شصت و چهارمین سالروز فاجعه اشغال فلسطین یـــــــــــــــــــــوم النـــــــــــــــکبه

آغاز ماه می سال 2012 مصادف با شصت و پنجمین سالروز تاسیس رژیم صهیونیستی بر روی خرابه های میهن ملت فلسطین است. این اقدام با کوچاندن استعمارگرانه و غارتگرانه فلسطینیان از سرزمین ملی شان صورت گرفت که نه تنها تاریخ معاصر بشریت، بلکه تاریخ کل جهان چنین جنایت و استعماری را به خود ندیده است. اسرائیل بر پایه فلسفه اشغال سرزمین یک ملت و کوچاندن ساکنان اصلی آن و انتقال ملتی دیگر به آنجا تاسیس شده است و این دولت برای تحقق این امر به جنایت ها، کشتارها، کوچاندن و پاکسازی نژادی متوسل شد که در واقع نمودی از جنایات صورت گرفته در سرزمین های آمریکای شمالی و جنوبی، استرالیا و نیوزیلند داشت، اما با این تفاوت که جنبش صهیونیسم همواره جنایت های خود را با تکیه بر ایدئولوژی مبتنی بر خرافات های افسانه ای و اسطوره ای توجیه می کند که این امر در آن زمان مورد پسند کشورهای غربی استعمارگر واقع شد، همین امر بهانه خوبی برای صهیونیست های متجاوز بود تا زمینه ورود یهودیان به فلسطین تحت استعمار انگلیس را فراهم کنند. شصت و پنجمین سالروز تاسیس اسرائیل در حالی فرا می رسد که ملت فلسطین به خاطر این فاجعه می نالد و خون می گرید، اسطوره خون فلسطینی به یک حقیقت آشکار تبدیل شده است، این خون همواره در سرزمین های فلسطین ریخته می شود. پس با چه دیدی به وضعیت کنونی بنگریم که صهیونیست ها سالروز شکل گیری رژیم نامشروع خود را جشن می گیرند و ما به یادآوری فاجعه اشغال سرزمین مان مشغ ولیم، فاجعه اشغال سرزمین ملت فلسطین.

دولت نامشروع

در ابتدا باید گفت که اسرائیل تنها رژیم در جهان است که به طور نامشروع تاسیس شده است، اسرائیل دولتی استعماری، اشغالگر و غارتگر است که بر پایه این افسانه و دروغ و خرافات شکل گرفته است که "فلسطین سرزمین بی ملتی برای ملتی بدون سرزمین است".  
این رژیم بر مبنای قطعنامنه شماره 181 سازمان ملل متحد مبنی بر تقسیم سرزمین فلسطین مصوب 1947 تشکیل شد که ملت فلسطین در آن زمان به شدت با این قطعنامه مخالفت کرد.
ملت فلسطین در آن زمان در شهرها و روستاهای سرزمین تاریخی فلسطین با جمعیتی میلیونی در اکثریت قرار داشت و جمعیت یهودیان به 450 هزار یهودی می رسید که بیشتر آنها از کشورهای دیگر به فلسطین آورده شده بودند، یعنی حدود 80 درصد از آنان طی دهه های 30 و 40 قرن گذشته با امکانات و زمینه سازی های انگلیس و برخی کشورهای غربی به این منطقه وارد شدند. همچنین ملت فلسطین حدود 94 درصد زمین های سرزمین تاریخی فلسطین (املاک خصوصی و عمومی) را در اختیار داشت، حال آنکه طرف های یهودی از جمله آژانس یهودی تنها حدود 6 درصد زمین های فلسطین تاریخی را در اختیار داشت که بیشتر آن را بر اساس امکانات استعمار انگلیس به تصرف در آورده بود و کاملا منطقی بود که ملت فلسطین در آن زمان با تصمیم تقسیم فلسطین مخالفت کند که برخی از کسانی که گذشته را بر اساس رخدادهای کنونی برآورد می کنند، بر این باورند که مخالفت آن زمان فلسطینیان موجب شد تا فرصتی طلایی را از دست بدهند. با این وجود و به رغم تشدید رنج و محنت هایی که موجب آواره شدن و کوچانده شدن بیش از نیمی از فلسطینیان به خارج از سرزمین فلسطین؛ به ویژه کشورهای سوریه و لبنان و اردن شد، اکنون رشد جمعیت فلسطینیان و ساخت و سازهای آنان تصمیم گیرندگان سیاسی، امنیتی و نظامی رژیم اشغالگر قدس را نگران کرده است. بنابراین 160 هزار فلسطینی که پس از فاجعه اشغال فلسطین در سرزمین های اشغالی سال 48 باقی ماندند، اکنون جمعیت آنان به بیش از یک میلیون و 500 هزار شهروند فلسطینی افزایش یافته است که در مناطق مثلث، النقب، الجلیل و قدس غربی واقع در داخل سرزمین های اشغالی فلسطین تاریخی سکونت دارند و بدین ترتیب به نیروی انسانی تبدیل شده اند که تاثیر جمعیتی زیادی بر نقشه دولت عبری دارد که تصمیم سازان آن تلاش می کنند تا یک کشور کاملا یهودی بر روی سرزمین اصلی فلسطینیان تشکیل دهند. همچنین فلسطینیان اکنون به یک قدرت سیاسی تبدیل شده اند که می توانند فلسطینیان داخل را هدایت کنند و موضع و برنامه های ملی آن را که همسو و مکمل برنامه های تمامی جنبش ملی فلسطین است، مشخص نمایند.فلسطینیان ساکن سرزمین های اشغالی 48 همانگونه که رسانه های عربی و غیر عربی تبلیغ می کنند، عرب های اسرائیلی نیستند، همانگونه که این رسانه ها تبلیغ می کنند، اقلیت های عربی نیز نیستند، بلکه آنان فرزندان اصلی این مرز و بوم به شمار می روند. 2 تعبیر سابق آسیب زا هستند و هرگز بیانگر جوهره منازعه فلسطینی اسرائیلی نیست و پیش زمینه خوبی برای ترویج افسانه صهیونیستی مبتنی بر خالی بودن فلسطین از سکنه خواهد بود.

