ویژه روز قدس: اسراییل اسیر راهبرد "روز قدس"

 نویسنده: مهدی شکیبائی

16 مرداد 1358 چند ماه پس از حمله رژیم صهیونیستی به لبنان (1978) که با هدف درهم شکستن کانون حضور فلسطینیان درنزدیکی مرزهای فلسطین و همچنین جلوگیری از الگو پذیری فلسطینیان از تحولات درون  ایران صورت گرفت، حضرت امام خمینی (ره) در اقدامی تاریخی و در پیامی مهم آخرین جمعه ماه رمضان هر سال را به عنوان روز جهانی قدس اعلام نمودند.

این اقدام مهم و تاریخی حضرت امام(ره) در آن مقطع حساس برای تاثیر گذاری بر دو حوزه جهان اسلام و جامعه بین المللی صورت گرفت.

در حوزه تاثیرگذاری برجهان اسلام، تعیین این روز برای "امت اسلام" که تا آن روز جهت مقابله با چالشهای جهان اسلام "امام" ی به خود ندیده بود هم امام تعیین کرد و هم امتی واحد برای مقابله با چالشهای پیش رو ترسیم نمود. امامی که جامع نگر و مدبر بود و به خوبی از مشکلات و دشمنان جهان اسلام آگاهی داشت و راهکار مدونی را برای مقابله با اصلی ترین دشمن امت اسلامی ارائه می نمود.

اعلام این روز ابتدا با هدف زنده نگه داشتن مسأله فلسطین و جلب توجه مسلمانان و دولت‏های اسلامی به خطر صهیونیسم صورت گرفت و در عین حال واکنشی ناشی از بصیرت و غیرت اسلامی در برابر خیانت‏های سازشکارانه برخی دولت‏های عربی مانند انور سادات رییس جمهور مقتول مصربود که چند ماه قبل از پیروزی انقلاب اسلامی معاهده صلح با رژِیم صهیونیستی را در کمپ دیوید آمریکا امضا نمود.

اما در حوزه تاثیر گذاری بر جامعه جهانی و گشودن راهی جدید برای فلسطینیان در این عرصه به باور بسیاری از تحلیلگران غربی تعیین روز جهانی قدس ابتکاری برای تاسیس دولت فلسطینی بود. ابتکاری که در نقطه مقابل اقدام دولت بریتانیا در سال 1917  با صدور اعلامیه بالفور جهت تاسیس دولت اسراییل در درون سرزمین فلسطین قرار می گیرد.

30 سال پس از صدور اعلامیه معروف بالفور که در آن حمایت قاطع دولت استعماری انگلیس از تاسیس وطن ملی یهود در سرزمین فلسطین اعلام شد " دولت اسراییل" در سال 1948 با اخراج بیش از 700 هزار فلسطینی از خانه و کاشانه خود تاسیس می شود. این شکل گیری در درون خود البته روند تاسیسی ویژه ای را دنبال کرد. روندی که با انتقال یهودیان اروپای شرقی و اتحاد جماهیر شوروی سابق اغاز و با سرکوب قیام هایی چون قیام براق، قیام عزالدین قسام و... ادامه یافت و در نهایت با جنایات وحشیانه علیه بومیان فلسطینی و اخراج انان از سرزمین مادری خود به تاسیس رژیم اسراییل منتهی شد.

