تاثیر انتفاضه بر رژیم صهیونیستی (9) معجزه سنگ بی ارزش

یوسی میلمان ، نویسنده اسرائیلی ، تصریح می کند :
بسا خانه فلسطینیان ، که به دست قوای نظامی اسرائیل ، پیش از آن که ساکنانش فرصت خروج از منزل را پیدا کنند ، بر سر آنان تخریب می شود ، آن هم تنها به این دلیل که یکی از اعضای آن مجرم شناخته شده است .
سازمان عفو بین الملل ، در بیانیه (27 اکتبر 2000م) خود ، ضمن آنکه اقدامات تروریستی رژیم صهیونیستی را  محکوم ساخت ، تاکید کرد : در حالی که نیروهای اسرائیلی با هیچ خطر جدی مواجه نیستند ، اما در رویارویی با فلسطینیان ، به طور مکرر از سلاح ها و مهمات مرگباری که موجب کشتار  آنان می شود ، استفاده می کنند .
رژیم صهیونیستی در متفرق کردن تظاهرات فلسطینیان ، از سلاح هایی بهره می جوید که جنگجویان ، در میدان کارزار ، از آن استفاده می کنند . این سلاح ها هرگز برای مواجهه با تظاهرات خشونت آمیز مناسب نیست .از نکته های لطیف و شنیدنی انتفاضه آن که تاثیر اعجازگر سنگ در دستان فلسطینیان و ظهور پدیده تازه ای به نام انقلاب سنگ ، سران رژیم اشغالگر را سخت دچار بهت و حیرت کرد  و به اندیشه فرو برد که در این شی بی ارزش چه رازی نهفته که ماشین جنگی این رژیم را از حرکت بازداشته و نوجوان فلسطینی از سلاح و تانک او چندان بیم ندارد که سرباز اسرائیلی از کلوخ فلسطینی ! لذا به منظور بهره گیری از این حربه ، صناع نظامی رژیم صهیونیستی ، دست به کار ساخت و تولید فلاخن هایی شد تا سربازان اسرائیلی نیز بتوانند به سوی فلسطینیان سنگ اندازی کنند ! این شیوه برای نخستین بار در اردوگاه فلسطینی بلاطه در نزدیکی نابلس تجربه شد ! اما اشغالگران که کار نیکان را قیاس از خود گرفتند ، از فهم این نکته مهم درماندند که کار آمد بودن سلاح ، منوط به ایمان و شهامت رزمنده است و اصولا این سلاح که متکی به سرباز است ، و اتکای رزمنده به سلاح ، حکایت تفنگدار امریکایی در ویتنام و سرباز اسرائیل درفلسطین است .
باری چون اقدامات خشونت آمیز و کشتار روزمره رژیم صهیونیستی و مقاومت و مظلومیت فلسطینیان ، از دریچه دوربین خبرنگاران ، هر روز در برابردیدگاه مردم جهان قرار می گرفت ، رژیم صهیونیستی با اتخاذ سیاست های ویژه و هتک و ضرب خبرنگاران و تعرض به آنان ، عرصه ضبط حوادث و نشر اخبار را بر ایشان تنگ ساخت .پوشیدن لباس عربی توسط سربازان اسرائیلی و اعضای باندهای تروریستی این رژیم و اقدام به قتل فلسطینیان و نیز افزودن شمار نیروهای نظامی در مناطق کرانه باختری و نوار غزه به میزان پنج برابر پیش از آغاز انتفاضه ، محاکمه و مجازات سربازان و افسرانی که از خدمت در این مناطق امتناع می ورزند ، از دیگر روش هایی بود که این رژیم تجربه کرد و هیچ کدام نتوانست از شتاب و صلابت انتفاضه بکاهد . با گسترش تعرضات به فلسطینیان و نا امن شدن فضای زندگی اشغالگران ، رژیم صهیونیستی به شهروندان خود توصیه کرد در مواجهه با هر فرد مشکوکی که گمان می رود در صدد پرتاب بطری مواد منفجره است ، تیر اندازی کنند . این امر موجب شد که حتی به سوی کسانی هم که حامل بطری آب گازدار بودند ، شلیک شود ، و از سوی دیگر هر اسرائیلی عملا به نیرویی غیر رسمی برای ارتش تبدیل شد که می توانست دور از چشم خبرنگاران خارجی ، رفتار هایی بر خلاف شان لباس رسمی نظامیان مرتکب شود .
با عقیم ماندن همه این روش ها ، رژیم صهیونیستی برای سرکوبی انتفاضه ، به مهم ترین و پیچیده ترین شگرد سیاسی خویش روی آورد و با  کشاندن سازمان ازادی بخش فلسطین به پای میز مذاکرات  قرارداد های اسلو 1 و 2 و اعطای حق حکومت خودگردان ، کوشید تا میان گروهای رزمنده فلسطینی ، شقاق و اختلاف افکند و از طریق ، آنان را رو در روی هم قرار داده و طومار انتفاضه را برای همیشه در هم پیچید . اما رهبران این رژیم ، بعدها با شگفتی و حسرت اذعان نمودند که این اقدامات ، نه تنها انتفاضه را مهار نکرده است ، بلکه بر جرات و جسارت و تحرکات آن افزوده است .
