همزیستی با فساد اخلاقی در اسراییل (تحقیق)

پوشش رسانه ای  فساد اخلاقی در اسراییل (پژوهش)

 تحقیق انجام شده در دانشگاه تل آویو تحت عنوان "پوشش رسانه ای تجاوزات جنسی در اسرائیل" فاش کرد که رسانه های صهیونیستی به جای مبارزه با انحرافات اخلاقی دقیقا براساس اقدامات برنامه ریزی شده به تشویق این پدیده می پردازند.
به گزارش خبرگزاری قدس (قدسنا) به نقل از "الجزیره" رسانه های اسرائیلی با مخفی کردن انگیزه اصلی این اقدامات که نوع نگاه اجتماعی به زن به عنوان ابزاری پست و بی پایه می باشد در تاکید بر وجود و تاثیر چنین  نگاهی به زن شریک هستند و باعث تکرار جنایات جنسی و غیر اخلاقی بر ضد زنان می شوند.
در این تحقیق آمده است: در پوشش رسانه های اسرائیل بر این پدیده، بین تجاوزهای جنسی و ساختار دینی و مرتبط با أب (= پدر = منظور خداست ) جامعه اسرائیل رابطه ای برقرار نمی شود و از این دیدگاه به مساله نگاه نمی کنند. روشهای پوشش رسانه ای بیشتر باعث تشدید بلکه بحرانی تر شدن پدیده در جامعه صهیونیستی  می شود و به دلیل آنکه پلیس بیشتر موارد را مخفی نگاه می دارد نمی توان به شرایط جامع همه موارد پی برد و مساله را بررسی کرد و تنها باید به برخی اطلاعات نظیر اینکه سالانه دهها هزار مورد تجاوز جنسی در جامعه اسرائیل رخ می دهد اشاره کرد .
ویژگیهای مهم
در این تحقیق با اشاره به تحقیقات مشابهی در اروپا و امریکا طی دو دهه گذشته اشاره شده و آمده است که از ویژگیهای برخورد رسانه ها با این پدیده در اسرائیل این است که به جای مقابله با موضوع آنرا وخیم تر هم کرده اند و به نوعی به "عادی سازی" رابطه با آن پرداخته و آنرا به عنوان حادثه ای حتمی و عادی در زندگی روزمره معرفی کرده اند. در عوض صنعت "انگیزش نژادی" درباره تجاوزهای نابهنجار و خطرناک را مدنظر قرار داده و از مواردی که دو طرف یهودی بوده اند به راحتی عبور می کنند و گویا که اصلا هیچ اتفاقی نیفتاده است و ماجرا امری عادی است که البته قربانیان در این موارد هرگز نمی توانند صدای اعتراض و انزجار خود را به جایی برسانند .
محقق اشاره دارد که در روزنامه های اسرائیلی به جای برخورد با مساله بیشتر به روایتگری و بازی با الفاظ مضحک می پردازند و مثلا الفاظی چون "متجاوز مؤدب" یا " تعدی سرنوشت ساز" یا " تجاوزی به سبک فیلمها" را استفاده می کنند و تنها در پی خوشآمد خواننده قشری خود هستند !

تحریک و انگیزش
نوع پوشش خبری این حوادث در اسرائیل با انبوهی از کلمات و تعابیر تفصیلی و به اصطلاح «بازار گرم کن» توخالی مواجه است تا فقط ارزش خبری حادثه را بیشتر از آنچه هست جلوه دهند و خوانندگان را تا حد تحریک آنان به چنین اعمالی پیش می برند و با شخصی کردن ماجرا و پر پیچ و خم و پرهیاهو نشان دادن آن با تکیه بر جزئیات حوادث و نه با نگاه به جریان طولانی مدت اجتماعی آن، می کوشند حوادث را مرتبط با افراد و نه با کلیت جامعه جلوه دهند و به بعد اجتماعی و سیاسی آن هیچ اشاره ای نمی کنند غافل از آنکه تاثیرات اجتماعی آن تا عمق ریشه های این جامعه را فاسد کرده است .
محقق در توضیح این حالت می نویسد که برخورد با این موضوع بدین صورت، ریشه های اجتماعی این تجاوزها را که از ساختار اجتماعی به خصوص اسرائیلی سرچشمه می گیرد، به کلی انکار می کند . ساختار اجتماعی ای که  حقوق زنان را زیرپا نهاده و تحقیر می کند و جامعه را از هر تهمتی بری می داند و در یک "فرایند سرپوش گذاری مدرن" با مفاد " بررسی جزئیات پدیده و پنهان کردن جوهره اصلی آن " به فراموشی می کشد.
"هاجر لاهب" محقق دانشگاه تل آویو می افزاید که این پدیده کثیف در اسرائیل تنها به عنوان یک عمل جنسی  معرفی می شود و این که مساله  سیطره جنون آمیز و وحشیانه بر یک انسان آزاد و شکنجه کردن اجباری وی و اثبات برتری و اهانت به وی که به کلی فراتر از حدود یک رخداد جنسی محض است نادیده گرفته می شود . به گفته وی ولی مردان اسرائیلی با این دیدگاه که در واقع در حال تعرض به طرف مقابل با سلاحی دیگر هستند و تنها به دنبال برطرف کردن هیجان حیوانی خود نیستند، خلاف آنچیزی را که رسانه ها تبلیغ می کنند را اجرا کرده اند.

