تاثیر انتفاضه بررژیم صهیونیستی(8)- تغییرشیوه مبارزه ( 2)

رژیم صهیونیستی ، تا پیش از تاسیس حکومت خودگردان ، افراشتن پرچم فلسطین را در سراسر مناطق اشغالی ، اقدامی مجرمانه تلقی و متهمان را مجازات می کرد . از این رو فلسطینیان با اقدامی ویژه و غیر منتظره ، دست به ابتکاری تازه زدند . آنان در برابر دیدگان نظامیان صهیونیست ، به جای پرچم فلسطین نیمی از هندوانه را بر روی دست بلند می کردند. گرچه در روزهای نخست، معنا و مفهوم این رفتار برای صهیونیست ها و خبرنگاران ، شناخته شده نبود ، اما به زودی راز آن فاش ، و معلوم گردید که رنگ سرخ هندوانه و پوست سبز و دانه های سیاه آن نشانه همین رنگ ها در پرچم فلسطین است .
همین اقدام ساده و نمادین و استفاده از میوه ارزان و بزرگی چون هندوانه ، در عرصه مبارزات سیاسی ، دشمن را به شدت دچار خشم و درماندگی کرد.
نظامیان صهیونیست ، در برابر این ابزار نمادین که پس از استفاده سیاسی ، مصرف خوراکی دارد ، و در صورت ضبط و مصادره ، مایه تمسخر و خنده جهانیان است ، چه می توانند بکنند؟در این میان ، کودکان انتفاضه و شهامت و شعور سیاسی آنان نیز داستانی شنیدنی است.
خبرنگار روزنامه اسرائیلی جرزالیم  پست تصریح می کند که یکی از کودکان فلسطینی ، با در دست داشتن یک برگه مقوا ، که پرچم فلسطین را بر آن ترسیم کرده بود ، آمد و  در کنار او نشست .
خبرنگار دیگری از یک کودک فلسطینی که با مقداری سیم و تکه های لوله آب (که پدرش از مزارع مشترک صهیونیستی "موشاف" آورده بود) برای خود تفنگ کلاشینکف ساخته ، سخن گفته است . دیگران از کودکان غزه یاد کرده اند که با عمل ابتکاری خود ، آموخته اند چگونه در برابر گازهای اشک آور مقاومت کرده و با دستمال کاغذی آغشته به ادکلن ، تاثیر آن را خنثی سازند .
در سال های گذشته ، نظامیان صهیونیست ، پس از بازداشت جوانان انتفاضه ، با بررسی دستان خاک آلود آنان ، پرتاب کنندگان سنگ را مورد شناسایی قرار می دادند .از این رو کودکان و خردسالان فلسطینی وظیفه یافتند که با حمل حوله های مرطوب در میان انتفاضیون ، آنان را در پاک کردن دستانشان ، پس از پرتاب سنگ ، کمک کنند .برخی خبرنگاران در گزارش های خویش آورده اند که گاه پیش از آغاز درگیری ، کودکانی با سن کمتر از پنج – شش سال ، به صحنه آمده و با رفتارهای تحریک آمیز خود ، نظامیان اسرائیلی را دست می اندازند .
روزنامه اسرائیلی جرزالیم پست (7 فوریه 1988م) نوشته است که یک کودک پنج ساله فلسطینی بدون هیچ بیم و هراس ، در برابر سربازان اسرائیلی ایستاد و تیر و کمان خود را به سوی آنان گرفت و آنها را به خشم آورد . انقلابی های فلسطینی با دیدن رفتار کودک و خشم نظامیان ، با صدای بلند خندیدند . یکی از سربازان با عصبانیت به دیگری گفت : کار به جایی رسیده است که کودکان هم از ما نمی ترسند . به اعتراف همه آشنایان به تاریخ معاصر فلسطین و کسانی که حوادث سرزمین های اشغالی را دنبال می کنند ، رژیم اشغالگر هیچ گاه خود را در برابر مخالفان ، این چنین درمانده و ناتوان نیافته بود .
این رژیم ، برای سرکوبی و نابودی انتفاضه ، قریب بیست سال ، هر آن چه در توان داشت ، به میدان آورد و در حقیقت آن چه نکرد ، از حیطه قدرت و اختیارش بیرون بوده است .نیم نگاهی به سیر تحول شیوه های سرکوب انتفاضه ، این واقعیت را به روشنی آشکار می سازد .
با ظهور انتفاضه در دسامبر 1987.م و خیزش بی سابقه و قیام توفنده ملت فلسطین ، رژیم صهیونیستی به زودی خود را در ورطه ای مهلک یافت . طوفان انتفاضه ، چنان مشاعر و تعادل سران این رژیم را بر هم زد که در یافتن راهی برای نجات از این بحران ، سخت دچار عجز و ناتوانی شدند . نه تنها اعمال خشونت و اقدامات وحشیانه صهیونیست ها بر ضد فلسطینیان ، موثر نیفتاد ، که هر روز بر التهاب گدازه انتفاضه افزود .
