دمکراسی بنی صهیون (بحرانهای داخلی اسرائیل)

رژیم صهیونیستی که نام " اسراییل" برخود نهاده است  از نابسامانی ها ، گسست ها و مباحث خرافاتی بزرگی رنج می برد به گونه یی که پیش بینی می شود بزودی مجموعه این عوامل باعث فروپاشی این رژیم از درون شود.این نابسامانی ها و از هم گسیختگی ها ناشی از عوامل مختلف اجتماعی ، اقتصادی ، ایدئولوژیکی ، جغرافیایی ، جمعیتی ، فرهنگی و سیاسی است که در این مقوله بعد فرهنگی آن مورد بررسی قرار می گیرد.

عوامل اجتماعی :
عامل اجتماعی یکی از مهم ترین عواملی است که مشکلات سرنوشت ساز و تعیین کننده ای برای صهیونیست ها ایجاد می کند . این عامل ( اجتماعی ) را می توان در راستای سه موضوع اساسی مورد بررسی و ارزیابی قرار داد.

تنش طبقاتی در داخل جامعه رژیم صهیونیستی

آنچه امروز جامعه "اسرائیل" نامیده می شود متشکل از فلسطینیانی است که به عرب های 48 معروف شدند.  فلسطینیانی که سرزمین و دیار خود را در زمان وقوع جنگ 48 و اعلام رسمی تشکیل حکومت صهیونیستی ترک نکردند و از روی اجبار متاسفانه ضمن دولتی موسوم به اسرائیل به زندگی خود ادامه دادند. این فلسطینیان بدون تردید ساختار اصلی این حکومت اشغالگر را تشکیل می دهند و به همین دلیل صهیونیست ها نگرانند زیرا شمار اعراب ساکن فلسطین اشغالی به مراتب بیشتر از جمعیتی است که یهودی خوانده می شوند. رشد جمعیتی آنان ( عرب ها ) در مقایسه با یهودیان روند فزاینده ای به خود گرفته است و این خطری برای حکومت صهیونیستی به شمار می رود، حکومتی که زبان رسمی خود را عبری و دین رسمی خود را یهودیت اعلام کرده است.
فلسطینیان ساکن در اراضی 48 شهروندان اسرائیلی نامیده شده اند  ولی شهروندان درجه سه محسوب می شوند در نتیجه در راستای تنش و رقابت طبقاتی وجود ندارد و به همین علت از تبعیض و ظلمی که در حقوق اقتصادی و سیاسی آنان در جهت حفظ منافع یهودیان می شود رنج می برند به گونه ای که عرب های ساکن فلسطین اشغالی به عنوان پست ترین و پایین ترین طبقه جامعه اسرائیل به شمار می روند و این موارد  نقض اساسی و آشکار دمکراسی در رژیم صهیونیستی است که به داشتن دمکراسی مدعی است.
بنا بر این برای حکومتی که ادعای دمکراسی  دارد جایز نیست میان افراد  خود به دلایل دینی یا نژادی تفاوت قائل شود هر چند که همه جهان می داند اسرائیل دولتی  نژادپرست است هر چند که غرب همچنان به ایجاد تردید در اسطوره دمکراسی اسرائیل مصمم است.
طبقه متوسط ( واقع در رتبه دوم ) یهودیان سفاردیمی یعنی یهودیان شرقی هستند که از کشورهای عربی و منطقه شرق به اسرائیل مهاجرت کرده ا ند و از این مهاجرت احساس زیان و نارضایتی می کنند و همواره در حالت تنش با با طبقه بالا یعنی اشکنازی ها می باشند. اشکنازی ها همان یهودیانی هستند که از کشورهای غربی به اسرائیل مهاجرت کردند و طبعا ادعا می کنند طبقه برترند به این دلیل که در کشورهای پیشرفته و متمدن زندگی کردند ، پرورش یافتند و تحصیل کردند و عملا آنان غنی تر و اولی تر برای تصدی مناصب عالی حکومتی در همه دستگاه های دولتی اسرائیل می باشند و این طبقه هر روز ثروتمند تر ، قدرتمندتر و متنفذ تر می شود در حالی که در طرف مقابل یهودیان مهاجر آفریقا و منطقه شرق از مشکلات مختلف اقتصادی و اجتماعی رنج می برند.
این تنش شدید طبقاتی که باعث برانگیخته شدن کینه و نفرت و درگیری و سرقت در بین اسرائیلی ها می شود ، بافت جامعه اسرائیل را که بافتی ناهمگون و ناهماهنگ است  گسیخته و نابود می سازد.

