزدیک به یک میلیون یهودی در کشورهای مختلف عربی خاورمیانه، برای هزاران سال به طور مسالمت‌آمیز زندگی می‌کردند. پس از آنکه اعراب، قطعنامه تقسیم سازمان ملل را رد کردند و دولتی یهودی بنیان نهاده شد، یهودیان سرزمینهای عربی، هدف اقدامات ضد صهیونیستی حکومتهایشان قرار گرفتند. مثلاً هیأت اعزامی مصر به سازمان ملل در سال 1947 در مجمع عمومی عنوان کرد: «زندگی یک میلیون یهودی در کشورهای مسلمان، خطر تجزیه کشورها را به همراه خواهد داشت.» بین سالهای 1947 و 1948، یهودیان الجزایر، مصر، عراق، لیبی، مراکش، سوریه و یمن تحت تعقیب قرار گرفتند و اموالشان توقیف شد. در سالهای 1948 تا 1972 در حدود 820 هزار یهودی آواره به اروپا، آمریکای شمالی و اسراییل پناهنده شدند بدون آنکه بتوانند اموال خود را به همراه آورند.(6)

تعداد یهودیان در جهان عرب(7)

ج) مواضع عربی- فلسطینی در قبال کنفرانس
ریاض منصور، سفیر فلسطین در سازمان ملل متحد اعلام کرده است که علیرغم توافق کشورهای عربی برای تحریم و شرکت نکردن در کنفرانس آوارگان یهودی اما، «مندوب عادی» به عنوان نماینده رسمی کشور مصر و تنها نماینده عربی در این کنفرانس حضور داشت.
نماینده فلسطین در سازمان ملل معتقد بود که هدف از برگزاری این کنفرانس، تشویش اذهان عمومی درباره قضیه آوارگان فلسطینی و منحرف کردن نگاه عالم به آنهاست. کشورهای عربی در این کنفرانس کوشیدند مقاله‌ای از حنان عشراوی تحت عنوان «مابین آواره و مهاجر» را منتشر و در اختیار شرکت‌کنندگان قرار دهند که دبیرخانه سازمان ملل با آن مخالفت کرد.(8)
دولت حماس، این کنفرانس را به شدت محکوم کرد. سامی ابوزهری، سخنگوی حماس با اشاره به مسئولیت تعریف شده برای یهودیان کشورهای عربی، آنان را جنایتکارانی نامید که مخفیانه از کشورهای عربی به فلسطین مهاجرت داده شدند: «این یهودیان، آن گونه که خود ادعا می‌کنند، پناهنده یا آواره نیستند. آنان در حقیقت، مسئولیت داشتند پس از آنکه مخفیانه از کشورهای عربی مهاجرت داده شدند، جایگزین فلسطینی‌ها شوند. این یهودیان به جای آنکه آواره باشند جنایتکارند. آنان همان کسانی هستند که مردم فلسطین را آواره و بی‌خانمان کردند.» حماس معتقد بود که این کنفرانس «خطرناک و حرکتی جدید» است که هدف از تشکیل آن، تحریف تاریخ و تغییر واقعیت‌هاست.(9)
جنبش الاحرار نیز موافقت سازمان ملل با پیشنهاد رژیم صهیونیستی برای بررسی اکاذیبی همچون آوارگان یهودی را به شدت تقبیح کرد. این جنبش، ادعای رژیم صهیونیستی را چیزی جز «دروغ و روایت‌های شکست خورده و نخ نما شده» ندانست و از شورای امنیت خواست به جای بررسی دروغ صهیونیست‌ها، «نگاهی هم به رنج و محنت آوارگان فلسطینی» داشته باشد زیرا صهیونیست‌ها «آواره نیستند بلکه مسئول اخراج ملت فلسطین» محسوب می‌شوند.(10)
صائب عریقات، مذاکره کننده ارشد تشکیلات خودگردان فلسطین نیز اعلام کرد: «ما جلو هر یهودی را که بخواهد به مراکش، عراق، لیبی، مصر یا هر جای دیگری برگردد، نمی‌گیریم. من معتقدم هیچ دولت عربی، حق یهودیان برای بازگشت به سرزمین مادری آنها را رد نمی‌کند.»(11)