زنان پاکدامن و زنان شریر
در این تحقیق آمده است که تمام گزارشهای مربوط به این قضیه حول محور "قربانی" می گردد. تمام اتهامات بصورت غیرمستقیم به وی نسبت داده می شود و با اشاره به ظاهر و لباس پوشیدن و رفتار وی که مردان را به تجاوز ترغیب می کند، می کوشند زنان را مقصر و مردان را بری از اتهام معرفی کنند و استدلال آنها نیز این است "زنانی که پاکدامن هستند با حجاب و رفتار مناسب مانع از تجاوز بر ضد خود می شوند ولی زنان دیگر با رفتار و طرز لباس پوشیدن نامناسب خود سبب تجاوز بوده اند و گویی که عمدا مردان را به خود فراخوانده اند .
رسانه های صهیونیستی  با تمرکز بروی "حقوق متهم " در این باره داد سخن می دهند و از حقوق شهروندی و چه و چه می گویند و در زمان بررسی شرایط قربانی با سخنانی بریده و کوتاه مساله را به نحوی خاتمه می دهند و گاه با ابراز دلسوزی و گاه با ابراز بی اعتمادی این قضیه را که نگاه به زن به عنوان عنصر پست و دون پایه با روشهایی مشخص در حال تقویت و تشدید است ، پنهان می کنند .
در این تحقیق همچنین فرق گذاشتن بین "متهم بی گناه" ! و " متهم متجاوز و محکوم" مورد انتقاد قرار گرفته و آمده است : حتی در صورت اینکه متهم را غول و مجنون و منحرف و بیمار جنسی و حیوان بنامند باز هم این نگاه وجود دارد که از مسوولیت وی بکاهند و در هر حالت و با هر نگاهی اصل شخصیتی فرد در تجاوزهای جنسی را مطرح می کنند و از تاثیر نوع برخورد غلط با این قضایا در این جامعه سخنی به میان نمی آید و حالات اجتماعی موجود به عنوان اثر بلند مدت طریقه نامعقول برخورد با تجاوزهای جنسی ،در این رخدادها مقصر شناخته نمی شوند .
رسانه های اسرائیلی همچنین به جای شناختی عمیق و علمی از این پدیده، با نوعی محافظه کاری عجیب، از متهمان پرونده ها اسطوره هایی فرهنگی می سازند و تنها زمانی به این رخدادها توجه می کنند که یک شخصیت برجسته در این ماجراها به دام افتاده باشد.کسی مثل رییس جمهور موشه کاتساف.
به عنوان مثال هاآرتض که لیبرال ترین روزنامه اسرائیل محسوب می شود دردوم  فوریه و آوریل 2006 از میان 4000 مورد تنها 20 مورد را مطرح کرده و بر خلاف روزنامه های غربی تنها زمانی به این موضوعات توجه می کند که شخص رسوا شده یک "ستاره" سیاسی یا اجتماعی باشد و هرگز این عمل را به رغم آنکه حوادثی  چون تصادفها و جرایم جنایی را نوعی ترور می دانند ، حتی امری ناپسند هم معرفی نمی کنند چه رسد به اینکه آنرا ترور شخصیت بنامند .

تمام/پ/