روابط تهران و دمشق الگویی برای کشورهای منطقه ...

مهدی عزیزی

دیدار روز پنجشنبه  محمود احمدی نژاد رئیس جمهوری اسلامی ایران با بشار اسد همتای سور ی وی
در حالی انجام گرفت که دو کشور سه دهه از روابط مشترک و دوستانه را پشت سرنهاده اند که همواره بر  اعتماد دوجانبه و گام نهادن در مسیر صلح استوار بوده است.
امروز حق ایران و سوریه است که به عنوان یک الگوی برتر در ادبیات سیاسی کشورهای منطقه مطرح شوند ، ادبیاتی که در سالهای 2000 به بعد دچار تغییرات مهمی شد که می توان از  افزایش حاشیه آزادی عمل در برابر فشارهای خارجی  و چالشهای منطقه ای و ایستادگی در برابر تهدیدات تل آویو و واشنگتن به عنوان مهمترین مدلهای جدید در منطقه خاورمیانه نام برد.
تهران و دمشق الگویی جدید برای حسن همجواری کشورهای منطقه هستند که تلاش می شود  در آن براساس مفاهیم مشترک ، عنصر دخالت خارجی در روابط دیپلماتیک منطقه حذف شود و روابط مشترک جایگزین آن گردد. الگویی که کشورهای عرب منطقه آن را نادیده گرفتند.
تفسیر رفتارهای سیاسی تهران و دمشق در سه دهه  روابط مشترک تاکیدی بر موفقیت آمیز بودن الگویی است که همواره بر وحدت مواضع و راهبردهای مشترک در برابر چالشهای خارجی تاکید کرده است . با ارزیابی این روابط می توان به ناکارآمد بودن راهبرد و سیاست کشورهای عربی در تعامل با تهران دست یافت .. کشورهایی که می توانستند با بهره گیری از این الگو به موفقیتهای بزرگی در عرصه داخلی و خارجی دست یابند.
این در حالی است که نوع نگاه برخی کشورهای عربی به ایران وسوریه و روابط این دو کشور برگرفته از تعریفی بود  که رسانه های غربی و واشنگتن و تل آویو به ایران داشتند ...
اما این پرسش مطرح است که اکنون جایگاه ایران وسوریه در روابط بین الملل و منطقه در چه سطحی است و کشورهای عربی از همراهی با سیاستهای واشنگتن به چه موقعیتی رسیده اند؟
بدیهی است که تعریف امروز افکار عمومی منطقه و جهان از ایران وسوریه تعریفی واقع گرا ، برگفته از فرهنگ مقاومت و استقلال طلبی است که از قدرت مانور گسترده ای در برابر تهدیدات منطقه ای و خارجی برخوردار هستند. تهران و دمشق امروز تعیین کننده تحولات منطقه ای هستند.
واقعیت این است که امروز  این روابط  در جایگاه واقعی خود قرار گرفته است ؛ روابطی که  منطق  خود را از ماهیت مفاهیم مشترک دو دولت و دو ملت و  براساس محورهای اخلاقی ،  انسانی و اسلامی می گیرد که از سویی می تواند مدل جدیدی برای بازستانی نقش کشورهای منطقه در برقراری امنیت وثبات خاورمیانه باشد.
مفهوم امنیت ملی نیز از مفاهیم دیگری است که براساس آن ،  رژیم صهیونیستی عنصر خطرناکی در آن  به شمار می رود . از اینرو دیدار احمدی نژاد از سوریه نه تنها برای تاکید بر اندیشه تبادل افکار و هماهنگی مواضع  انجام گرفت بلکه این دیدار در شرایط کنونی منطقه ،  تاکیدی بر احساس مشترک دو  کشور در فهم خطر صهیونیسم و اهمیت افزایش روابط ایران و سوریه بود که از سویی دیگر به حذف تلاش برخی جریان های منطقه ای برای  بازاریابی خطر ایرانی کمک می کند.
تلاشی که از سوی رسانه های اسرائیلی و غربی برای ارائه چهره ای خطرناک از جمهوری اسلامی ایران به اعراب مدیریت می شود. به اعتقاد ما الگوی روابط ایران وسوریه و حزب الله لبنان می تواند بهترین الگوی برای کشورهای عربی باشد تا براساس مفاهیم مشترک سیاسی و امنیت ملی در برابر تهدیدات منطقه ای و عنصر خطرناک صهیونیسم چیره شوند.