چند روز پس از آغاز انتفاضه ، دادگاه نظامی رژیم صهیونیستی ، برای نخستین بار ، کسانی را که به اتهام مشارکت در تظاهرات دستگیر شده بودند ، به یک سال حبس محکوم ساخت ، در حالی که پیش از آن ، این کیفر از دو ماه تجاوز نمی کرد . سپس این رژیم به تشدید مجازات های جمعی روی آورد و با وضع مقررات منع عبور و مرور و محاصره منازل و موج گسترده دست گیری ها و زندان و شکنجه و تبعید بازداشت شدگان ، و استفاده از گلوله های جنگی به جای فشنگ های مشقی و پلاستیکی ، اقدامات خود را گسترش داد .
گرچه کمیسیون حقوق بشر سازمان ملل ، از آغاز شکل گیری انتفاضه ، استفاده اعراب فلسطین را از زور علیه اسرائیل ، قانونی خواند ، و اظهار داشت : مردم فلسطین برای بازیابی حقوقشان ، از هر راهی مطابق با اهداف و اصول منشور سازمان ملل و مرتبط با قطعنامه های سازمان ملل حق دارند ، و قیام مردم فلسطین علیه اشغال اسرائیل از تاریخ 8 دسامبر 1987 ، شکلی از مقاومت قانونی آنان است.اما امروز این رژیم با تشدید شیوه های خشن و قهر آمیز ، از گلوله های جدیدی  ضد تظاهر کنندگان بهره جست که آمیزه ای از فلز و پلاستیک بود . در پنج ماه ، 45 فلسطینی به ضرب این گلوله ها به شهادت رسیدند . در سال 1988م. ارتش صهیونیستی برای تعقیب تظاهر کنندگان و تیراندازی به آنان ، از هلی کوپتر استفاده کرد .  استفاده از گازها اشک آور که موجب اختناق و خفگی زنان و کودکان می شد و نیز به کارگیری گازهای کشنده علیه انتفاضیون (که بر خلاف کنوانسیون منع کاربرد سلاح های شیمیایی ، تنها در برخی جنگ ها به کار رفته است) محصول همین دوره می باشد .
با عقیم ماندن این روش ها ، اسحاق رابین ، وزیر وقت جنگ اسرائیل ، برای تادیب کسانی که به پیشرفته ترین تولیدات تکنولوژی جهان ، وقعی نمی نهند . طی فرمانی ، دستور مجازات شکستن استخوان های فلسطینیان را صادر کرد و به همین منظور ، به جای باتون های چوبی ، باتون هایی با ترکیب شیشه و فلز ساخته شد و در اختیار سربازان اسرائیلی قرار گرفت .
در اجرای این سیاست ، دست و پای بسیاری از فلسطینیان را با وارد کردن ضربه های مستقیم شکستند و بسیاری دیگر را بازداشت کردند و به مناطق دور افتاده بردند و در انجا کتک زدند .خشونت رژیم صهیونیستی در سرکوبی انتفاضه و استفاده از سلاح های مرگبار بر ضد فلسطینیان توسط این رژیم چندان گسترش یافته است که شبکه تبلیغات امریکا ، در گفت و گو از پایان بخشیدن به انتفاضه ، از آتش بس و متوقف ساختن قساوت و خشونت سخن می گوید . چنان که گویی از جنگ تمام عیار ، میان دو ارتش یاد می کند . گاه نیز ضمن بازی با تعبیرات و واژه های دیگر ، از خویشتن داری و یا این که دست ارتش را باز بگذارید تا به وظیفه خویش عمل کند گفت و گو می کنند .
این الفاظ و تعبیرات به نفع رژیم صهیونیستی ، با این اهداف تکرار می شود که وانمود سازد این رژیم در عملکرد خود ، تابع اصول اخلاقی و قوانین ویژه است و یا آن که از سلاح ها و امکانات دیگری برخوردار است که مایل به استفاده از آن نیست .رژیم اشغالگر ، با هدف ایجاد رعب و وحشت در میان فلسطینیان ، بمباران شهرها و روستاهای آنان را توسط هواپیما ، تانک و قایق های توپ دار جنگی ، معمولا در نیمه های شب ، آن هم پس از قطع شبکه برق منطقه ، انجام می دهد .
در جریان انتفاضه ، زمانی که ارتش صهیونیستی ، حمله به منطقه فلسطینی و یا حتی روستایی را در برنامه کار خود قرار می دهد ، در خشونت و وحشیگری چنان افراط می ورزد که خاطره دهشتناک حوادث خونبار و عملیات تروریستی سال 1948م در اذهان فلسطینیان ، زنده شود . در این حملات ، منازل فلسطینیان توسط هلی کوپتر توپ دار گوله باران و تخریب می شود و نیروهای صهیونیستی ، بدون هدف آتش مسلسل های خود را به هر سوی می گشایند و به هر جنبنده ای شلیک می کنند و حتی از شلیک موشک های ضد تانک به سوی منازل فلسطینیان دریغ نمی ورزند .