به سوی صلح (2) طمع اردن به سرزمین فلسطین

ادامه از قسمت اول/

دولتهای قبلی اسرائیل از ایجاد تعدادی محدود از تاسیسات یهودی برای اهداف دفاعی حمایت می کردند .اما دولت لیکود از ایجاد تاسیسات زیاد که منطقه را تحت سیطره آنها در می اورد حمایت می کرد که حضور وسیع یهودیان را در مناطق اشغالی به مثابه حقیقتی غیر قابل گذشت ایجاب می کرد . رشد تاسیسات با اصول بدون تغییر درباره کرانه غربی به عنوان بخشی از ارض موعود پیوند می خورد و آنچه که لیکود به آن وجه جغرافیایی می بخشید ، بر اصول دینی رجحان می یافت و فلسطینی ها را به این نتیجه می رساند که دولت اسرائیل تصمیم دارد کرانه باختری و غزه را به طور دائمی به اسرائیل پیوند زند . سر فصل ها ی سیاست خارجی دومین کابینه بگین که در اوت سال 1981 تشکیل شد ، کاملا این هدف را آشکار می کرد .

مشاوران نزدیک من که مستقیما خاورمیانه را تحت بررسی داشتند (برایانارکهات ، ماراک گودینک ، ژان کلودایم و لیزا بوتنهام) سفرهای دائمی به منطقه انجام می دادند تا وضع را بسنجند . همه آنها افزایش جدی تنش ها و خشونت ها در مناطق اشغالی را گزارش می کردند و با وقوع انتفاضه در دسامبر 1987 ، خطر انفجار را گوشزد کردند . ساف (سازمان آزادیبخش فلسطین)به وجی دائمی از شکایت علیه پایمال شدن حقوق بشر در قبال مردم از سوی منابع اسرئیلی ، به سازمان ملل رضایت داده بود . در سال 1968 مجمع عمومی کمیته ای ویژه را برای تحقیق درباره تاثیر حرکات اسرائیلی ها بر حقوق بشر در قبال مردم مناطق اشغالی تشکیل داد ، امام اسرائیل همکاری با کمیته را رد کرده بود .

خشونت در سرزمینهای اشغالی تاثیر ناخوشایند نه تنها بر روایط اسرائیل – سازمان ملل داشت بلکه در روابط میان سازمان ملل و میزبان آن ایالات متحده نیز پیامدهایی زیانبار داشت . ساف مدتها به عنوان یک سازمان تروریستی در امریکا شناخته شده بود و افزایش مداوم درگیریها در خاورمیانه فعالیت کنگره ایالات متحده افزون بر اعتراضات وزارت خارجه ، یک اقدام ضد تروریستی را تصویب کرد که بر مبنای آن ساف از تاسیس یا داشتن دفتری در حوزه قضایی ایالات متحده منع شده بود . در یازدهم ماه مارس سال بعد اوین میز سوم قاضی فدرال به رئیس هیات ناظر ساف اطلاع داد که از بیست و یکم ماه مارس حفظ کردن دفتر هیات ناظران ساف در سازمان ملل در خاک ایالات متحده غیر قانونی خواهد بود .

این اقدام ایالات متحده و سازمان ملل را به طور مستقیم رو در روی یکدیگر قرار داد .

در دیدگاه قانونی سازمان ملل اعضای هیات ساف دعوت شدگان سازمان ملل بودند چرا که وضع حقوقی ناظر از سوی مجمع عمومی به سازمان واگذار شده بود . به همین دلیل تحت توافق بین مقامات ایالات متحده و سازمان ملل ایالات متحده قانونا موظف بود که اقدامات رسمی آنها را در سازمان ملل بپذیرد . موقعیت سازمان ملل را با "ورنون والترز" نماینده دائم امریکا هنگامی که هنوز تحرک کنگره قابل ملاحظه بود مورد بحث قرار دادم .

بدبختانه مشکلات با دولت ایالات متحده درباره ساف تمام شدنی نبود . در 31 ژوئیه 1988 ، شاه حسین از اردن ، حرکت ساف به سوی گفتگوی مستقیم با اسرائیل را به مثابه فرصتی برای کنار کشیدن خود از مساله فلسطین ها تلقی کرد و پیوندهای قانونی و اداری اردن را با کرانه غربی قطع کرد . این به معنای آن بود که اردن بیش از این دستمزدها رانمی پردازد و این تقریبا هزینه 30 درصد دستگاه اداری فلسطینی ها بود . حرکت پادشاه اردن نگرانی عمیق ساف را به دلیل کسری بودجه شدید فلسطینی ها برانگیخت . آنها همچنین به دلیل آنکه عکس العمل اسرائیلی ها رانمی تواستند حدس بزنند نگران بودند . عرفات رئیس ساف در خلال ملاقاتی در ژنو در 27 اوت موضوع را با من درمیان گذاشت . او گفت که مشغله اصلی  اش جاری کردن ایمنی  و حفاظت از فلسطینی ها در مناطق اشغالی است . او حالا واقعا نمی دانست چگونه با حرکات اردنی ها موفق شود اما امکانات عملی برای تاسیس نظامی در سرزمینهای تحت نظارت سازمان ملل در این مناطق به این کار اقدام کند . او گفت که ساف همچنین به راههای کسب استقلال فکر می کند که می تواند مبتنی بر چارچوب قطعنامه 181 مجمع عمومی باشد . پس از اعلام استقلال ، ساف دولت در تبعید راتاسیس خواهد کرد .

به رئیس ساف اطمینان دادم که سازمان ملل اماده است تا همکاری خود را به وسیله بنگاه کار و کمک سازمان ملل برای پناهجویان فلسطینی افزایش دهد . شورای امنیت تازه بیانیه ای را در محکومیت اسرائیل به واسطه اخراج شهروندان از مناطق اشغالی که  نقض پیمان چهارم ژنو بود منتشر کرده بود که در آن از جناح های پیمان خواسته شده بود که به تضمین های خود احترام بگذارند . فکر می کردم می تواند از بیانیه شورای امنیت به عنوان ابزاری در جهت کار بیشتر برای فلسطینی ها بهره گیرم . در جهت ایجاد یک کشور مستقل فلسطینی به عرفات گفتم که شخصا از این امر به خاطر دلبستگی ام به مردم او ، استقبال می کنم . امکان عملیات من ، به هر روی وقتی همه چیز بستگی به واکنش اعضای شورای امنیت و مجمع عمومی داشت ، خیلی محدود شده بود .