آمار و ارقام

در شرایط کنونی و طبق آمارها و برآوردهای اسرائیلی که روز چهارشنبه 25/4/2012 بر روی پایگاه اینترنتی روزنامه عبری زبان "معاریو" منتشر شد، جمعیت دولت عبری هم اکنون و همزمان با شصت و پنجمین سالروز اشغال فلسطین، به مرز 7 میلیون و 900 هزار تن نزدیک شده است، اما مهم تر از همه این است که نسبت ساکنان عرب فلسطینی که ساکنان اصلی سرزمین فلسطین هستند و در میان آن ها ساکنان قدس شرقی و غربی، شرکسی ها، ارمنی ها و ترکمان ها (که طبق تمامی مقیاس ها شهروندان فلسطینی به شمار می روند) حضور دارند، به حدود 25 درصد رسیده است، به گونه ای که اکنون در سرزمین های اشغالی 48 حدود 5 میلیون و 93 هزار یهودی از جمله شهرک نشینان صهیونیست کرانه باختری و قدس اشغالی سکونت دارند که این جمعیت حدود 75 درصد ساکنان این منطقه را شامل می شود. این در حالی است که جمعیت عرب های فلسطینی که ساکنان اصلی این منطقه هستند، به حدود 1 میلیون و 500 هزار نفر می رسد و پیش بینی می شود که جمعیت عرب های فلسطینی در چارچوب رشد جمعیتی کنونی؛ به ویژه با کاهش روند مهاجرت یهودیان از کشورهای مختلف به فلسطین، روند رو به رشدی را در پیش بگیرد و بدین گونه نسبت جمعیت عرب های فلسطینی از 25 درصد کنونی فراتر رود و در مقابل نسبت جمعیت یهودیان نیز کاهش یابد. در این شرایط باید توجه داشت که مهاجرت گسترده یهودیان که از روسیه و جمهوری های اتحاد جماهیر شوروی سابق صورت گرفت، در نوع خود مهاجرتی بزرگی بود و همین مساله موجب افزایش چشمگیر حضور یهودیان در فلسطین شد، زیرا حدود یک میلیون یهودی در ده نود قرن گذشته از این جمهوری ها روانه سرزمین فلسطین شده اند و اگر این مهاجرت ها که با هدف یهودی سازی فلسطین و توسعه شهرک سازی های صهیونیستی صورت گرفت، نبود، اکنون نسبت جمعیت یهودیان در سرزمین های اشغالی کمتر از 69 درصد بود.