بحران گسیختگی هویت و احساس بیگانگی  در اسرائیل
این بحران ، مشکل سرنوشت ساز مهمی به شمار می رود که وجوه متعددی در اسرائیل دارد ، بازتاب ها و پیامدهای خطرناکی بر سلوک و رفتار یهودیان چه در داخل اسرائیل یا در خارج از آن دارد و این بحران که به مثابه بیماری روانی نزد یهودیان است بازتاب منفی بر ادبیات ، داستان ها ، تصمیمات ، سیاست ها و همه سلوک و رفتارشان دارد.
گسیختگی هویت و احساس تنهایی و بیگانگی در جامعه اسرائیل پدیده موقت زمانی نیست که در زمان یا مکان مشخصی نزد یهودیان آشکار و سپس پنهان شود. بلکه مهم ترین عامل تشکیل دهنده و ساختاری از ساختارهای روانی  برای شخصیت یهودی به شمار می رود و ما شخصیت یهود را به شخصیت از خود بیگانه و گسیخته نامگذاری می کنیم.
عوامل وقوع از خودبیگانگی و گسیختگی شخصیتی در جامعه اسرائیل چیست.؟
طبعا عواملی در گسیختگی شخصیتی شهروند فلسطینی سهیم است که شماری از آن ها در ذیل می آید:
1. اعتقاد یهودیان به این که ملت گزیده خداوند هستند و خداوند آن را بر ملت های دیگر برتری داده داست به همین علت در تعامل و رفتار با دیگران با غرور و تکبر و خودبرتر بینی عمل می کنند در نتیجه روابط آنان با دیگران رو به سردی و تاریگی می گراید و باعث انزوای آنان می شود.
2. احساس تلقینی صهیونیست ها مبنی بر این که جهان در حق آنان ظلم کرده است و مورد ظلم و ستم واقع شدند و این طرز تفکر و اندیشه آنان را کاملا فراگرفته است در نتیجه نسبت به دیگران احساس خوبی ندارند و به همه بدبین هستند و این امر نیز باعث افزایش انزوا و از خودبیگانگی آنان می شود.
3. از صفات و ویژگی های شخصیت یهود این است که به هیچ کسی اعتماد نمی کنند و دوستی خود را نسبت به کسی غیر از خودشان ابراز نمی کنند.
4. خصوصی سازی دین یهود است و این که  خداوند تنها به آنان تعلق دارد و خداوند آنان را ملت برگزیده بدون دیگری اختیار کرده است و این امر یهودیان را از دعوت و صدور دین خود باز می دارد.
انواع گسیختگی و از خودبیگانگی نزد یهودیان چیست.؟
1. احساس بیگانگی از اله :
در این نوع شهروند یهودی احساس می کند غریب و تنها شده است و اله شان ( معبودشان ) از آنان رو برگردانده است و آنان را رها کرده است به گونه ای که در مصیبت ها ، خواری و شکنجه در گذر زمان دست و پا می زنند ولی اله و معبودشان آنان را کمکی نکرد ، دوستان و ملت برگزیده خود را از مصیبت ها و ظلم های اغیار ( اغیار هر کسی که یهودی نیست ) نجات نداد اما در سال 48 و 67 معبودشان ندای یهودیان و احساس پشیمانی شان را شنید و تصمیم گرفت آنان را یاری دهد.
   2. احساس بیگانگی از جامعه :
از عواملی است که پیشتر به آن اشاره ای شد ، یهودیان از همه جوامعی که در سایه آن ها زندگی می کردند و از نعمت های آن برخوردار بودند جدا شدند و با آن ها بیگانه شدند و هرگز تلاشی برای ساخت تمدن و فرهنگی قوی و در جهت توسعه " اسرائیل" نکردند بلکه به مبادلات و معاملات سود آور رو آوردند و به اقدامات زشت از جمله ربا خواری و هرزگی مشغول شدند ، به ترویج فساد و فتنه در داخل جوامعی که در سایه آن زندگی می کنند مبادرت ورزیدند و تنها به این اعمال و اقدامات بسنده نکردند بلکه بر ضد دیگر جوامع توطئه کردند مانند توطئه بنی اسرائیل بر ضد مصر ، کشوری که بیش از 430 سال در آن زندگی کردند ، البته که خوی صهیونیست ها و سرشتشان این چنین نهاده شده است.
یهودیان رفته رفته بر مراکز اقتصادی و اطلاع رسانی جهان سلطه یافتند و به مرور زمان اقدامات تحریک آمیز آنان در جوامعی که در آن ها زندگی می کردند افزایش یافت و این اقدامات باعث افزایش تنش ها ، بحران ها و اختلافات در این جوامع به خصوص دراروپا شد و در پی آن مسئله یهود تبدیل به مشکلی در اروپا شد و رهبران اروپا را عملا به این اندیشه واداشت که برای رهایی از دست یهودیان وطنی برای آنان پیدا کنند.
سوالی که در این جا خود را مطرح می کند این است که چرا یهودیان بعد از این که وطن و سرزمین ملی مخصوص شان تدارک دیده شد و به آن جا ( فلسطین اشغالی ) نقل مکان کردند ، احساس غربت و بیگانگی در آنان تقویت شد.؟
در نهایت صداقت و سادگی باید پاسخ داد به این دلیل که این سرزمین ( فلسطین اشغالی ) سرزمین آنان نیست و هیچ تعلقی به آنان ندارد و اگر واقعا فلسطین سرزمین موعود یهودیان است و سرزمینی که ادعا می کنند قرن های طولانی از آن اخراج شدند و عرب های ظالم و جبار این سرزمین را از دست آنان گرفته اند  دیگر بعد از اقامت در آن نباید احساس غربت و بیگانگی کنند ، نباید احساس فقدان ماهیت و بی هویتی کنند ولی کاملا مشخص است که یهودیان از بیماری روانی درمان ناپذیری رنج می برند.
به قلم امنیه سالم
07/ 04/ 2010
مترجم : سید محمد مسعودی علوی