کودکان سرزمین وارونه،طبق ماده48 کنوانسیون چهارم ژنو، دولتهای درگیر در مخاصمات مسلحانه...

در روز 9مهرماه 1379در اولین روزهای انتفاضه دوم، موسوم به انتفاضه الاقصی، از شبکه‌های تلویزیونی، تصویر کودکی پخش شد که وحشت زده پشت پدر خود پنهان شده بود تا از آماج گلوله‌های نظامیان صهیونیست در امان بماند.این اتفاق تکان دهنده 45دقیقه‌ای که توسط تصویربردار شبکه دوم فرانسه ضبط واز این شبکه پخش شد، با التماس‌های عاجزانه پدری که در دفاع از فرزند خویش بازمانده بود و در نهایت با شهادت کودک به پایان رسید.
شهادت "محمد الدره" به شدت عواطف و احساسات بشری را در رابطه با کودکان فلسطین برانگیخت.صحنه شهادت او که از صحنه‌های خاص و انگشت شماریست که توسط دوربین ضبط شده، محمد را به سمبل انتفاضه و نمادی از کودکان مظلوم فلسطینی مبدل کرد.اما او اولین و آخرین قربانی ددمنشی صهیونیستها نبود، او یکی از صدها کودک شهیدی است که قربانی فلسطینی بودن خود می‌شوند و قربانی شدن آنان در مناقشات نظامی و سیاسی کشورها، اساسی‌ترین حق کودک یعنی حق حیات آنها را نقض می‌کند و غیر انسانی بودن این عمل آنقدر بدیهی است که اثبات آن با استناد به معاهدات بین‌المللی نوعی توهین به شعور و وجدان عمومی بشر است. معهذا تکرار معاهدات بین‌المللی در این مقال، وجدان خفته بسیاری از مدعیان را به چالش خواهد کشید.
طبق ماده48 کنوانسیون چهارم ژنو، دولتهای درگیر در مخاصمات مسلحانه باید اصل تفکیک را در مورد افراد و اهداف نظامی و غیرنظامی محترم شمرده و بدان پایبند باشند وکشتار کودکان و نوجوانان نادیده گرفتن این اصل مسلم معاهدات بین‌المللی است. در فاصله سالهای 1379تا 1386 آمار کودکان زیر 12سال که در نوار غزه به شهادت رسیده‌اند به 1400تن می‌رسد یعنی یک سوم شهدا و مجروحین انتفاضه، کودکان و نوجوانان هستند.
گویی فلسطین سرزمین وارونه ایست که همه چیز در ان به شکلی متفاوت وقوع پیدا می‌کند. اجرای قوانین و معاهدات بین المللی، تولدها، مرگها، میزبان‌ها، مهمان‌ها، همه چیز به شکل گیج‌کننده‌ای وارونه است.در حالیکه اکثر کودکان در بیمارستانهای مجهز چشم به دنیا می‌گشایند، بعضی از کودکان فلسطینی در زندانها از مادرانی با دست و پاهای بسته وبا شرایط بسیار تاسف برانگیز به دنیا می‌آیند. برخی در آمبولانس‌های متوقف شده در پشت ایست بازرسی‌ها و برخی دیگر پشت دیوار خاکستری حائلی که حتی کمترین شرایط بهداشتی را دارا نیست، متولد می‌شوند، کودکانی که گاهی حتی پیش از تولد، کشته می‌شوند وبطن مادران فلسطینی، مقتل شهدای کوچکی می‌شود که فدای عدالت خواهی و ظلم ستیزی والدین خود می‌شوند. آیا این نقض آشکار قوانین بشری و زیرپا گذاشتن موازین بین‌المللی نیست؟
به این ترتیب کودک فلسطینی، شیرین‌ترین دوره زندگی خود را متفاوت و ملال انگیز تجربه می‌کند.کودک فلسطینی در حالی از خواب بیدار می‌شود که ذهن معصومش مشغول به شیرینی، دوچرخه یا عروسکی است که در خواب دیده، اما آنچه با گشودن چشمانش می‌یابد، پدری است در بند، مادری است رنج کشیده، برادری که در جهاد به شهادت رسیده و یا خانه و مدرسه‌ای که بر سر ساکنانش ویران می‌شود. به نقل از شبکه انگلیسی الجزیره طبق مطالعات انجام گرفته در بین مشکلات عدیده کودکان فلسطینی، سوء تغذیه و گرسنگی بیش از معضلات دیگر قربانی می‌گیرد. دکتر "عدنان ابوحسنی" از آژانس امداد و مشاغل سازمان ملل متحد مستقر در غزه در این باره می‌گوید: "ما در کلینیکهای تحت نظارت سازمان ملل در غزه، تنها حدود55درصد کالری مورد نیاز کودکان را تامین می‌کنیم با نگاه به این کودکان متوجه می‌شویم که قد آنها کوتاه مانده و از وزن طبیعی خود برخوردار نیستند." همچنین آژانس آمریکایی رشد بین الملل نیز گزارشی از سوء تغذیه در کرانه غربی و نوار غزه منتشر کرده است.در این گزارش آمده که در این مناطق، وضعیت بحرانی و غیر انسانی حاکم است، چراکه افزایش موارد سوء تغذیه، کم خونی وافزایش تعداد خانواده‌هایی که نمی‌توانند مواد غذایی اساسی مخصوصا پروتئین را تامین کنند، دیده می‌شود.
