طوفان الاقصی؛لندن اسرائیلی نیست!

به گزارش خبرگزاری قدس (قدسنا) به نقل از پایگاه اینترنتی شبکه تلویزیونی المیادین، بثینه علیق در مقاله ای با عنوان «طوفان الاقصی ... لندن اسرائیلی نیست» نوشت: برگزاری بزرگترین تظاهرات در حمایت از فلسطین و محکومیت «اسرائیل» و جنایاتش در غزه یک امر عادی و گذرا نیست؛ این مسئله دارای ابعاد مختلفی است و برجسته ترین جنبه اش آن است که مکان تظاهرات یعنی لندن یکی از ««اسرائیلی ترین» مناطق در جهان است.

شواهد زیادی وجود دارد که این نتیجه گیری را تأیید می کند. تنها چند ماه قبل سندی بین انگلیس و «اسرائیل» امضا شد که نقشه راه جدید است تا روابط بین دو طرف به سطح در نظر گرفته شده در این سند برسد. این سند به روشنی بیانگر عمق رابطه و قدرت و استحکام آن است و هدفش ،بر اساس این سند، رسیدن به روابط شراکت راهبردی است.

این سند دارای فصل های متعدد و متنوعی مانند دفاع، امنیت، تجارت، بهداشت، آب و هوا، سایبری، آموزش و غیره است اما برجسته ترین بخش این سند، موافقت انگلیس در توافق با تل آویو بر سر تفسیری است که صهیونیسم از یهودی ستیزی ارائه کرده و لندن متعهد شده است با جنبش «بی. دی. اس» یا همان جنبش تحریم جهانی اسرائیل مقابله و با فعالیت دادگاه عدالت بین المللی و دادگاه کیفری بین المللی در ارتباط با تحقیقات مربوط به جنایات جنگی و جنایات ضد بشری که «اسرائیل» علیه ملت فلسطین مرتکب می شود، مخالفت کند.

در این سند که خودش را «زنده و ناظر به آینده» توصیف کرده، آمده است ««اسرائیل» و انگلیس به شراکت عمیق و تاریخی مان می بالند و افتخار می کنند».

این سند، منطقِ منافع مشترک و زبان حقوقی و دیپلماتیک را که معمولا در چنین توافقنامه هایی وجود دارد، کنار گذاشته و به جایش این عبارت در آن آمده است:

«ما دوستان قوی و فطرتاً هم پیمان هستیم» که همین پرسشهای زیادی را درباره اصطلاح «ائتلاف فطری» که به نظر می رسد وارد زبان روابط بین الملل شده و در عین حال تعجب برانگیز است،  مطرح می کند.

همین برداشت و تصور، با شنیدن سخنان ترزا می نخست وزیر اسبق انگلیس به وجود می آید. او با انکار واقعیتها و مخالفت با حقایق، «اسرائیل» را داستان یک موفقیت عظیم و چراغ راه رواداری و تسامح توصیف کرده است!

ترزا می جنایات «اسرائیل» و قتل عامهایی را که مرتکب می شود و نقض قوانین بین المللی از سوی اسرائیل و نژادپرستی و نسل کشی ها و تبعیض نژادی هایش را از هنگام تأسیس نادیده گرفته و «اسرائیل» را  مشعل فروزان رواداری و تسامح توصیف کرده است.

انتشار مستندی با عنوان «لابی صهیونیسم در انگلیس»، تفسیر کننده بسیاری از عللی است که موجب می شود سیاستمداران انگلیسی چنین مواضعی داشته باشند. این مستند از فعالیت های لابی صهیونیسم در لندن سخن می گوید و مثال های زیادی می آورد که بازتاب نفوذ و قدرتش در تأثیرگذاری بر زندگی سیاسی در انگلیس است.

این مستند تصاویر محرمانه ای را به نمایش می گذارد که بیانگر دخالت یک دیپلمات انگلیسی در تلاش برای سرنگونی برخی سیاستمداران انگلیسی و برنامه ریزی یک دیپلمات دیگر برای کمک به وزیران برای سرنگونی همکارش است که آشکارا با شهرکسازی موافقت می کند.

