نسل کشی صبرا و شتیلا ؛
پیوند صهیو - فالانژی

 نسل کشی صبرا و شتیلا ؛ پیوند صهیو - فالانژی علیه فلسطین

خبرگزاری قدس (قدسنا)- محمد شاهدی*:

تاریخ  نکبت بار حیات رژیم صهیونیستی مملو از جنایت‌هایی است،علیه ملت مظلوم فلسطین و دیگر ملت های منطقه و جهان، که به صورت مستقیم یا غیر مستقیم انجام شده است.گروه‌های تروریستی رژیم صهیونیستی 12 کشتار برنامه‌ریزی شده قبل از اعلام موجودیت این رژیم در سال 1948 انجام داده بودند و 44 کشتار برنامه ریزی شده نیز در روستاها و شهرهای مختلف لبنان و فلسطین بعد از نکبت انجام دادند.

اردوگاه صبرا و شتیلا 2 اردوگاه از مجموع 12 اردوگاه آوارگان فلسطینی در لبنان به شمار می‌روند که در جنوب این کشور واقع شده اند.این دو اردوگاه فلسطینی هایی را در بر می گرفت که از همان آغاز اشغال فلسطین در سال 1948 در آن پناه گرفته بودند و اغلب آنها از ساکنان منطقه الجلیل در شمال فلسطین اشغالی محسوب می شدند.

روزهای 25 ، 26 ، 27 شهریور 1361 (  16 – 18 سپتامبر ۱۹۸۲ سپتامبر ) مصادف با سی و هفتمین سالگرد قتل عام صبرا و شتیلا،یادآور خونین‌ترین و بی‌رحمانه‌ترین کشتارهای قرن بیستم رژیم غاصب صهیونیستی است.در این محاصره 3 روزه که به سرکردگی آریل شارون روی داد،حدود 3500 نفر،ساکنان این اردوگاه اعم ازکودکان،زنان و سالخوردگان به شهادت رسیدند.این عملیات ظاهرا با هدف انتقام ترور بشیر جمیل رئیس جمهوری وقت لبنان که آوارگان فلسطینی هیچگونه نقشی در این ترور نداشتند،صورت گرفت اما در واقع نسل کشی فراموش نشدنی را رقم زد.

آریل شارون با همکاری رافائل ایتان،رئیس وقت ستاد ارتش رژیم اسرائیل، رهبری این کشتار وحشیانه را برعهده داشت.شارون را در این کشتار جمعی و جنایت‌بشری، شاخه نظامی حزب کتائب لبنان (فالانژیست‌ها) همراهی می‌کردند که در میان رهبران آنان نام‌هایی چون سمیر جعجع (از رهبران جریان 14 مارس لبنان) به چشم می‌خورد.

اما به واقع این جنایت اسرائیل نیز به مانند سایر جنایاتش در منطقه، با چراغ‌سبز آمریکا همراه بوده است. در این زمینه روزنامه نیویورک‌تایمز در سال 2012 با انتشار گزارشی افشاگرانه از وجود اسنادی پرده برداشت که بر اساس آن آمریکا در جنایت صبرا و شتیلا دست داشته است. بر اساس این گزارش در 17 سپتامبر سال 1982 همزمان با وقوع این جنایت، آریل شارون با موریس درابر نماینده وقت آمریکا در خاورمیانه دیدار کرد و هماهنگی‌هایی را در این خصوص با وی انجام داد.

این آمار‌ها از سوی روزنامه نگارانی مطرح می‌شود که علیرغم تلاش صهیونیست‌ها برای مخفی کردن قتل عام با سوزاندن اجساد یا پنهان کردن آن موفق به ورود به اردوگاه شدند. این روزنامه نگاران می‎گویند که شاهد جنایات وحشتناکی مانند تجاوز به زنان، تکه تکه کردن اجساد، کشته شدن جوانان و ... بودند.

ژانت استیونس روزنامه نگار آمریکایی حاضر در اردوگاه گفت: من زنان کشته شده‌ای را دیدم که اعضای بدنشان با فاصله از آن‌ها افتاده بود، مردان جوانی که پس از قرار گرفتن پای دیوار کوچه‌ها هدف شلیک گلوله قرار می‌گرفتند، زن بارداری با چشمان باز که چهره کبودش خبر از جنایت می‌داد، کودکان و نوزادان بی شماری که چاقو خورده یا مورد تجاوز قرار گرفته و به سطل زباله پرت شده بودند.

منیر محمد یکی از بازماندگان جنایت اردوگاه شتیلا می‌گوید: پس از شلیک به ما و وقتی که همه بر زمین افتادیم آن‌ها مرتبا در کنار ما راه می‌رفتند و می‌گفتند اگر هنوز زنده هستید بگویید، ما به شما رحم کرده و به بیمارستان منتقل خواهیم کرد. زود باشید بگویید. اگر کسی حرف‌های آن‌ها را باور و ناله می‌کرد آن‌ها با شلیک مجدد وی را نجات می‌دادند. چیزی که واقعا باعث ناراحتی من شد، تنها مرگ من نبود. من نمی‌دانستم آیا مادر و خواهران و برادرم فوت کرده‎اند.