این چنین کودک فلسطینی از حقوق اولیه خود ناعادلانه محروم شده و دوران کودکی خود را با فقر، گرسنگی، اسارت و با صدای گلوله، غرش تانک و شکسته شدن دیوار صوتی سپری می‌کند.او در هر لحظه منتظر شنیدن خبر شهادت یا اسارت همبازی، همکلاسی و اعضای خانواده خود است...چنین کودکی چه آرزو و چه آینده‌ای در پیش خواهد داشت؟
اسرائیل اشغالگر سیاستی نژاد پرستانه را در قبال کودکان فلسطینی دنبال می‌کند با این هدف که از فلسطینیان نسلی بسازد که از لحاظ جسمی و روانی بیمار باشند. بسیاری از روانشناسان و روانپزشکان براین باورند که سیاست رژیم اشغالگر و رفتارهایی که با کودکان دارد بر سلامت روانی کودک فلسطینی اثر منفی گذاشته است و این تاثیرات منفی بر روح و روان کودکان فلسطینی به شکل قابل توجهی در حال افزایش است.
گزارشات مرکز مطالعات ملی فلسطین حاکی از آن است که کودکان فلسطینی، با شرایط سختی در انتفاضه الاقصی مواجه شده‌اند و در این میان موارد ذیل به چشم می‌خورد:
1ـ نگاه کردن کودک به اعمال خشونت آمیز، از جمله ترس و وحشت یا کشته شدن کسی که با او نسبتی دارد.
2ـ کودک مورد اصابت انواع گلوله‌ها قرار می‌گیرد و معلولیتهای جسمی از آن جراحت ناشی می‌شود.
3ـ از دست دادن یکی از والدین به سبب اسیر یا شهید شدن.
4ـ ویرانی خانه‌ها و نبود سرپناه
5ـ مواجهه با بمباران مکرر و آتش گشایی شبانه روزی بر روی منازل
6ـ قرار گرفتن در معرض گاز اشک آور و استنشاق آن به صورت مداوم وبه وجود آمدن حالتهای بیهوشی و ناراحتی‌های تنفسی
7ـ شرایط سخت اقتصادی خانواده ها
8ـ سوءتغذیه به دلیل کمبود مواد غذایی و عدم دسترسی به آب سالم
این گزارش بیان می‌کند شرایط مذکور، سبب شده 67درصد از کودکان به اضطراب‌های روحی دچار شوند.برخی از بارزترین آثار روانی بر کودکان فلسطینی، عبارتند از:
ـ نگرانی و ترس و حساسیت بیش از حد
ـ پریشانی و کند ذهنی
ـ نگرانی، اندوه و افسردگی
ـ ضعف حافظه و فراموشی
ـ حالتهای بیهوشی
ـ سوء هاضمه و امتناع از خوردن غذا
ـ دیدن کابوس
ـ ادرار غیر ارادی
آمار بهداشت روانی و اجتماعی کودکان بین 5تا 17سال نشان میدهد 88درصد این کودکان با حوادث ناگوار مسقیما مواجه می‌شوند که این موجب مشکلات روحی می‌شود و سازمان یونیسف می‌گوید وضعیت سلامت روانی و اجتماعی در میان کودکان به سبب صدای شلیک گلوله‌های تانک‌ها و بمب‌های صوتی وخیم شده است.همچنین مرکز پژوهشی که مرکز آدلر رژیم صهیونیستی درباره تاثیر خشونت بر کودکان فلسطینی انجام داده، نشان می‌دهد 70درصد کودکان فلسطینی، پس از آسیب‌های روحی، از نشانه‌های به جا مانده از بحران فلسطین رنج می‌برند.این حالات کودکان فلسطینی، حاصل کشتار و یورش پیاپی سربازان صهیونیست و اقدامات سرکوبگرانه آنهاست.