نسبت تکانه های جمعیتی

جمعیت عرب های در مناطق اسرائیلی طی سال های آینده بیشتر از جمعیت یهودیان خواهد بود و تمامی آمارها نیز از همین امر حکایت دارند و پیش بینی می شود که جمعیت اسرائیل تا ماه ژانویه سال 2013 به حدود 8 میلیون نفر برسد و این جمعیت در سال 2025 به 10 میلیون نفر و در سال 2060 به 20 میلیون نفر افزایش یابد و نسبت شهروندان عرب فلسطینی به بیش از نیمی از جمعیت یهودیان ساکن سرزمین های اشغالی 48 صرف نظر از سرزمین های اشغالی 67 و نوار غزه افزایش یابد. از سوی دیگر، شمار جمعیت شهروندان عرب فلسطینی در کرانه باختری و نوار غزه صرف نظر از قدس شرقی که ساکنان آن از جمله ساکنان سرزمین های اشغالی 48 به شمار می روند، اکنون به حدود 3 میلیون و 700 هزار نفر رسیده است که از این تعداد، 2 میلیون و 100 هزار نفر در کرانه باختری و قدس اشغالی و 1 میلیون و 600 هزار نفر نیز در نوار غزه و 4 میلیون و 100 هزار نفر با احتساب ساکنان قدس شرقی سکونت دارند. طبق برآورد گسترده تر هم اکنون جمعیت کلی فلسطینیان حاضر در سرزمین های فلسطین تاریخی از رود اردن تا دریای مدیترانه و از منطقه "راس الناقوره" تا رفح که مساحتی بالغ بر 27 هزار کیلومتر مربع است، به حدود 11 میلیون و 600 هزار نفر می رسد که از این تعداد 5 میلیون و 97 هزار تن یهودی و 5 میلیون 63 هزار تن نیز عرب های فلسطینی هستند که ساکنان اصلی سرزمین های فلسطینی به شمار می روند. پیش بینی می شود تا پایان سال 2014 جمعیت ساکنان عرب در سرزمین های فلسطین تاریخی نسبت به جمعیت یهودیان فراتر رود و در اینجا نباید فراموش کرد که جمعیت فلسطینیان داخل و خارج به طور عام جمعیتی جوان است و حدود 70 درصد آن را افراد زیر 20 سال تشکیل می دهند که این امر به نوبه خود پتانسل و قدرتی نهفته در مقابل جامعه یهود است که هر چند به شیوه ای تدریجی در حال گرایش به سمت پیری و سالخوردگی است.

فلسطینیان خارج در

اما در دایره ای وسیع تر، داده های منتشر شده در برخی منابع از جمله داده های دفتر مرکزی آمار فلسطین در رام الله و داده های آژانس آنروا و دیگر طرف های ذیربط، حاکی از آن است که جمعیت کل فلسطینیان تا پایان سال 2011 به حدود 11 میلیون نفر رسیده است. امر مهم دیگر در این زمینه این است که حدود 93 درصد جمعیت کل فلسطینیان در داخل مرزهای فلسطین تاریخی و همسایگان عربی فلسطین به سر می برند، به این معنی که آوارگان فلسطینی ساکن در خارج از سرزمین های فلسطین همچنان در نزدیکی مرزهای فلسطین تاریخی زندگی می کنند. دورترین مجتمع های مسکونی و اردوگاه های فلسطینی موجود در خارج از سرزمین های فلسطینی (در کشورهای اصلی) در شمال سوریه (اردوگاه حندرات) در نزدیکی شهر حلب یا اردوگاه الرمل در نزدیکی شهر لاذقیه در فاصله 400 کیلومتری نزدیک ترین نقطه مرزی فلسطین قرار دارند، این در حالی است که بیش از 70 درصد فلسطینیان ساکن در خارج از سرزمین های اشغالی در کشورهای مجاور و در فاصله 100 کیلومتری مرزهای فلسطین ساکن هستند که این امر حامل چندین پیام است و آن اینکه آوارگان فلسطینی همواره پایه و اساس مساله فلسطین را تشکیل می دهند و هر راه حلی که به حق بازگشت لطمه بزند، هرگز به برقراری صلح و آرامش دائمی در منطقه منجر نخواهد شد. چکیده سخن اینکه دولت عبری که اکنون در اوج قدرت و وحشیگری بی حد و مرز خود به سر می برد، با چالش ها و نگرانی ها عمده بر سر راه موجودیت و بقای خود رو به رو است. داده ها کاملا واضح و گویا است، به رغم رنج و محنت هایی که ملت فلسطین به ویژه آوارگان فلسطینی در اردوگاه ها و تبعیدگاه های سوریه، لبنان، اردن و دیگر کشورها بدان دچار هستند. آوارگان فلسطینی در زیر این محنت ها و دردها با صدای بلند فریاد بر می آورند که گذشت زمان موجب ضایع شدن حق نمی شود و ظلم ظالمان نیز نمی تواند آن را از بین ببرد یا باطل کند. همچنان فرزندان ملت فلسطین در مدارس آنروا هر روز سرود بازگشت را سر می دهند و می گویند:

باز می گردیم باز می گردیم... ما حتما باز می گردیم

مرزها مانع بازگشت ما نخواهد شد و دژها پابرجا نخواهند ماند

پس ای آوارگان فریاد برآورید و بگویید ما باز خواهیم گشت بازخواهیم گشت

آنان همچنین 2 بیت شعر را می خوانند که 40 سال پیش شهید منیر مغربی از ساکنان شهر یافا که در سال 1974 طی یک عملیات شهادت طلبانه در وسط شهرک صهیونیستی "کریات شمونه" در شمال فلسطین در منطقه "اصبع الجلیل" به شهادت رسید، بر روی دیوار بلند دبیرستان دخترانه اردوگاه یرموک نگاشته است:

ای کسانی که بر روی خرابه های منزل من سکنی گزیده اید

زیر این خرابه ها آتشی زیر خاکستر نهفته است

گرچه آه و ناله من قربانی از تیغ ظلم تو بلند است

اما بدان، که شهادت طلبان در این سرزمین خود را آماده می کنند

تصاویر یوم النکبه در کشورهای جهان

تمام:حُر14