می‌دانستم که بیشتر مردم اطراف من کشته شده‎اند. این درست است که من از مرگ خودم ترسیدم، اما آنچه که باعث ناراحتی من شد، این بود که آن‌ها تمام شب در حال مستی می‌خندیدند و از جنایت خود لذت می‌بردند. سپس پتو‌ها را بر روی ما کشیدند و صبح آنجا را ترک کردند. تمام شب صدای گریه و فریاد دختران را می‌شنیدم. نمی‌توانم به خاطر بیاورم چه تعداد دختر مورد تجاوز قرار گرفتند. فریاد‌های همراه با ترس و درد این دختران را هرگز نمی‌توانم فراموش کنم.

همچنین به دلیل اعتراضات گسترده افکارعمومی،پس از این جنایت، کمیته‌ای بین‌المللی متشکل از حقوقدانان برجسته کشورهای مختلف از جمله حقوقدانان غربی تشکیل شد.این کمیته پس از تحقیقات درباره فاجعه صبرا و شتیلا با ارائه گزارشی رژیم صهیونیستی را مسئول این کشتار اعلام و تصریح کرد کشتار صبرا و شتیلا یک جنایت جنگی و ضد بشری است که هر کسی که به نوعی در آن مشارکت داشته است باید مجازات شود.در این چارچوب، سازمان ملل نیز ۱۶دسامبر ۱۹۸۲ با محکوم کردن کشتار صبرا و شتیلا آن را نسل‌کشی نامید و قطعنامه‌ای در این خصوص با ۹۸ رای موافق مقابل ۱۹رای مخالف و۲۳ رای ممتنع تصویب شد.در سال ۱۹۸۳ کمیسیونی به ریاست شان مک براید، رئیس وقت مجمع عمومی سازمان ملل اعلام کرد رژیم صهیونیستی به عنوان نیروی مسئول کنترل و نظارت بر اردوگاه در این خشونت مقصر است.به رغم درخواست‌های بین‌المللی برای مجازات رژیم صهیونیستی و مزدورانش در لبنان به دلیل جنایت صبرا و شتیلا عملا هیچ حرکتی توسط مجامع بین‌المللی و دولت‌های غربی مدعی حقوق بشر در این رابطه صورت نگرفت.

حتی پس از آن و در آستانه انتخاب آریل‌شارون به نخست‌ وزیری رژیم صهیونیستی،خانواده‎های قربانیان قتل‌عام صبرا و شتیلا با استناد به قانونی که اولین بار در سال ۱۹۹۳ در مورد نسل‌کشی رواندا اعمال شد، اقامه دعوی کردند. در ۱۲ فوریه سال ۲۰۰۳ نیز دادگاه عالی بلژیک حکم به قابل پیگرد بودن آریل شارون را که در آن مقاطع زمانی نخست وزیر رژیم صهیونیستی بود، صادر کرد.رژیم صهیونیستی این اعلام جرم را سیاسی دانست. در نهایت در ۲۴ سپتامبر ۲۰۰۳ به خاطر تغییراتی که در قوانین بلژیک از آغاز این حادثه ایجاد شده بود، دادگاه عالی بلژیک قرار منع تعقیب آریل شارون به اتهام جنایت جنگی را صادر کرد.

به این ترتیب جهان هیچگاه اسرائیل را بدلیل جنایاتش در پای میز محاکمه ندیده است و این موضوع علی رغم اعتراض فلسطینی‌ها و افکار عمومی جهان مبنی بر ضرورت رسیدگی به جنایات رژیم صهیونیستی هنوز به نتیجه ای نرسیده است و همچنان شاهد نسل کشی مسلمانان مظلوم فلسطینی هستیم.

این مهم در حالی است که سندها و مدارک زیادی مبنی بر وقوع چنین نسل کشی در حافظه تاریخی جهان به ثبت رسیده است. اما با این وجود سازمان های بین المللی و کشورهای غربی هنوز نیز دراین مورد سکوت می کنند و قدمی در محکومیت و مجازات عاملان بر نداشته اند. در حالی که برای هولوکاستی که هیچ سند و مدرک محکم و متقنی ندارد و صرفا بر پایه خاطراتی است، روزی را برای آن در تاریخ جهان به ثبت می رسانند، هر ساله در سالروز آن ادای احترام می کنند،در کتابهای درسی آن موضوع را برجسته می کنند،برای منکر شدن آن قوانین محکمی را تصویب می کنند.

آری این چنین است حقوق بشر به اصطلاح غربی، ملتی که  بیش از 70 سال از حق قانونی خود محروم است، در دایره آن قرار نمی گیرد. این معنای واقعی عدالت و حمایت از مظلوم و حقوق بشر در دنیاست.

*کارشناس ارشد مسائل منطقه

انتهای پیام/