د) انتقادها و ایرادهای وارده بر اصطلاح آوارگان یهودی
حنان عشراوی، عضو کمیته مرکزی فتح، در مقاله‌ای تحت عنوان «مابین آواره و مهاجر» نقدهای مهمی بر اصطلاح و مفهوم آوارگان یهودی وارد می‌کند. انتقادات وی را می‌توان در سه محور مهم خلاصه کرد: عدم انطباق مفهوم آواره بر مهاجران یهودی، عدم اشاره به مسئله پناهندگان یهودی در قطعنامه‌های بین‌المللی و شرایط مساوی خفقان سیاسی اقتدارگرایان عربی بر یهودیان و غیریهودیان.(12)
1- عدم انطباق مفهوم آواره بر مهاجران یهودی: بر اساس «کنوانسیون وضعیت آوارگان» سال 1951 سازمان ملل متحد، آواره به شخصی اطلاق می‌شود که از ترس تعقیب به دلایل نژاد، مذهب، ملیت، عضویت در یک گروه خاص اجتماعی یا عقیده‌ای سیاسی از قلمرو کشور متبوع خود خارج شده باشد و نتواند یا به دلیل ترس از دلایل گفته شده نخواهد در حمایت کشور متبوع خود قرار بگیرد و یا آنکه آواره، کسی است که فاقد ملیت است و به دلیل برخی وقایع در قلمرو کشور محل اقامت دائمی‌اش قرار ندارد و نمی‌تواند و یا اینکه به دلیل ترس نمی‌خواهد به آن برگردد.(13)
در کنوانسیون 1969 که جنبه‌های ویژه مشکلات آوارگان در آفریقا را پوشش می دهد تعریف جامع‌تری از آواره ارایه می‌شود. بر اساس این کنوانسیون، آواره شامل تمامی کسانی است که به دلیل تجاوز بیرونی، اشغال، سلطه بیگانه یا حوادث بر هم زننده نظم عمومی در تمام یا قسمتی از کشورش مجبور باشد در مکانی خارج از کشورش پناه جوید.(14)
اکنون نگاهی به وضعیت مهاجران یهودی به فلسطین می‌اندازیم. مبنای تشکیل رژیم نامشروع صهیونیستی، اشباع سرزمین از یهودیان مختلف سراسر جهان بود. آژانس یهود با تبلیغات فراگیر و همه‌جانبه خود از همه یهودیان می‌خواست به این کشور مهاجرت کنند. صهیونیست‌ها بر این باور بودند که مهاجرت یهودیان به فلسطین و صعود به سرزمین اسراییل از فرامین خداوند است که باید بدان عمل کرد. رهبران صهیونیست مجدانه تلاش می‌کردند تعداد مهاجران یهودی را افزایش دهند. آنها بر این باور بودند که ادامه برنامه مهاجرت از وظایف اصلی دولت است. جنبش صهیونیستی با استفاده از شیوه‌های مختلف، به ویژه پس از تشکیل رژیم صهیونیستی، گامهای بلندی در جهت مهاجرت یهودیان به فلسطین برداشت که از جمله آنها می‌توان به روشهای تشویقی و تروریستی زیر اشاره کرد:

- استفاده از وعده‌های وسوسه‌انگیز:
1- مأمور کردن کمیته‌ها و برخی محافل صهیونیستی برای قانع کردن یهودیان به مهاجرت
2- انتقال کودکان یتیم و وابستگان آنها به فلسطین
3- تشویق دانشجویان یهودی برای پیوستن به دانشگاههای صهیونیستی
4- تخصیص فعالیت نهادهای مسئول سازماندهی مهاجرت به برنامه‌های مرتبط با تشویق جوانان
5- عقد قرارداد با نظامیان یهودی برای اقامت در فلسطین
6- تشویق مسافرت به فلسطین و اعطای تسهیلات فراوان از قبیل مسکن و وام بانکی
7- برپایی کنگره‌های صهیونیستی- یهودی