در این مستند به تاریخ لابی صهیونیسم در انگلیس پرداخته شده که از دهه 1970 میلادی با ادغام سازمان فدرال صهیونی و شورای یهودیان انگلیس به نفع تأسیس، نخستین سازمان روابط عمومی حامی «اسرائیل» در انگلیس آغاز شده است.

پس از این گام در سال 1989 میلادی گام دیگری با تأسیس مرکز امور عمومی «اسرائیل» و انگلیس برداشته شد.

این مرکز برای تأمین منافع «اسرائیل» فعالیت و نقش بزرگ، چشمگیر و مؤثری در رویارویی با پویش تحریم جهانی «اسرائیل» و تقویت شراکت بین دو طرف در بسیاری از حوزه ها ایفا می کند.

مارک کرتس در مقاله ای از روابط ویژه بین انگلیس و «اسرائیل» دست کم در 9 حوزه از جمله فروش سلاح و نیروی هوایی و استقرار هسته ای و نیروی دریایی و سازمان اطلاعات و تجارت سخن می گوید.

این رابطه، مکمّلِ مسیرِ شراکتِ کاملِ انگلیس در طرح استعماری صهیونیستی و نژادپرستانه است که از حدود دو قرن پیش ادامه دارد و بر اساس اسناد انگلیسی، گشوده شدن درهای فلسطین به روی مهاجرت یهود به آن یکی از اهداف انگلیس از قرن نوزده میلادی بوده است.

انگلیسی ها، یهودیان را به ایجاد شبکه ای از شهرکهای (صهیونیست نشین) در فلسطین تشویق و ترغیب کردند تا روزی برسد که این شهرکها، مصر را نیز از سوریه جدا کند و به لحاظ جغرافیایی- راهبردی، مانع ارتباط آن دو شود.

شماری از شخصیتهای انگلیسی- یهودی در شکل گیری این باور نزد تصمیم گیران در لندن نقش مهمی ایفا کردند. لرد شافتسبری دوست لرد روچلد یکی از آنهاست. این دو فرد از ثروتمندترین یهودیان غرب و مشتاق ترین آنان برای صدور مازاد یهودیان از اروپای غربی به فلسطین بودند.

شافتسبری در یادداشتهایش به صحبتهایش با پالمرستون نخست وزیر وقت انگلیس در سال 1838 میلادی اشاره کرده که با او درباره مصائب یهود صحبت کرده و پالمرستون هیچ اهمیتی به این سخنان نداده بود اما برق از چشمانش با شنیدن منافعی که لندن در صورت حمایت از رؤیای یهودیان خواهد پریده بود.

تلاشهای یهودیان در جهت تبدیل این رؤیا به حقیقت ادامه یافت و با آغاز دهه پنجم قرن نوزده میلادی تب یهودیت در انگلیس به اوج خود رسید.

نیمه دوم قرن نوزدهم میلادی دیزرائیلی به نخست وزیری رسید که نخستین و آخرین یهودی بود که مسئولیت نخست وزیری را در انگلیس عهده دار شد و به شدت صهیونیست بود.

دیزرائیلی به روچلد برای خرید سهم مصر از شرکت کانال سوئز کمک کرد و یک سال بعد پس از اتمام این معامله مشکوک یعنی در سال 1877 میلادی خانواده روچلد هزنیه ایجاد نخستین شهرک برای یهودیان را در فلسطین یعنی «بتاح تکفاح» پرداخت.

در بحبوحه جنگ جهانی اول حضور مارک سایکس در وزارت خارجه انگلیس یک فرصت بود که ناحوم سوکولف وارث هرتزل در کنفرانس صهیونیسم به آن اشاره کرده و گفته بود: «وظیفه ام آن است که درود ویژه ای به مارک سایکس بفرستم او روح الهام بخش و به حرکت در اورنده در جهت دهی به کار ما بوده است.»

اما بیشترین سهم در تحقق اهداف یهودیت را آرتر بالفور دارد که اعلامیه مشهورش را به روچلد داد و در آن بر ایجاد کشوری برای یهودیان در فلسطین صحه گذاشته شده بود.