بنیامین نتانیاهو ، نخست وزیر پیشین رژیم صهیونیستی ، در کتاب خود آورده است :در سال اول پس از امضای پیمان اسلو ، 67 اسرائیلی به دست عناصر حماس و سایر گروه های فلسطینی کشته شدند ، در حالی که سال قبل از آن ، تنها 23 نفر جان داده بودند و میانگین تلفات اسرائیل در سال های انتفاضه (1988-1992م یعنی قبل از امضای پیمان اسلو) 24 تن بود .
روی کار آمدن آریل شارون ، عامل مستقیم کشتار های هولناک صبرا و شتیلا و شاخص ترین چهره تندرو و افراطی ضد فلسطینی ، بدین منظور صورت پذیرفت که این نماد قساوت و خشونت ، بدون هیچ ملاحظه و محدودیت ، با شیوه های قهر آمیز خود ، داستان انتفاضه را به پایان برد . او پس از تصدی ریاست دولت صهیونیستی ، با قاطعیت و اطمینان اعلام کرد که تنها طی صد روز ، یعنی سه ماه و ده روز ، انتفاضه را به حوادث گذشته تاریخ خواهد سپرد .
اما زئیف شیف ، تحلیلگر نظامی رژیم اشغالگر ، در روزنامه ایندپندنت ، طی مقاله "اعمال قدرت ، تنها آتش را محدود می سازد ، نه خاموش" ، با نگاهی واقع بینانه تر نوشت : ما در نوار غزه ، رو در روی فلسطینیان می ایستیم ، اما مبادا خویشتن را فریب دهیم . گدازه های سوزانی در عمق ناپیدای نوار غزه وجود دارد که عامل اصلی انتفاضه است . این گدازه ها باز هم به زودی از جای دیگری سر ب آورده و فوران خواهد کرد . همه آن چه از دست نیروهای مسلح اسرائیلی و سایر دستگاه های امنیتی ما بر می آید ، تنها محدود ساختن محل وقوع انتفاضه است ...نه خاموش ساختن آن .سیاست ددمنشانه شارون بر ضد فلسطینیان ، نه تنها شعله انتفاضه را فرو ننشاند ، که بر تندی و صلابت آن افزود و مرحله تازه ای از انتفاضه را موجب گردید .
صرف نظر از سران رژیم صهیونیستی که در موضع گیری در برابر سیل خروشان انتفاضه ، به شدت سر در گم و کلافه اند ، وحشت عمومی تجمع صهیونیستی از این کابوس ، چنان فراگیر و گسترده است که در جراید و رسانه های این رژیم نیز به شیوه های گوناگون و به فراوانی انعکاس می یابد .
یکی از نویسندگان صهیونیست در روزنامه اسرائیلی معاریو (30/1/2002م) نوشت :جامعه اسرائیل اکنون چنان احساس ناامیدی می کند که گویی گله ای بی چوپان در محاصره گرگ های گرسنه است .
روزنامه یدیعوت آحارنوت (22/4/2004م) نیز مقاله ای کنایه آمیزی از طنز نویس اسرائیلی ، ب . مایکل ، با عنوان "به داد ما برسید" منتشر ساخت که چنین آغاز می شود :از خوانندگانی که در کنار دریا زندگی می کنند ، خواهشمند است این یادداشت را بریده و به انگلیسی ترجمه کنند و با دقت آن را تا کرده و در یک بطری دربسته قرار دهند و به دریا افکنند و در انتظار سرانجام خوش باشند .
در یادداشت مزبور آمده است : تقدیم به همه مردمان خوبی که به این نوشته دست می یابند . نامه ای که در پیش رو دارید ، از سوی مردان و زنان و کودکانی است که در منطقه ای دور افتاده در خاور میانه ، محاصره شده اند . ما مردم خوبی هستیم ، اما از بد یک حادثه تلخ (روی کار آمدن شارون) ، در چنبره حکومت شماری از رهبران نابخرد ، گرفتار شده ایم . اکثر آنان ژنرالها و امرای ارتش و رجال دینی و اعضای باندهای دیگرند .این بزهکاران تاکید می کنند که خداوند ، خود از آنان خواسته است تا در یک جنگ بی پایان ، برای قطعه زمینی بی ارزش ، شرکت جویند (اشاره به شهرک های صهیونیستی در کرانه غربی) . ایشان مدعی اند که این زمین ها برایشان مقدس است و از ما می خواهند که نه تنها هزینه این جنگ را تامین کنیم ، که خود نیز گاه در آن شرکت جوییم .امیدوارم اگر به این نوشتار دست یافتید ، آن را تسلیم رهبران خود کنید . این آخرین را ه ارتباط ما با شماست ، زیرا در ینجا تلویزیون و رادیو در انحصار کامل دولت و مزدوران آن است .... البته هنوز نان و آبی برای مصرف داریم ، اما جز اندکی اندیشه و خرد ، چیزی در بساطمان نیست .