- توسل به روشهای تروریستی:
گستره استفاده از این روش به گونه‌ای بود که یهودیان مجبور شوند در سایه تبلیغات آنتی‌سمیتیسم و ترس از پیامدهای آن و برای حفظ جان خود به فلسطین مهاجرت کنند به عنوان مثال، محافل صهیونیستی طی سالهای 1950 تا 1951، مراکز تجمع یهودیان عراق را منفجر کردند.(15) انفجار در کشتی اکسودس در سال 1947 و اقداماتی دیگر، مصادیقی از این روش بودند.
از این روی، مهاجرت یهودیان به سرزمین‌های اشغالی، عمدتاً تأثیر فشارها و انگیزه‌های جنبش صهیونیست و آژانس یهود، داوطلبانه یا اجباری صورت گرفته است. افزایش نسبت مهاجران یهودی ساکن آسیا، آفریقا و جهان عرب در مهاجرتهای پس از 1948 به ویژه در «موج بزرگ مهاجرت» می‌تواند دلیلی بر تأثیر و کارآمدی سیاست‌های صهیونیستی در این زمینه به شمار آید.
از طرف دیگر، مطابق با آنچه که صهیونیست‌ها ادعا می‌کنند، فلسطین، سرزمین موعود و اجدادی یهودیان است. بنابراین یهودیان آورده شده به این سرزمین، به هیچ وجه آواره نیستند بلکه مهاجرانی هستند که در اثر یک تصمیم سیاسی یا آزادانه به سرزمین خود برگشته‌اند.
2- جایگاه ویژه آوارگان فلسطینی در قطعنامه‌های بین‌المللی: درگیری‌هایی که تشکیل رژیم صهیونیستی به همراه داشت منجر به آوارگی 750 هزار فلسطینی شد و آوارگان، اهمیت بسیار زیادی در تاریخ سیاسی و مذاکرات بین‌المللی یافتند. قطعنامه‌های 212 (19 نوامبر 1948)، 194 (11 دسامبر 1948)، 4-302 (8 دسامبر 1949)، 303 (2 دسامبر 1950)، 5-394 (14 دسامبر 1950)، 513 (26 ژانویه 1952)، 614 (6 نوامبر 1952)، 660 (25 نوامبر 1952)، 720 (27 نوامبر 1953)، 766 (27 نوامبر 1953)، 818 (4 دسامبر 1954)، 879 (4 دسامبر 1954)، 916 (3 دسامبر 1955)، 964 (3 دسامبر 1955)، 1081 (21 دسامبر 1956)، 1091 (27 فوریه 1957)، 1018 (28 فوریه 1957)، 1191 (12 دسامبر 1957)، 1315 (12 دسامبر 1958)، 1365 (17 دسامبر 1959)، 1456 (9 دسامبر 1959)، 1545 (18 دسامبر 1960)، 1604 (21 آوریل 1961)، 1636 (30 اکتبر 1961)، 1725 (20 دسامبر 1961)، 1789               (11 دسامبر 1962)، 1586 (20 دسامبر 1962)، 2- 1890 (6 نوامبر 1963)، 1912 (3 دسامبر 1963)، 2002 (10 فوریه 1965)، C- 2047 و C-2048 (13 دسامبر 1965)، 2052 (15 دسامبر 1965)            C- 2139 (26 اکتبر 1966)، 2154 (17 نوامبر 1966)، D-2264 (16 نوامبر 1967)، 2341 (19 دسامبر 1967)، D-2380 (1 نوامبر 1968)، 2452 (19 دسامبر 1968)، D- 2522 (5 دسامبر 1969)، 2535  (10 دسامبر 1969)، D-2653 (4 دسامبر 1970)، 2656 (7 دسامبر 1970)، 2672 (8 دسامبر 1970)، 2729 (16 دسامبر 1970)، D-2756 (8 نوامبر 1971)، 2791 (6 دسامبر 1971)، 2792 (6 دسامبر 1971)، 2792 (6 دسامبر 1971)، D-2912 (9 نوامبر 1972)، 2963 و 2964 (13 دسامبر 1972)،            D-3053 (17 اکتبر 1973)، 3089 و 309 (7 دسامبر 1973)، D-3277 (12 نوامبر 1974)، 3236          (22 نوامبر 1974)، 3330 (16 دسامبر 1974)، 3331 (17 دسامبر 1974)، C-3370 (30 اکتبر 1975)، 3419 (8 دسامبر 1975)، 15/31 (23 نوامبر 1976)، F22/31 (29 نوامبر 1976)، 90/32 (13 دسامبر 1977)، 112/33 (18 دسامبر 1978)، 52/34 (23 دسامبر 1979)، 13/35 (3 نوامبر 1980)، 146/36  (16 دسامبر 1981)، 120/37 (16 دسامبر 1982)، 83/38 (15 دسامبر 1983)، 99/39 (14 دسامبر 1984)، 165/40 (16 دسامبر 1985)، 69/41 (3 دسامبر 1986)، 69/42 (2 دسامبر 1987)، 57/43 (6 دسامبر 1988) قطعنامه‌هایی هستند که به صورت مستقیم یا غیرمستقیم به مسئله آوارگان فلسطینی اشاره می‌کند.
قطعنامه 194، حق بازگشت آوارگان فلسطینی به خانه و کاشانه خودشان را به رسمیت می‌شناسد. بر اساس بند 11 این قطعنامه «باید به آوارگانی که می‌خواهند به خانه خود برگردند و در صلح با همسایگان خود زندگی کنند، در کمترین زمان ممکن اجازه داده شود و به کسانی که نمی‌خواهند برگردند باید غرامت پرداخت کرد.» «آژانس امداد و اقدام سازمان ملل برای آوارگان فلسطینی در خاور نزدیک» (UNRWA) نیز در راستای ارایه خدمات به آوارگان فلسطینی تأسیس شد. برخلاف نص صریح قطعنامه‌های بین‌المللی به مسئله آوارگان فلسطینی، حق بازگشت آنها و پیامدهای مترتب بر آن، هیچ قطعنامه‌‌ای به آوارگان یهودی اشاره ندارد.
3- رفتار یکسان رژیم‌های اقتدارگرای عرب: سازمانهای صهیونیستی مدعی هستند که همزمان با صدور قطعنامه سازمان ملل درباره تقسیم سرزمین فلسطین و جنگ 1948، حاکمان بلاد عربی با اتخاذ اقدامات یهودستیزانه، یهودیان را به شهروندان درجه 2، تبدیل، اموال آنها را مصادره و نهایتاً به اخراج و تبعید مجبور کردند. در صورتی که بررسی دقیق تاریخ آن زمان، نشان می‌دهد شهروندان عرب و مسلمان همان مقدار از خفقان سیاسی رنج می‌کشیدند که اقوام غیر عرب و غیرمسلمان.
4- موافقت کشورهای عربی با بازگشت یهودیان: بر اساس آموزه‌های اسلام، یهود از ادیان ابراهیمی و موسی (ع) از انبیا الهی است. پیروان دین یهود مادامی که در اراضی اسلام سکونت دارند از امنیت برخوردارند. برخلاف مقامات صهیونیستی که مخالف بازگشت فلسطینیان به سرزمین مادری آنها هستند کشورهای عربی از جمله عراق و مراکش از بازگشت یهودیان استقبال کرده‌اند.