اما آنان با انجام این اعمال چه اهداف یا منفعتی را دنبال می‌کنند؟
بنابر آمارهای اعلام شده بیش از 60درصد ساکنان غزه را افراد زیر 18 سال تشکیل می‌دهند. جوان بودن جمعیت فلسطین حاکی از این واقعیت روشن است که آینده و تقدیر فلسطین به دست کودکانش رقم خواهد خورد، کودکانی که رشد جسمانی و روانی و تربیتی آنان تعیین‌کننده آینده این ملت خواهد بود. در سال 1327 "بن گوریون" رئیس کمیته اجرایی آژانس یهود در سخنرانی معروف خود اظهار داشت بزرگترها می‌میرند و کوچکترها فراموش می‌کنند و این سرزمین از آن شماست.اما در طی سالهای انتفاضه کودکان فلسطینی در عمل ثابت کرده‌اند آنچه یهود بر پدران فلسطینی روا داشته نه تنها فراموش نمی‌شود بلکه خون هر برادر و پدری که بر زمین می‌ریزد انگیزه قهرمانان کوچک فلسطین را برای ادامه انتفاضه قوی‌تر می‌کند. به همین دلیل است که اسلحه صهیونیست تن نحیف سربازان آینده مقاومت را نشانه گرفته چرا که آنان به خوبی دریافته‌اند این فرزندان شهدای مقاومت‌اند که راه پدرانشان را دنبال خواهند کرد.به همین جهت با کاستن سطح زندگی آنان از طریق قرار دادن اردوگاهها در وضعیت نامناسب، محروم کردن آنها از غذای سالم و کافی، آب تصفیه شده و برق، به اسارت گرفتنشان یا متوقف کردن تحصیلاتشان از طریق تخریب مدارس و... تلاش دارند آینده سازان این سرزمین را با فقر وجنگ و گرسنگی و عدم بهداشت درگیرکرده تا آنان فرصتی برای تفکر و مبارزه نیابند آمارهای منتشرشده از دانشگاه "جان هاپکینز" آمریکا نشان می‌دهد80 درصد کودکان فلسطینی زیر خط فقر به سر می‌برند، با این حال امروزه مقاومت به سان مدرسه‌ای روحیه کودک فلسطین را پولادین و او را برای آینده نهضت تربیت می‌کند به شکلی که نیمی از بچه‌های زیر دوازده سال، مقاومت را بهترین راه و شهادت را بهترین اتفاق برای یک انسان می‌دانند، به همین دلیل دیوارهای مدرسه‌ها پر از نقاشی کودکان است که تانکها و هلی کوپترهای اسراییل را در حال انهدام به تصویر کشیده اند، عکس شهدا را در کنار عکس فوتبالیستهای محبوبشان به دیوارهای اتاق هایشان نصب می‌کنند و در کلاس نقاشی فقط حوادث انتفاضه را نقاشی می‌کنند.هرروز بعد از بازگشت از مدرسه به جای رفتن به پارک یا بازی با توپ و عروسک، شهیدبازی می‌کنند یا برای جهاد، سنگ به دست به مقابله با نظامیان صهیونیست می‌پردازند.
این چنین است که کودکان فلسطینی با سختی‌ها و مرارت‌هایی که بر آنان تحمیل می‌شود، از همان آوان کودکی به بزرگسالانی تبدیل می‌شوند که با آغوش باز و شجاعانه برای دفاع از دین و وطن خود پیش قدم می‌شوند و پیش از انکه به مدرسه بروند معلمی برای دیگران شده‌اند.
