تاثیر انتفاضه بر رژیم صهیونیستی (14) فراز و فرود رویاها

دو موضع گیری افراطی و میانه اشغالگران ، که از آن سخن گفتیم ، کاملا بر فلسطین اشغالی منطبق است . با شعله ور شدن آتش انتفاضه ، رویاها و آرزوهای اشغالگران ناگهان متزلزل شد . صهیونیست ها در جهت یافتن راه حلی نظامی ، مطمئن ، سریع و قاطع ، شارون (بلدوزر) را جایگزین باراک ناتوان ساختند و با این اقدام ، یک بار دیگر رویاهاشان جان گرفت .
شارون ، صهیونیستی افسانه ای ، توسعه طلب و تروریست به شمار می رود ، او به تازگی گفته است :
شهرک های صهیونیستی اهمیتی تاریخی و راهبردی دارد ؛ زیرا حافظ زادگاه ملت یهود است و دارای تاثیر عمیق و راهبردی در حفظ موجودیت ماست . شارون به دنبال بهانه ای برای اجرای سیاست توسعه شهرک های صهیونیستی است . او با توجه به نظر دولت پیشین در خصوص ضرورت رعایت رشد جمعیت در شهرک های موجود ، قرار داد اسلو را مانع احداث شهرک های جدید و توسعه شهرک های پیشین نمی داند . وی هرگونه اظهار نظر در مورد تفکیک و یا تخلیه شهرک ها را  مردود می شمارد .
به همین جهت وزارتخانه هایی را که به گونه ای مسئول ساخت و ساز شهرک ها هستند ، به افراطی ها سپرده است . در این مورد ، "اویگدور لیبرمن" وزیر تاسیسات نظامی و "ناتان شارانسکی" وزیر مسکن شده است و هواداران شخص شارون ، در پست مدیران اجرایی وزارتخانه های مرتبط با امر شهرک ها قرار گرفته اند .
دولت شارون با سرمایه گذاری های کلان در امر انبوه سازی شهرک های صهیونیستی ، مبلغ 360 میلیون دلار به این موضوع تخصیص داد که به دنبال انتقادات و فشارهای ایالات متحده ، آن را به 150 میلیون دلار رساند . وی همچنین علاوه بر امتیازات و تسهیلاتی که برای ساکنان شهرک های صهیونیستی قائل شده است ، تعدادی از وزارتخانه های خود را مکلف نمود تا بخشی از هزینه های خود را به نفع این شهرک ها کاهش دهند .
از دیگر اقدامات شارون ، طرح برنامه "یک صد روز" و نقشه "جهنم" و طرح شعار "بگذارید ارتش پیروز شود" می باشد . وی از ظرفیت کامل زراد خانه های نظامی اسرائیل و سلاح های آن بهره جسته و تروریسم صهیونیستی را به اوج خود رسانده است.
تردیدی نیست که شارون با اقدامات خود ، شهوت انتقام اسرائیلی ها را فرو نشانده است ؛ اما وی با وجود اعمال شدیدترین خشونت ها و درنده خویی ها ، در برقراری امنیت برای یهودیان سرزمین های اشغالی ناکام مانده است ؛
 زیرا فلسطینیان از خود ، سرسختی و صلابتی نشان داده اند که هرگز در محاسبات و توقع صهیونیست ها نمی گنجید. این همان حقیقتی است که "جدعون عیست" ، خبر نگار اسرائیلی روزنامه یدیعوت احارنوت (29 ژانویه 2002 م) به آن اعتراف کرده است و نوشته است : تقریبا دشوار است که بتوان پیش بینی کرد که چگونه از طریق نظامی ، می توان رعب بیشتری ، بیش از آن چه تاکنون صورت گرفته است ، در دل فلسطینیان افکند . شاون در فراهم ساختن امنیت ، کاملا ناکام مانده است و جنبش انتفاضه ، تبدیل به جنگ فرسایشی بی پایانی شده است .
ارزیابی دستگاه اطلاعات نظامی اسرائیل (هیئت تام الاختیار ارزیابی استراتژیک برای مقامات سیاسی) تاکید می کند که انتفاضه آماده است تا سال 2006م به راه خود ادامه دهد و مقابله از طریق خشونت و عنف ، هرگز نمی تواند شعله های انتفاضه را خاموش کند .