هـ) اهداف رژیم صهیونیستی از طرح آوارگان یهودی
رژیم صهیونیستی برای طرح مسئله آوارگان یهودی، دو هدف عمده و مهم را دنبال می‌کند: نخست، ایجاد ارتباط میان مثلث منازعات سیاسی، راه حل سیاسی و مذاکرات سازش و دوم؛ مقابله با اقدامات و نهادهای بین‌المللی حامی حق بازگشت آوارگان فلسطینی.
راه حل سیاسی منازعات سیاسی عربی- فلسطینی- اسراییلی نهایتاً به تنظیم چهارچوب مذاکرات سازش (صلح) در سال 1993 منجر شد. بر اساس پیمان اسلو، مذاکره، چهارچوبی بود برای اینکه منازعه فلسطینی- اسراییلی به سرانجامی بینجامد. روشن نمودن حق بازگشت یکی از اصلی‌ترین گره‌های مذاکرات آن تاریخ تاکنون بوده است. رژیم صهیونیستی سعی کرده است میان حق بازگشت آوارگان فلسطینی (که مورد شناسایی رسمی حقوق بین‌الملل قرار گرفته است) و حق بازگشت آوارگان یهودی (که صرفاً رژیم صهیونیستی و ایالات متحده از آن حمایت می‌کنند) ارتباط برقرار کند. کنست در سال 2010، قانونی را تصویب کرد مبنی بر اینکه هر گونه توافق نهایی در مذاکرات، منوط به حل مشکل آوارگان یهودی و به رسمیت شناختن حقوق آنها و پرداخت غرامت به آنها می‌باشد.
بی‌دلیل نیست که کنفرانس آوارگان یهودی در زمان تصدی وزارت امور خارجه به دست آویگدور لیبرمن از حزب نژادپرست «خانه ما» شکل می‌گیرد و دانی آیالون، معاون وزیر امور خارجه، ریاست و رهبری آن را بر عهده می‌گیرد. مقامات رژیم صهیونیستی به دنبال گرفتن غرامت آوارگان هستند. نهادهای سندسازی نیز وارد معرکه شده و  ادعا کرده‌اند زمینهای مصادره شده آوارگان یهودی، 40 هزار مایل مربع است.
در پیگیری هدف دوم، دولت و کنگره آمریکا حامی اصلی رژیم صهیونیستی هستند. این دو تلاش دارند با انجام اقدامات هم افزایانه و هماهنگ، در تقابل با افزایش اهمیت و گستره کارکردی نهادهایی چون آنروا و قطعنامه‌های سازمان ملل، بایسته‌های تعیین نهادی برای تشخیص حقوق آوارگان یهودی و به رسمیت شناختن آن را فراهم سازند. به عنوان مثال، سناتور مک کرک در اقدامی کاملاً مغایر با قوانین بین‌المللی، خواهان کاهش تعداد آوارگان فلسطینی از طریق حذف فرزندان و اجداد آوارگان شده است. وی در طرحی که خود مبدع و تهیه کننده آن بود از وزارت امور خارجه کشور متبوع خود خواست تا دریافت‌کنندگان کمک از آنروا را به تفکیک آوارگان 1946 تا 1948 و اولاد آنها تهیه کند. ایالات متحده آمریکا یکی از اصلی‌ترین کشورهایی است که کمک مالی عمده‌ای به آنروا می‌کند. رژیم صهیونیستی به دنبال تحمیل آوارگان یهودی به گفتمان سیاسی و حقوقی جامعه جهانی است تا مکمل اقدامات دولت و مجلس آمریکا باشد.

