تاثیر انتفاضه بر رژیم صهیونیستی (17)سایه ترس و وحشت
اخیرا پدیده ای جدید در اسرائیل ظاهر شده است به نام "فرهنگ اقامت در منزل" بدین معنی که مردم ترجیح می دهند در منزل بمانند و مثلا جز در مواقع استثناء به رستوران نروند ، و به همین جهت اکثر رستوران ها ، بنا به سفارش ، غذا را به منازل ارسال می دارند . حتی زمانی که به رستوران می روند ، از میزهای که در میان سالن قرار دارد ، استفاده نمی کنند ، بلکه ترجیح می دهند در کنار میزهای پشت رستوران بنشینند . آنان ضمن پنهان داشتن حالت بیم و اضطراب خویش ، وانمود می سازند که راحت و آرام هستند . اما در همین اثنا ، ناگهان یکی از بادکنک های موجود در سالن می ترکد و با صدای آن ، همه حاضران در رستوران ، از شدت وحشت بر خود می لرزند و به یاد می آورند که در رستوران عادی و یک کشور معمولی حضور ندارند . بدین ترتیب در یک لحظه با غوغای حاضران ، سکوت فضا شکسته می شود (مارتین آسر ، آن لاین ، 26/3/2002م . BBC) .
یوئیل مارکوس در روزنامه اسرائیلی هآرتص (13/11/2001م) می گوید : حقیقت تلخ آن است که ما در حل مسئله تروریسم و سرکوب ساختن آن با توسل به زور ، موفق نبوده ایم . بلکه این فلسطینیان بوده اند که در ایجاد رعب و وحشت در میان ما موفق بوده اند ... و ما در ترساندن آنان شکست خورده ایم . بزرگ ترین دلیل این مطلب آن است که وزیر "دانی" ، خود و افراد خانواده اش ، بنا به توصیه سازمان شاباک (دستگاه امنیتی اسرائیل) و به جهت عدم احساس امنیت ، خانه خود را ترک کرده اند .
نویسنده مذکور ، از قول رعنان کوهین ، عضو جناح مخالف ، می افزاید : اوضاع به شدت بحرانی و خطرناک است ، و من با نگرانی فوق العاده به اوضاعی که وزرا نمی توانند با آزادی در داخل منطقه حفاظت شده حرکت کنند ، می نگرم . اگر ما وزرا فاقد امنیت و آرامش باشیم ، توده مردم چگونه خواهند بود ؟
یوئیل مارکوس ، چنین ادامه می دهد :
موفقیت فلسطینیان ، تنها در مرعوب ساختن یک وزیر اسرائیلی خلاصه نمی شود ، بلکه آنان توانسته اند هر یک از یهودیان اسرائیلی را هدف عملیات خود قرار دهند و عملیات ایذایی و بحران ساز خود را بر اقتصاد و صنعت توریسم اسرائیل تحمیل کنند و از طریق اقدامات تروریستی خود ، جو رعب و وحشت را در میان ما بگسترانند ، در حالی که ما از ایجاد چنین رعبی در میان آنان ، عاجز بوده ایم .
بنابر آن چه گفته شد ، دیگر شگفت انگیز نیست که روزنامه معاریو در گزارش یکی از پژوهش های به عمل آمده خود ، اوضاع جاری در اسرائیل را این گونه وصف نماید :
آشفتگی شدید ، سرگشتگی و حیرت روز افزون ، سران قوم با وحشت به این سو وآن سو می دوند ، هر کدام از آنان حاضرند برای نجات از این وضع ، به هر خس و خاشاکی در راهشان بیاویزند ، حتی اگر این امر در گرو اظهارات ضد و نقیض باشد . هم خواهان این هستند و هم خواستار آن ; روی گرداندن از طرف مقابل و دست یابی به هماهنگی و توافق ! گفت و گو با رهبران فلسطینی و در عین حال نابود ساختن آنان ! گفت و گو و همزیستی با اعراب در مناطق اشغالی و در همان حال راندن ایشان به سوی کشورهای عربی همسایه!
حیمی شالیف در معاریو می نویسد :
خطرناک تر از هر چیز ، این احساس عمومی مردم است که کسی در خانه نیست ، و این کشتی در دریای طوفانی ، دست خوش تکان های شدید گردیده است . و در ذهن و اندیشه ناخدای کشتی هم هیچ راه حلی وجود ندارد . نه در عرصه سیاست و نه در میدان اقتصاد و جامعه . ارزیابی رایج آن است که زعامت و رهبری ملی ، تسلط خود را بر حوادث جاری از دست داده است ، و البته این اوضاع افراطی ، ممکن است به یافتن راه حل های افراطی بینجامد .
یک احساس عمیق نسبت به عدم موضع گیری روشن وجود دارد . شارون ، برخوردار از هیچ تدبیری نیست . قاعده و مبنای عمل روشن است ; مقاومت کنیم ، چشمی نگاه بد به ما نیفکند ، زیان ها را کاهش دهیم ، در بروز فاجعه خویشتن داری کنیم ، گامی به جلو برداریم . اما به کدام سمت؟
سیما کمرون نیز بر همین مطلب در یدیعوت آحارنوت (2/4/2002م) تاکید می کند و می گوید : سیاستمداران اسرائیلی نمی دانند چه باید کرد .در پشت سکوت آنان هیچ طرح و نقشه ای نیست .... و ما نمی دانیم به کدام سوی می رویم ، آنان هم نمی دانند .
ادامه دارد...
• برگرفته از کتاب تاثیر انتفاضه بر رژیم صهیونیستی نوشته عبدالوهاب المسیری
صفحات اجتماعی
اینستاگرام تلگرام توییتر آر اس اس