شصت ودومین سالگرد صدور قطعنامه تقسیم فلسطین

مجمع عمومی سازمان ملل متحد پس از برگزاری دوره ای ویژه به درخواست کشور قیم انگلیس و به منظور بررسی تشکیل و تعیین اختیارات کمیته ای ویژه، مسئولیت تهیه پیش نویس بررسی مساله دولت مستقل فلسطین در دوره بعدی را به آن واگذار کرد.

پس از تشکیل کمیته ویژه، مسئولیت تحقیق درباره تمامی مسائل مربوط به مساله فلسطین و تهیه راهکارهای پیشنهادی برای حل این مشکل به کمیته مذکور واگذار شد.

این مجمع پس از دریافت و بررسی گزارش "شماره 364/أ" کمیته ویژه بررسی مساله تشکیل دولت مستقل فلسطینی که پیشنهادهای مورد اجماع متعدد و نیز طرحی را در زمینه تقسیم اتحادیه اقتصادی با موافقت تمامی اعضای خود ارائه داده بود، به این نتیجه رسید که وضعیت موجود فلسطین می تواند برای منافع عمومی این سرزمین و نیز روابط دوستانه میان تمامی ملت ها ضربه بزند.

شایان ذکر است که کشور قیم انگلیس اعلام کرده بود که تصمیم دارد از اول ماه اوت سال 1948 میلادی از سرزمین فلسطین خارج شود.

کشور انگلیس به عنوان قیم فلسطین و تمامی کشورهای عضو سازمان ملل متحد خواستار موافقت و اجرای طرح تقسیم با اتحادیه اقتصادی دولت فلسطین به صورت زیر شدند. بر این اساس خواسته های زیر مطرح شد:

الف: شورای امنیت تدابیر لازم را که در پیش نویس طرح به آنها اشاره شده است، اتخاذ کرده و به مرحله عمل درآورد.

ب: شورای امنیت در شرایط ضروری و در صورتی که اوضاع فلسطین تهدیدی برای صلح باشد، این طرح را در مرحله انتقالی به تصویب برساند. در صورتی که شورای امنیت تشخیص دهد که چنین تهدیدی واقعا وجود دارد، باید در راستای حفظ صلح و امنیت بین المللی اختیارات واگذار شده از سوی مجمع عمومی را به مرحله اجرا درآورد و بر اساس ماده های 39 و 41 منشور خود تدابیر لازم را اتخاذ کند و به کمیته ویژه سازمان ملل اجازه دهد تا اقدامات تعیین شده در قطعنامه مذکور را در فلسطین اجرایی کند.

ج: شورای امنیت باید به موجب متن ماده 39 منشور سازمان ملل هر گونه اقدام خشونت آمیزی را که سعی در تغییر صلح و سازش مورد نظر این قطعنامه داشته باشد، تهدید یا مانع و یا نقض صلح و یا اقدامی خصومت آمیز قلمداد کند.

د: شورای قیمومیت مسئولیت های ناشی از طرح مذکور را بر عهده بگیرد.

مجمع عمومی سازمان ملل متحد از اهالی فلسطین می خواهد که تمامی تدابیری را که به نظرشان برای اجرای طرح مذکور ضروری به نظر می رسد، اتخاذ کرده و از تمامی دولت ها و ملت ها نیز می خواهد که از هر گونه عملی که ممکن است مانع از اجرای پیشنهادهای مذکور شده و یا اجرای آنها را به تاخیر بیاندازد، خودداری کنند.

این طرح همچنین به دبیر کل سازمان ملل متحد اجازه می دهد که هزینه های سفر و معیشت اعضای کمیته را که در پاراگراف نخست بخش اول جزء "ب" به آنها اشاره شده است، به ترتیب و شکلی که خود بر اساس شرایط موجود صلاح می بیند، پرداخت کند و علاوه بر این، کارمندان و نیروهای مورد نیاز برای اجرای ماموریت های محول شده به کمیته از سوی مجمع عمومی سازمان ملل را استخدام کند.

مجمع عمومی به دبیر کل سازمان ملل اجازه می دهد که مبلغی تا سقف دو میلیون دلار را از صندوق جاری برداشت کرده و برای اهداف تعیین شده در بند آخر قطعنامه مربوط به آینده دولت فلسطینی هزینه کند.

نشست 128 مجمع عمومی در تاریخ 29 نوامبر سال 1947

در نشست 128 تاریخ 29 نوامبر سال 1947 مجمع عمومی سازمان ملل متحد بر اساس احکام قطعنامه مذکور اعضای زیر را انتخاب کرد.

رای گیری درباره قطعنامه:

33 کشور به قطعنامه 181 سازمان ملل درباره تقسیم فلسطین رای موافق دادند که عبارت بودند از: استرالیا، بلژیک، بولیوی، برزیل، بلاروس، کانادا، کاستاریکا، چکسلواکی، دانمارک، جمهوری دومنیکن، اکوادر، فرانسه، گواتمالا، هائیتی، ایسلند، لیبریا، لوکزامبورگ، هلند، نیوزلند، نیکاراگوئه، نروژ، پاناما، پاراگوئه، پرو، فیلیپین، لهستان، سوئد، آفریقای جنوبی، اوکراین، آمریکا، شوروی، اروگوئه و ونزوئلا.

در مقابل 13 کشور نیز به قطعنامه مذکور رای مخالف دادند که عبارت بودند از: افغانستان، کوبا، مصر، یونان، هند، ایران، عراق، لبنان، پاکستان، عربستان سعودی، سوریه، ترکیه و یمن. 

۱۰ کشور نیز به این قطعنامه رای ممتنع دادند که عبارت بودند از: آرژانتین، شیلی، جمهوری چین، کلمبیا، السالوادور، اتیوپی، هندوراس، مکزیک، انگلیس و یوگسلاوی.

۱ کشور غایب عبارت بود از: تایلند.

زمانی که نتایج رای گیری درباره قطعنامه تقسیم فلسطین اعلام شد نمایندگان عرب این قطعنامه را به دلیل مغایرت با منشور سازمان ملل متحد باطل و غیر قانونی اعلام کرده و به نشانه اعتراض دسته جمعی به تصویب این قطعنامه و محکومیت آن و نیز محکومیت برخی طرف هایی که با اعمال فشار و تهدید باعث تصویب قطعنامه تقسیم فلسطین شده بودند، از جلسه خارج شدند.

نماینده پاکستان خطاب به طرف های طراحی کننده توطئه تقسیم فلسطین در صحن سازمان ملل اظهار داشت که « فراموش نکنید که شما به هم پیمانان و دوستان خاورمیانه ای خود نیاز دارید و با سرمایه های خود در این کشورها سودهای کلانی را به جیب می زنید. حال سوال این است که هدف شما از تاسیس کشور یهودی چیست؟ اگر این کار را به انگیزه های انسانی انجام می دهید چرا مرزهای خود را به روی یهودیان بی پناه می بندید؟ چرا می خواهید آنها را در فلسطین اسکان داده و در تاسیس کشور قومیتی به بهای آواره شدن میلیون ها عرب به آنها کمک می کنید؟ ...» وی همچنین قطعنامه سازمان ملل متحد را که بر خلاف منشور خود و اصول مبتنی بر حق و عدالت اموال دیگران را به اقلیتی مهاجر می بخشید، محکوم کرد.