غزه در آتش و خون!!!

بدون تردید تحولات جدید مصر تاثیر منفی شدیدی را بر همه ابعاد زندگی فلسطینیان ساکن نوار غزه گذاشته و خسارت های اقتصادی ، اجتماعی ، فرهنگی و بشری غیر قابل جبرانی بر این منطقه تحمیل کرده است.

بگزارش خبرگزاری قدس(قدسنا)به یاد دارم دوران تحصیل در دوره ابتدایی و راهنمایی و دبیرستان را. در حالی که در حال نوشتن تکالیف و مشق شب بودم ناگهان برق میرفت و من چه حالی پیدا میکردم. با زمین و زمان دعوا داشتم.مادر مهربانم فورا برای ما وسایل روشنایی مهیا می کرد.وازخدا میخواست آینده فرزندانش دستخوش چنین حوادثی قرار نگیرد.

ولی اگر نگاهی گذرا به تحولات جاری در غزه داشته باشیم این سوال را از خود می پرسیم که دانش آموزان غزه که به معنای واقعی و حداقل 16 ساعت از روز را از نعمت برق محروم هستند چکار می کنند. من پدر و مادر داشتم تا از من دلجویی کنند و به من امید دهند و ناراحتی ایجاد شده از قطعی موقت برق را از دل من بیرون کنند ولی دانش آموزان غزه ای چکار کنند که بسیاری از آنان پدر و مادرشان را از دست داده اند و کسی را ندارند که نازشان را بکشد و بار سنگین مشکلات را تا حد زیادی از دوش آنان بردارد.

بسیاری از دانش آموزان غزه ای به مدرسه نمی روند زیرا جنایت های پیاپی صهیونیست ها باعث شده است که بسیاری از اعضای بزرگ خانواده شان زمین گیر شوند.قطع نخاع شوند و یا این که دست و پاهایشان قطع گردد و نتوانند برای خانواده خود کاری کنند در این صورت همین دانش آموزان هستند که کمک خرجی خانواده می شوند و سعی می کنند به جای رفتن به مدرسه به دنبال کسب و کاری بروند تا قوت لایموت خانواده شان را تامین کنند. راستی تا حالا روزه گرفتن در تابستان در بیرون از خانه را تجربه کرده اید. ولی بدانید که ساکنان مسلمان غزه چند سالی است که در گرما و تاریکی روزه می گیرند.

اصولا چنین است روزه داران برای فرار از عطش گرما و روزه به خانه های خود پناه می برند تا با بودن در مقابل برخی از وسایل خنک کننده و سرمایشی این عطش را تقلیل دهند ولی مردم غزه به علت نبود برق بیرون بودن را بر ماندن در داخل خانه که در روز به جهنمی تبدیل میشود ترجیح می دهند. بحران واقعی در غزه از سال 2007 – 2008 شروع شد زمانی که رژیم صهیونیستی این منطقه را تحت محاصره ظالمانه کامل قرار داد.

نوزدهم ژانویه سال 2008 بود که ایهود باراک وزیر جنگ وقت رژیم صهیونیستی دستوربسته شدن همه گذرگاه های غزه را صادر کرد.همه راه های ارتباط غزه با خارج و بالعکس ( دریایی ، زمینی و هوایی ) به روی فلسطینیان بسته شد. حسنی مبارک دیکتاتور سابق مصر نیز که در آن زمان هنوز مسند قدرت در این کشور را در دست داشت با صهیونیست ها همراه شد و برای انتقام جویی از مقاومت گذرگاه مرزی رفح را بست.

این اقدام صهیونیست ها و جیره خواران منطقه ای آنان در ابتدای امر برای فلسطینیان غافلگیر کننده بود ولی به تدریج توانستند راه های جایگزینی برای تامین حداقل نیاز اساسی خود پیدا کنند.یکی از این گزینه ها ایجاد تونل ها بود. بسیاری از کالاهای اساسی مورد نیاز مردم غزه از این طریق و با هزینه تقریبا مناسبی تامین می شد.مواد سوختی مورد نیاز خودروها ، وسایط نقلیه مختلف ، بیمارستان ها ، مدارس و دانشگاه ها ، مراکز دولتی و خصوصی و ماهیگیران مرتفع شده بود.

مردم غزه به همین شیوه زندگی عادت کرده بودند و با به قدرت رسیدن محمد مرسی رییس جمهور سابق مصر شرایط برای آنان بهتر شدو به آینده امیدوارتر شدند تا این که تحولات جدیدی در مصر رخ دادو ارتش مصر با بهانه های مختلف نابودی تونل های غزه را در اولویت قرار داد و این شد که تنها کانال و روزنه امید فلسطینیان نقش بر آب شد. بسته شدن تونل های غزه و تاثیر منفی زیاد آن بر همه ابعاد زندگی مردم بحدی است که امروز فریادهای مختلفی از سرتاسر جهان از سوی آزادیخواه جهان به گوش می رسد که : به داد غزه برسید.غزه در آستانه فاجعه بشری قرار دارد.

بیمارستان های غزه در خاموشی کامل بسر میبرند.نوزادان غزه از شیرخشک محرومند.بحران آب اشامیدنی وسوخت در غزه بیداد می کند و... آری این روزه