تجربه انتفاضه بر یک حقیقت مهم تاکید می کند و آن این که ، ارتش رژیم صهیونیستی چه بسا بتواند نیروی سازمان یافته فلسطینیان را برای مدتی محدود از ادامه عملیات مسلحانه باز دارد ؛ اما محال است که بتواند در دراز مدت اقدامات مسلحانه و عملیات شهادت طلبانه آنان را متوقف سازد بلکه می توان گفت زمانی که عملیات سازمان یافته به نحوی دچار وقفه می شود ، این عملیات به سرعت در قالب گروه های مسلح نا منظم و بدون ارتباط با تشکیلات ویژه ، آشکار می شود . لذا اشغالگران به خوبی می دانند که آنان حتی اگر برای مدتی در سرکوبی قیام انتفاضه توفیقی حاصل کنند ، هزاران نفر دیگر مترصد و آماده اند تا دگر باره ، طی مدت یک یا دوسال و یا حتی چند ماه ، اخگر های سرخ آن را برافروزند .
مبانی نظری امنیت اسرائیل نیز ، که بر اساس محرومیت فلسطینیان از هرگونه سلاح و به کارگیری بیشترین حجم نیرو و بر ضن آنان طراحی شده است ، هم اکنون در زیر گام های انتفاضه لگد مال می شود . جهاد فلسطینیان با امکانات موجود ادامه دارد ، تولید سلاح در داخل و یا حتی از طریق منابع اسرائیلی ، صورت می گیرد . همه روستاها و قبایل در این جهاد شرکت دارند و دوش به دوش هم اقدامات مسلحانه را دنبال می کنند .
اجرای سیاست ترور و هدف قرار دادن رهبران تشکیلات فلسطینی نیز عملا حاصلی نداشته است ؛ زیرا این امر به عکس العمل های شدیدتر فلسطینیان انجامید ، که به مراتب برای صهیونیست ها تلخ تر و دردناک تر است . آنان به دنبال هر اقدام تروریستی و تعرض به شهروندان فلسطینی ، با تشویق در انتظار عکس العمل وحشتناک فلسطینیان به سر می برند . این سیاست ، با یورش نظامی صهیونیست ها به شهر های فلسطینی و حمله به رهبران و شخصیت های جهادی به اوج خود رسیده است .
امام آن چه بیش از همه یاس و ناامیدی را بر دل یهودیان اسرائیلی چیره ساخت ، میانگین تعداد تلفات انسانی ، در میان صهیونیست هاست که این تعداد در دوره حکومت ایهود باراک (سال های 1999- 2001 م) ، سه بود . اما متوسط این رقم در دوره وزارت (دجال رهایی بخش) شارون به 17 افزایش یافته و همچنان در حال ازدیاد است (یدیعوت آحارنوت ، 2/9/2001 م) . بدین ترتیب ، تلفات رژِم صهیونیستی در جریان انتفاضه بیش از کشته هایی است که در برخی جنگ ها در برابر ارتش های عرب متحمل شده است .
بار ، انتفاضه و یا جنگ آزادی بخش فلسطین ، به تنهایی می تواند به صهیونست ها نشان دهد و به آنان بفهماند که سرزمین فلسطین ؛ (ارتز یسرائیل) نیست و فلسطینیان در میهن خویش ، انسان های اصیل و ریشه دار هستند و میان یهودیان مهاجر به این سرزمین با ارتش صهیونیستی تفاوت نیست ؛ زیرا این مهاجران ، ابزار اشغال و سرکوبی و خشونت محسوب می شوند .
ادامه انتفاضه و لرزه ای که این قیام بر بنیاد و پیکره جامعه صهیونیستی می افکند ، تنها راه آزادسازی میهن اسلامی است . اگر مقاومت متوقف شود و جهاد پایان پذیرد و جنگ آزادی بخش فلسطین از حرکت باز ایستد ، یقینا صهیونیست ها بار دیگر در رویاهای شیرین اشتغال و تصرف فرو خواهند رفت و ابعاد بیشتر و تازه ای از خشونت و نابخردی را به نمایش خواهند گذارد .

• برگرفته از کتاب تاثیر انتفاضه بر رژیم صهیونیستی نوشته عبدالوهاب المسیری

تمام/ع ن