به نظر می‌رسد آنان مسیر آزادی را به خوبی تشخیص داده‌اند. ذهن و اندیشه آنان هدف بسیار بزرگی را نشانه گرفته، هدفی که به ذهن بسیاری از روشنفکران غربی یا حتی اسلامی نرسید یا لااقل هیچگاه بیان نشد.این کوچک قامتان دلیر با سنگهایی به کوچکی مشتشان، با سلاحی کوچک اما نمادین سعی دارند آزادی و عزت را به ملت و وطن خود بازگردانند. سربازان و قهرمانان این سرزمین وارونه کودکان و نوجوانانی هستند که بی‌سلاح به جنگ بزرگترین قدرتها و صهیونیسم جهانی رفته‌اند اما پاسخ ناعادلانه اسرائیل به سنگهای سجیلی کودکان سرزمین مقدس راکت، بمب، اسارت، تخریب، قتل و شکنجه است.رژیم صهیونیستی که طی 6دهه با کشتار و ترور و سرکوب خو گرفته بدون هیچ واهمه‌ای از عواقب منفی و دغدغه محاکمه در دادگاههای بین‌المللی هر روز صفحات ننگین تاریخ جنایات خود را علیه کودکان مظلوم فلسطین قطورتر می‌کند.
در حال حاضر526 کودک فلسطینی در زندانهای رژیم صهیونیستی به سر می‌برند و بیش از 8گروه تروریستی به شکل مخفیانه در کرانه باختری رود اردن و نوار غزه به فعالیتهای تروریستی خود علیه شهروندان فلسطینی بخصوص کودکان و نوجوانان مشغولند.این گروههای تروریستی و همچنین نظامیان صهیونیست کودکان معصوم را در مدارس، زمین‌های بازی و حتی در هنگام خواب بی‌هیچ رحم و شفقتی هدف قرار می‌دهند.در سندی که سازمان عفو بین الملل در گزارش مطبوعاتی شماره 165 منتشر کرد، به موضوع کشتار کودکان پرداخته شده است. در این گزارش آمده است: "در سرزمین اشغالی فلسطینی بیشتر کودکان فلسطینی هنگامی کشته شده‌اند که سربازان ارتش رژیم صهیونیستی، برای سرکوب راهپیمایی‌ها و سنگ پرانی‌ها، به صورت غیر قانونی و بی‌حد و اندازه از سلاحهای مرگبار استفاده کرده‌اند.تعدادی از این کودکان کشته و تعدادی برای همیشه معلول می‌شوند.گزارش‌های منتشر شده از سوی وزارت بهداشت فلسطین اشاره دارد که 4/31 درصد کودکان شهید، به علت اصابت از ناحیه سر و گردن 23درصد دیگر به علت اصابت از ناحیه سینه کشته شده‌اند به عبارت دیگر مجموع کودکانی که از ناحیه سر وسینه مورد هدف واقع شده‌اند 4/54 درصد بوده است و این آمار موید آن است که این کودکان به عمد مورد اصابت گلوله‌های رژیم صهیونیست قرار می‌گیرند.این مسئله گذشته از این که با تفاهم نامه‌های بین‌المللی در تضاد است، از منش انسانی نیز به دور است و کینه، نفرت و نژادپرستی افسار گسیخته‌ای را نشان می‌دهد که در عمق جان صهیونیست‌ها ریشه دوانده است."
در دنیایی که پدران، حامی فرزندان خود می‌شوند، در این سرزمین وارونه، خالد 4ساله که از حامیان حقوق بشر وسران عرب ناامید شده، با معصومیت کودکانه و حس غریزی خود در مقابل نظامیان متجاوز می‌ایستد تا پدرش را حمایت کند. مرد کوچک الخلیل با پاهای برهنه و اراده فولادین مقابل نظامیان صهیونیست می‌ایستد تا مردی نامردان یهود را انکار و به سخره بگیرد.
عزیزم! باشد که "بابا گفتنت" دل تمامی نامردان مدعی حقوق بشر را خون کنی.
خالدم! باشد که جهانیان شجاعت و پایمردی را از تو فرابگیرند.
دلبندم! باشد که تو و محمدالدره‌ها و تمامی کودکانی که سنگ به دست متولد می‌شوند، بر توافق نامه‌های ننگین کمپ دیوید و اسلو خط بطلان بکشند.
قهرمانم! مرد کوچکم! باشد که با دستان کوچکت، کبوترسپید آزادی را بر آشیان ویرانت، فلسطین به پرواز در آوری.

* گردآوری: معصومه نورانی (جمعیت دفاع از ملت فلسطین)