تاثیرانتفاضه بررژیم صهیونیستی(10) انتفاضه ورسانه ها

اکنون هجده ماه از جنبش "انتفاضه" ملت مسلمان فلسطین می گذرد . انتفاضه مسجد الاقصی و جنبش استقلال و یا به تعبیر بهتر ، نبرد آزادی بخش مسجد الاقصی و فلسطین ، که بار سنگین آن را تنها ملت فلسطین بر دوش می کشد . رسانه های عرب با بی تفاوتی و خونسردی تمام ، حوادث آن را بدون به دست آوردن هیچ نتیجه ای دنبال می کنند ، که آن هم  از محدوده تکرار مفاد بیانیه های نظامی سخنگویان رسمی رژیم صهیونیستی که بنگاههای خبری غرب آن را بازگو می نمایند ، تجاوز نمی کند؛ چنان که گویی خبر مربوط به انتخابات یک شهردار در بولیوی ، و یا انتخاب ملکه زیبایی جهان و یا خبر مربوط به ازدیاد گربه های زنگبار را  اعلام می کنند . از اینرو تاثیر عمومی این خبرها بیش از آن نیست که به عنوان مثال فلسطینیان ،ملتی ستیزه جو هستند و سرگرمی و تفریحی جز جنگ ندارند و همواره خود را در معرض کشته شدن قرار می دهند و از رنج و عذابی که در این راه می کشند ، لذت می برند !
به موجب این تحلیل ، فرزندان ملتی ، همه روزه به صورت منظم و خودکار ، خون گرانبهای خود را در پای بت "انتقام از صهیونیست " می ریزند و خود را در بن بست شکنجه ای گرفتار می کنند که این راه ، جز مبارزه و مرگ نتیجه ای از پی ندارد .
صهیونیست ها و به تبع آنان ، رسانه های غربی ، مقاومت را "تروریسم" می خوانند و عملیات شهادت طلبانه را خود کشی می نامند . علاوه بر رجال سیاسی ، رسانه های گروهی نیز این دو واژه را به همین معنا به کار می برند و با این چارچوب ذهنی ، دیگر قضیه فلسطین را عبارت از :
-آزاد سازی زمینهای اشغالی
-اعاده حقوق از دست رفته
-مقابله با دشمن و شکست وی
-حمایت سیاسی ، اقتصادی و نظامی از انتفاضه ، به جای شعارهای لفظی
-ایجاد فشار لازم برای تبدیل دستاوردهای فیزیکی و نظامی انتفاضه به نتایج سیاسی
-بازیابی حیثیت ملت عرب و اعاده عزت و کرامت آن ،... نمی دانند ، بلکه به جای همه اینها ، مسئله فلسطین ، تبدیل شده است به :
-کاستن رنج ملت فلسطین
-پایان بخشیدن به خشونت ، و به تعبیر دیگر "تروریسم"
-متوقف ساختن عملیات انتحاری
-نشستن بر سر میز مذاکره
-چشم پوشی فلسطینیان از حق بازگشت به سرزمین خویش ، به منظور حفظ جانشان .
و خلاصه به تعبیر قرآن کریم :
"فاذهب انت وربک فقاتلا انا هـهنا قاعدون"
به درستی معلوم نیست که آیا این موضع گیری موهن و ذلت بار تبلیغاتی ، معلول ضعف و شکست داخلی است که به موجب آن ، عده ای نمی توانند جز از این زاویه مسایل را تحلیل کنند ، و یا این امر تحت تاثیر سیاست پاره ای از دولت های عربی است که مایل نیستند ملت ها از حجم و عظمت موفقیت ها و پیروزی فلسطینیان بر دشمن صهیونیستی آگاهی یابند ؛ همان دولت هایی که همواره از اقتدار دشمن دم می زنند و از صلح ، به عنوان راهبردی اختیاری ! سخن می گویند.

تمام/ن /24