جمع بندی
موفقیت رژیم صهیونیستی در برگزاری کنفرانسی درباره آوارگان یهودی، اولین نمود عینی طرحی است که رژیم صهیونیستی در طول چندین سال، آن را تهیه و پرورش داده است. همزمانی زمان برپایی کنفرانس با تلاش تشکیلات خودگردان در ارایه درخواست عضویت در سازمان ملل، نشان از اهداف حقیقی جعل جدید تاریخی رژیم صهیونیستی دارد.
حاصل نزدیک به دو دهه مذاکرات سازمان آزادیبخش با رژیم صهیونیستی چیزی نیست جز اینکه بگوییم مدیریت زمان، جای حل مناقشه را گرفته است. رژیم صهیونیستی با مدیریت زمان مذاکرات، سعی دارد بنیان‌های اختلاف را محو و کمرنگ کند. نفوذ شهرکها در دل اراضی کرانه باختری و مهندسی اقدامات امنیتی و اجتماعی از قبل این شهرکها، توسعه نهادهای یهودی در گستره اراضی محل مناقشه و... سیاست‌هایی است که جز با مدیریت زمان امکان‌پذیر نبود.
اکنون، رژیم صهیونیستی به سراغ یکی دیگر از محورهای مناقشه رفته است: «حق مسلم بازگشت آوارگان فلسطینی». جعل مفهوم آوارگان به موازات آوارگان فلسطینی و مرتبط کردن آن با منازعات حقوقی دو طرفه، اگر حتی نتواند نفع حقوقی برای رژیم صهیونیستی داشته باشد، می‌تواند معادله سیاسی را به نقطه صفر محور مذاکرات نزدیکتر کند. در این نقطه، تشکیلات خودگردان مجبور است با چشم‌پوشی از حقوق مسلم آوارگان به نقطه صفر برگردد و شرایط را برای حل مناقشه‌ها فراهم سازد.
چندی پیش، ابومازن، رییس تشکیلات خودگردان به صراحت از جایگزینی «حق بازدید» به جای «حق بازگشت» سخن گفت. آیا دومینوی رژیم صهیونیستی در حال تکمیل است؟!

پی‌نوشت‌ها:
1- Yitzhok Benhorin, Un hosts conference on Jewish Refugees, YNet News, Sept. 21, 2012.
2- Ibid
3- قطعنامه 242 شورای امنیت (مصوب 22 نوامبر 1967) با ابراز نگرانی از وخامت  اوضاع خاورمیانه، بر نیاز به تلاش برای برقراری صلح عادلانه و پایدار تأکید کرده است. برای اطلاع از متن کامل قطعنامه، ر.ک:
www.unic_ir/res/s_Res_242.htm
4- Ibid
5- سایت وزارت امور خارجه اسراییل، (21/9/2012)
6- Jewish Refugees from Arab Countries, Sept. 2012 at: ww.jewishvirtuallibrary. org/jsource/talking/jew-refugees.html
8- جریدة الشعیب الجدید (24/9/2012)
9- Hamas Condemns UN jewish Refugees Conference, at: www.maannews.net/ eng/viewdetails.aspx?ID=522339
10- www.qodsna.com/NewsContent_id=52775.aspx
11- Hamas Condemns UN jewish Refugees Conference, op.cit.
12- Hanan Ashrawi, Between Palestinian refugees and Jewish migrants, at: www. middleastmonitor.org, Sep.05,2012.
13- www2.ohchr.org/English/law/refugees.htm
14- www.unhcr.org/refworld/docid/3ae6b36016.html
15- صلاح عبدا...، مهاجرت یهودیان؛ وضعیت گذشته و حال مهاجران یهودی، فصلنامة مطالعات خاورمیانه، تابستان 1373، شماره 1، صص 59- 56.

نویسنده: حسن کلاته

منبع:موسسه تحقیقات و پژوهش های سیاسی وعلمی ندا

تمام»حُر14