اینک در آستانه سی امین سال تعیین روز جهانی قدس از سوی حضرت امام خمینی (ره) به عنوان راهبردی جهت احیای قضیه فلسطین، تاسیس دولت فلسطینی و نابودی رژیم صهیونیستی قرار داریم. مروری گذرا بر آنچه که از سال 1358 تاکنون در صحنه تحولات منطقه خاورمیانه و فلسطین گذشته است به وضوح میزان اثرگذاری و موفقیت این راهبرد بی بدیل حضرت امام (ره) را تایید می کند. زمانی که حضرت امام روز جهانی قدس را به عنوان روز همبستگی با قضیه فلسطین تعیین کرد کمتر کسی در جامعه بین الملل باور می کرد که سرزمین فلسطین دارای ملت واحدی است. چه اینکه دولت انگلیس و اساسا جنبش صهیونیسم با شعار "سرزمین بدون ملت برای ملت بدون سرزمین" پایه های تاسیس اسراییل را بنا گذاشته بود. ظهور جریان های اسلامی حماس و جهاد اسلامی (در فاصله سالهای 1980 تا 1985) در درون سرزمین فلسطین و به تبع آن بروز و وقوع انتفاضه اول فلسطینیان در سال 1987 خط بطلانی بر نظریه " سرزمین بدون ملت" بود. افکار عمومی جهان برای نخستین بار هویت ملت فلسطین را به نظاره نشستند. این آغاز راهی بود که حضرت امام (ره) با تعیین روز جهانی قدس برای تاسیس دولت فلسطینی و نابودی رژیم اسراییل طراحی کرده بود. در فاصله همین سالها جمهوری اسلامی ایران نیز در گیر جنگی تحمیلی از سوی غرب شد. جنگی که با هدف ممانعت از پیش روی الگوی اسلامی انقلاب ایران در بین ملتهای منطقه و با خوراک مذهبی تهیه دیده شد. به رغم این اما انقلاب ایران به روند صعودی خود در بین کشورهای منطقه ادامه داد و وارد سالهای آغازین دهه 1990 شد. دهه یی که با فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی اغاز و با جنگ اول خلیج فارس علیه رژیم بعث صدام و بحران بالکان ادامه و در نهایت با وقوع انتفاضه دوم فلسطینیان در سال 2000 خاتمه یافت. در طول دهه 1990 غرب کوشید تا با ورود به کارکردهای دیپلماتیک آتش انتفاضه اول فلسطینیان را خاموش و آنان را وادار به ورود به یک پروسه فرضی سیاسی کنند. پروسه یی که برخی از جریان های چپ فلسطینی را با تشکیل حکومتی تحت نام حکومت خودگردان سرگرم کرده بود. اگرچه این نیرنگ با هدف خاموشی آتش انتفاضه اول صورت گرفت اما شراره های این انتفاضه چون آتشی زیرخاکستر روشن بود. پیشنهاد طرح های متنوعی چون مادرید، اوسلو، وای ریور، مریلند، تنت، میچل و کمپ دیوید 2 از سوی غرب در طول دهه نود همه تلاش های آمریکا برای تغییر مسیری بود که انتهای آن برای فلسطینیان مشخص اما برای اسراییل مبهم می نمود. فلسطینیان با تاسی از انقلاب ایران که حالا با خروج از یک جنگ تحمیلی هشت ساله دوران سازندگی و بالندگی خود را آغاز کرده بود روند صعودی حرکت خود را به سمت تحقق آرمان فلسطین پیوسته اغاز کردند. ساعاتی پس از شکست نشست کمپ دیوید 2 در آمریکا و ورود هتاکانه آریل شارون نخست وزیر وقت رژیم صهیونیستی به صحن مسجدالاقصی انتفاضه ای در فلسطین رخ داد که به انتفاضه دوم یا الاقصی مشهور شد. اگر بپذیریم که انتفاضه اول هویت "ملت فلسطین" را در نزد جهانیان به اثبات رساند بنابراین پذیرفتن هویتی به نام "دولت فلسطین" از سوی غرب به دنبال انتفاضه دوم سخنی به گزاف نبوده است چه اینکه حالا خود غربی ها تنها راه حل بحران فلسطین را در تشکیل