تاثیر انتفاضه بر رژیم صهیونیستی (16) بحران امنیت و...

علی رغم بعد اقتصادی ، باید به این نکته توجه داشت که این امر ، به خودی خود چندان اهمیت ندارد ، بلکه اهمیت اصلی آن در تاثیری است که بر احساس و بینش و در نتیجه رفتار و سلوک اسرائیلیان می گذارد .

برای آن که این بخش از تاثیر انتفاضه را بر تجمع صهیونیستی مورد توجه قرار دهیم ، باید از حد اظهارات شیطانی شارون و حملات جهنمی هواپیماهای رژیم صهیونیستی و کشتارهای خونین ماشین جنگی صهیونیست ها بر ضد فلسطینیان و حملات تروریست نیروهای مسلح صهیونیستی و دروغ پردازیهای رسانه های گروهی صهیونیستی ، باید از همه اینها بگذریم تا بتوانیم بفهمیم که احساس و پاسخ یهودیان ساکن در اراضی اشغالی ، درباره آن چه در اطرافشان می گذرد ، چیست ؟

این یهودیان ، هر روز حقایقی را در روزنامه های اسرائیلی ، همراه با بسیاری از تصاویر و جملات کوتاه می بینند و مطالعه می کنند .

انتفاضه چنان که در مطبوعات اسرائیلی منعکس می شود ، بادی گذرا نیست ، بلکه ....

"یک جنگ فرسایشی است که اسرائیل را دریایی از خون فرو برده است"(هاآرتص1/2/2002م)،

"اسرائیل را در حلقه ای خونین افکنده اند" (یدیعوت آحارنوت،29/1/2002م)

" رقص مرگ ومسابقه پینگ پنگ دهشتناکی است "( یدیعوت آحارنوت ، 29/1/2002م )

"موجب طغیان رودهای خون است" (نامه فراریان از خدمت سربازی ، هاآرتص 8/2/2002م)

انتفاضه ، هم چنین موجب فرو رفتن ما در مرداب و گرفتاری در باتلاقی شد که نیروهای ما از دهه هشتاد (قرن بیستم) در آن غرق شدند (اشاره به باتلاق جنوب لبنان) .

مطبوعات اسرائیلی ، سال نخست انتفاضه را سال خونین نامیده اند (معاریو، 10/2/2002م)

نیز آن سال را بدترین دوره تاریخ اسرائیل در مواجهه با تروریسم خوانده اند (معاریو، 11/2/2002م).

یکی از نویسندگان مطبوعات اسرائیل ، این اوضاع را در عبارتی کوتاه و رسا ، چنین شرح داده است : میان ترس و وحشت ، مسافتی بس کوتاه است که عموم اسرائیلیان میان این و آن زندگی می کنند . (معاریو، 10/2/2002م)

اکنون کافی است وضعیت یک یهودی اسرائیلی را در نظر بگیریم که عبارات بالا را در مطبوعات می خواند و سپس در مجله جرزالیم پست (28نوامبر2001م) با سرگذشت همکیش اسرائیلی خود آشنا می شود که اسرائیل را به قصد آرژانتین ترک کرده و حامل دو ملیت اسرائیلی و آرژانتینی شده است . این مرد از همسر خود خواست که همراه با پسرش در آرژانتین به او بپیوندد ، اما همسرش این پیشنهاد را نپذیرفت و او هم پسر خود را ربود . لذا زن ، طی دادخواستی ، خواهان استرداد پسرش شد ، لکن محاکم آرژانتین به این دلیل که اسرائیل فاقد امنیت لازم است و برای تربیت کودک مناسب نیست ، این خواسته را مردود شمردند .

بدون تردید ، زمانی که یهودی مفروض ، سرگذشت بالا را از نظر می گذراند ، دچارخاموشی و افسردگی روحی می شود ، زیرا امثال این قضایا که نمونه دیگر آن را در نامه سرگشاده سرباز احتیاط اسرائیلی ، ملاحظه می کنید . او را در مورد اوضاع امنیتی خویش ، به تامل و اندیشه وامی دارد .

نامه این سرباز که در روزنامه  یدیعوت آحارنوت 29 اوت 2001م .منتشر شده و سایر روزنامه های اسرائیلی نیز آن را عینا نقل کرده اند، به صراحت اعلام می دارد :

من از مردن می ترسم ، بدون دلیل ، همچون یک ابله بر روی شن های متعفنی به نام نوار غزه ... زمانیکه به سوی من شلیک می شود ، نمی توانم پرواز کنم .... از انتفاضه نخست و از جنگ لبنان و از انتفاضه دوم بازگشته ام . با وضعی خوب باز آمدم ، به محض وقوع آن حادثه ... اعتقادی به معجزه و شانس ندارم ، و نمی گویم که هر شلیکی ، نشان و مسیر مقدری دارد ، اما من هم فاقد عنوان و نشانم ... هرگاه بمیرم ، چون یک ابله خواهم مرد و ابلهی که هیچ کس به او توجه نمی کند . ابله سرشماری ها ، ابله خانواده ای که فرزندش را از دست داده است ... احساس می کنم آنهایی که در برج های عاج خود نشسته اند ، هرگز آن چه را برای من و گردان من و بلکه برای همه ما اتفاق افتاده است ، دنبال نمی نماید . احساسم آن است که ایشان آگاهانه ما را سرزنش نمی کنند ... از خود می پرسم ، شما دوتن ، یعنی رئیس دولت و رئیس ستاد ارتش ، که در برج های عاج خود نشسته اید ، واقعا می دانید که چه باید کرد تا من بتوانم به منزل خویش بازگردم ؟ اما پیش از این و آن ، امیدوارم شما دوتن به من اعلام کنید که به ترس و هراس من (به عنوان یک ابله) از مرگ ، توجه دارید ، لکن هرگز نخواهید توانست مرا به این امر قانع سازید که مردن ما در غزه ، برای کشورمان ، کار پسندیده ای است .

ادامه دارد...

• برگرفته از کتاب تاثیر انتفاضه بر رژیم صهیونیستی نوشته عبدالوهاب المسیری