به یقین این اندازه دغدغه وتشویش از آن جاست که انتفاضه ، مراحل بلوغ و کمال خود را به سرعت پیمود و پس از نزدیک به دو دهه رویارویی با رِم صهیونیستی ، موثرترین شیوه های سلب امنیت از اشغالگران را آموخته است .
امروز دیگر انتفاضیون ،تنها با پرتاب سنگ و کلوخ ، خشم و اعتراض خود را از اشغالگران ابراز نمی کنند ، بلکه با تکیه بر قابلیت های ذاتی و ابتکارات خویش ، فلسطین را تبدیل به جهنمی سوزان برای اشغالگران کرده اند .
انهدام تانک اسرائیلی "مرکاوا "  به دست فلسطینیان ، اسرائیلان را سخت مبهوت و شگفت زده کرد و محاسبات ایشان را در هم ریخت . این تانک از سوی رژیم اشغالگر ، به عنوان آسیب ناپذیر ترین تانک های جهان و نماد اقتدار شکست ناپذیری معرفی شده بود و نظامیان این رژیم ، با خاطری آسوده و احساس امنیت تمام ، از آن استفاده می کردند ، اما فلسطینیان توانستند با امکانات محدود خویش ، چند دستگاه از این تانک ها را منفجر ساخته و نابود کنند و سایه وحشت و ناامنی را بر جان و دل اشغالگران ، هم چنان چیره نگاه دارند .
اجرای عملیات نظامی در فاصله یکصد متری محل اقامت نخست وزیر رژیم صهیونیستی ، و اجرای عملیاتی دیگر (23/11/2002م) در حمله به نیروی دریایی این رژیم و نابود ساختن یکی از قایق های جنگی آن ، از دیگر موفقیت های انتفاضه محسوب می شود .
حملات متعدد فلسطینیان در جریان انتفاضه ، به شهرک های صهیونیست نشین ، به رغم اقدامات شدید امنیتی که برای حفاظت از آنها به عمل می آید ، به منزله نامه سرگشاده ای است خطاب به ساکنان این شهرکها و سران صهیونیسم ، که اشغال سرزمین فلسطین ، خالی از خسارت های بشری ، اقتصادی و نظامی نیست .
یهودیان اشغالگر که تحت تاثیر بارش تبلیغات جذاب صهیونیستی ، همراه با همسر و فرزندان خویش ، از آن سوی جهان به سرزمین فلسطین وارد شده اند تا در کنار همه امکانات گسترده و جدید اعطایی رژیم صهیونیستی ، زندگی امن ، مرفه و بی دغدغه ای را به بهای محرومیت و نابودی یک ملت ، تجربه کنند ، اکنون حتی در خانه و اتاق نشیمن خویش نیز احساس امنیت نمی کنند .
ترس و جبن ، ریشه در تارو پود و خصلت های روانی این قوم دارد ، از این رو فضای ناآرام و خطر خیزی که فلسطینیان از طریق انتفاضه ، در سراسر اراضی اشغالی ، حتی در عمق مناطق به اصطلاح امن ، پدید آورده اند ، موجب شده است که عرصه حیات و امنیت ، چنان بر اشغالگران عافیت طلب تنگ شود که پس از شکل گیری انتفاضه مسجد الاقصی ، پانصد تن از برجسته ترین شخصیت های رژیم صهیونیستی ، در پی برگزاری یک گردهمایی اعلام کنند :
ما اشتباه کردیم که به این سرزمین آمدیم ، بهتر است جزیره ای در وسط آمریکای لاتین پیدا کنیم و همان جا به زندگی ادامه دهیم.
باری ، چنان که ملاحظه می شود ، انتفاضه را داستانی دراز و شنیدنی است که وقایع تلخ و شیرین و تاثیرات عمیق و گسترده آن ، در صفحات محدود این نوشتار نمی گنجد .
عبد الوهاب المسیری ، نویسنده این کتاب که سالیان درازی است درباره مسائل مربوط به یهود ، صهیونیسم و فلسطین قلم می زند ، کوشیده است در نهایت شتاب و اختصار ، ابعاد گوناگون تاثیر انتفاضه را بر رژیم صهیونیستی، نشان دهد .
وی با استناد به خبرها و گزارش هایی که در روزنامه های عبری زبان اسرائیل آمده است ، تصویر نسبتا روشنی از ابعاد مختلف این تاثیر را ترسیم کرده است اما به یقین ، با مرور زمان و در بستر تحولات آتی انتفاضه و بررسی های بیشتر و گسترده تر مسئله ، ابعاد تازه تر و تاثیرات ژرف تر این شعله ستم سوز را ، که از قله عزت و کرامت فلسطینیان سر بر آورد و زبانه می کشد ، شاهد خواهیم بود .

* برگرفته از کتاب تاثیر انتفاضه بر رژیم صهیونیستی نوشته عبدالوهاب المسیری