دو کشور در فلسطین می دانند. ضمن آنکه در فاصله سالهای 1987 تا 2009 ابزار مقاومت ملت فلسطین نیز از سنگ و چوب اینک به موشک های استراتژیک تغییر یافته است. ابزاری که تعادلی در موازنه وحشت بین فلسطینی ها و اسراییلی ها برقرار نمود. حصارکشی در درون فلسطین تحت نام دیوار حایل، خروج اسراییل پس از 38 سال اشغالگری از نوار غزه، اقبال گروههای مقاومت اسلامی در بین مردم فلسطین، پیروزی جنبش حماس در انتخابات پارلمانی فلسطین، تاسیس اولین حکومت اسلامی در نوار غزه و پیروزی نظامی در جنگ 22 روزه غزه همگی دستاوردهایی است که فلسطینیان پس از آغاز انتفاضه دوم به آن دست یافته اند. اگر این دستاوردها را در کنار چالش های امنیتی، سیاسی ، نظامی و اقتصادی اسراییل از یک سو و موفقیت مقاومت لبنان در برابر اسراییل قرار دهیم انگاه بیشتر به میزان موفقیت طرح حضرت امام خمینی (ره) در تعیین روز جهانی قدس پی خواهیم برد. امروز فلسطیندر شرایطی به این موفقیت ها دست یافته است که در سودان خبری از حکومت آمریکایی جعفر نمیری نیست، در افغانستان حکومت اسلامی برپا شده است، در عراق نشانی از رژیم بعث عراق وجود ندارد بلکه دولتی اسلامی حاکمیت در این کشور را به دست گرفته است. در ترکیه جریان های اسلامگرا جناح های لائیک را کنار زده اند. در لبنان مردم این کشور با دو پیروزی در مقابل اسراییل به اعتماد به نفس بالایی دست یافته اند. سوریه به یمن حضور در صف کشورهای مقاومت از موضع برتر با اسراییل برخورد می کند و دست آخر اینکه نفرت از آمریکا و صهیونیسم ملتهای منطقه را به سمت نظریه بیداری اسلامی جمهوری اسلامی ایران در برابر طرح های سازش غرب سوق داده است. دوران تصمیم گیریهای خودسرانه سران عرب گذشته و متحد اصلی رژیم صهیونیستی نیز بواسطه مقاومت منطقه ای در باتلاق خاورمیانه فرو رفته است. در چنین شرایطی اسراییل نیز با طرح  پذیرش "یهودیت اسراییل" از سوی کشورهای منطقه، مدتهاست از ایده ایجاد "اسراییل بزرگ" دست برداشته است. مصداق این مدعا خروج اسراییل از نوار غزه و احداث دیوار حایل در پیرامون مرزهای فرضی خود است. او اینک با گذشت 61 سال از تاسیسش به دنبال حفظ اسراییل کوچک است. شرایط منطقه ای و جهانی کاملا به زیان اسراییل متحول شده است. سلاح های استراتژیکی که روزگاری عامل برتری منطقه یی اسراییل محسوب می شد اینک در کارگاههای کوچکی در نقاط دورافتاده نوار غزه هم تولید می شود چه رسد به کشورهای دارای حاکمیت و استقلال منطقه. رسانه های گروهی که روزگاری اسراییل از طریق آن فلسطینی ها را اقلیتی کوچک در نزد افکار عمومی تبلیغ می کرد اینک چنان وادار به انتشار واقعیت ها شده اند که براساس اخبار انان همه قاره ها در محکومیت جنایات اسراییل در تجاوز 22 روزه غزه به نفع فلسطینی ها تجمعات اعتراض آمیز برپا می کنند. خلاصه اینکه استراتژی حضرت امام (ره) در تعیین اهداف منطقه ای و جهانی روز قدس به ثمر نشسته و سران صهیونیسم اینک همانگونه که تمام توان خود را برای از بین بردن راهبرد ناگسستنی امام و امت حضرت امام خمینی (ره) که موفقتهای پیشتر گفته شده حاصل آن است بکار گرفته اند نیم نگاهی هم به پروژه تعیین وطن جایگزین دیگری در قلب اروپا برای یهودیان دارند. 

 منبع: خبرگزاری قدس