انگلیسی ها در عملی کردن این اعلامیه درنگ نکردند و هنگام قیمومیت انگلیس بر فلسطین و زیر نظر مستقیم انگلیس، موجهای مهاجرت یهودیان به راه افتاد و شهرکها با توسل به خشونت و نیرنگ و تجاوز به عنف و رشوه تا اعلام تشکیل رژیم صهیونیستی در سال 1948میلادی گسترش یافت.

در مرحله بعدی لندن از این رژیم تازه متولد یافته به شکلهای مختلف حمایت کرد.

تجاوز سه جانبه به مصر در سال 1956 میلادی با همدستی انگلیس و فرانسه با «اسرائیل» و مشارکت فعال لندن و پاریس برای تحقق هدف «اسرائیل» در حمله به مصر صورت گرفت. لندن، بهای مشارکتش را در این جنگ که از بزرگترین اشتباهاتی که در عرصه سیاست خارجی اش قلمداد شده است پرداخت.

این جنگ همچنین یکی از عللی قلمداد شده که به سقوط تدریجی امپراتوری انگلیس و افول تأثیرگذاری آن به خصوص در منطقه ما منجر شد اما حمایت لندن از «اسرائیل» کاهش نیافت و «اسرائیل» در جنگ سال 1967 میلادی با هواپیماهای فرانسوی و تانکهای انگلیسی پیروز شد.

پس از پایان این جنگ، انگلیس پیش نویس قطعنامه 242 را به شورای امنیت ارائه کرد و در این متن از کلمه «بخشی از اراضی» به جای «اراضی» استفاده شد. این بازی به خالی شدن قطعنامه از محتوایش و از هرگونه تأثیری منجر شد و به اهداف «اسرائیل» خدمت کرد.

با وجود برخی تضادهای ثانویه و حاشیه ای در روابط بیش از 50 ساله لندن و تل آویو اما این تضادها بر ماهیت محکم و قوی آن عملا تاثیری نداشته است.

مارک کرتس خاطر نشان می کند انگلیس طی دهها سال گذشته از محکوم کردن کشتار فلسطینیان به دست «اسرائیل» خودداری و همواره به ترغیب آن به خویشتنداری بسنده و لندن با هرگونه پیش نویس یا قطعنامه ای که بر گشودن تحقیقات از اسرئیل درباره قتل مخالفت کرده و انواع تسلیحات مختلف از جمله زیردریایی هسته ای به تل آویو فروخته و در دادن قطعات یدکی هواپیماها هنگام حملات به غزه نیز درنگ نکرده است.

کرتس به مشارکت کشورش در ارتقای تسلیحات هسته ای «اسرائیل» در دهه های پنجاه و شصت میلادی قرن گذشته اشاره کرد و از روابط گسترده اطلاعاتی سخن گفت که اسناد محرمانه ای که ادوارد اسنودن منتشر کرد از بسیاری از جوانب این روابط پرده برداشت.

همه این تلاشهای تاریخی صورت گرفته، مانع آن نشده است که یک بخش تأثیرگذار از افکار عمومی انگلیس از اختاپوس بانفوذ اسرائیلی-صهیونیستی در لندن رها شوند. انگلیسی ها فعالانه در جنبش تحریم جهانی «اسرائیل» شرکت کرده اند و تظاهراتی که به تازگی در لندن برگزار شد نوید بخش مسیر حمایت از آرمان فلسطین در انگلیس است و می توان روی افزایش آن در مرحله آینده حساب کرد.

امواج طوفان الاقصی از فلسطین و منطقه عبور کرده و به قلب پایتختهایی رسیده که به حمایت بی قید و شرط از «اسرائیل» عادت کرده اند و وحشیگری «اسرائیل» در قبال کودکان غزه، یک فرصت برای بازگرداندن اعتبار به آرمان فلسطین در سراسر جهان است همچنانکه به روشنی و بدون کوچکترین شکی آشکار شده که حمایت از فلسطین، پاک ترین تعبیر فطری حتی در خیابانهای لندن است که «اسرائیل» گمان می کرد موفق شده است آن را «اسرائیلی» کند.

انتهای پیام/ ع.ج